Έκλεψα λίγο χρόνο σήμερα από τη δουλειά και πήγα σε παιχνιδάδικο να πάρω καλούπια για τις πλαστελίνες της Σωτηρίας και μπλοκ ζωγραφικής.
Μπαίνει μέσα μια γιαγιά, καλοβαλμένη κυρία με τη γούνα της, το μακιγιάζ της, τα χρυσαφικά της μια χαρα κυριλέ γιαγιά ήταν ... :)
Ζήτησε κάποια παιχνίδια που να βοηθήσουν το εγγονάκι της να κατανοήσει απλές έννοιες όπως το μέσα - έξω, και να το βοηθήσει να μιλήσει γιατί όπως τόνισε στην πωλήτρια, το μικρό εγγονάκι της 4,5 χρονών είχε καθυστέρηση στην ομιλία, έκανε λογοθεραπεία και η μαμά του της είπε να πάρει κάτι αντίστοιχο με τα παιχνίδια που έχουν οι λογοθεραπευτές για να κάνει εξάσκηση στο σπίτι.
Αναγνώρισα την πίκρα και την ανησυχία της για το μικρό στον τόνο της φωνής της, την ντροπή της αφου όταν ανέφερε την ιδιαιτερότητα του παιδιού είχε χαμηλώσει τα μάτια, την αγωνία της να βρει το σωστό παιχνίδι.
Η πωλήτρια προσπάθησε να την βοηθήσει, μη θέλοντας να της πουλήσει κάτι που μπορεί να μπέρδευε ή να μην ήταν κατάλληλο για το παιδί και κατέληξαν να πάρουν την μαμά του τηλέφωνο για περισσότερες πληροφορίες.
Ήταν περασμένες 10 το πρωί, η μαμά κοιμόνταν και έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα αφήνοντας άφωνη την πωλήτρια, στεναχωρημένη την γιαγιά που προσπαθούσε να δικαιολογήσει την κατάσταση και εμένα εξοργισμένη ....
6 σχόλια:
Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που η γιαγιά αντικαθιστά την μητέρα -κι είναι κρίμα...
Κι εγώ άφωνη έμεινα
:)
Φιλιά στη Σωτηρία σου :)
Κρίμα ... για το παιδάκι ...
κρίμα ... για την γιαγιά αλλά πάνω απ'όλα ντροπή για αυτη την "μαμα" ...
Ένα μεγάλο φιλί στην Σωτηρία!! (στη μύτη της!!)
:D
σίγουρα από ένα και μόνο περιστατικό δεν μπορείς να κρίνεις. Μπορεί να έπεσε σε πραγματικά δύσκολη φάση-εξαίρεση. Αλλά από την άλλη.... μπορεί και όχι.
Η ζωή είναι σκληρή για κάποια παιδιά γιατί εχουν την τυχη να είναι με μη ικανούς γονείς. Αλλα επειδή κανένας δε μένει αβοήθητος στον κόσμο αυτό, το παιδάκι έχει αυτήν την καλή γιαγιά και πιθανόν και άλλους να νοιαζονται για αυτό.
ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΕΜΒΕΝΟΥ ΣΤΗΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΑ Η ΚΑΘΕ ΜΑΝΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝ ΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ.
Διαβάζοντας την αφήγηση σου Μαράκι μου, έτσι, αυθόρμητα, θέλησα να προσθέσω ένα σχόλιο. Ένα σχόλιο που δεν είχα καμία πρόθεση να είναι θετικό ούτε για την μητέρα της ιστορίας ούτε όμως και για την γιαγιά. Θύμωσα κι εγώ με την σκηνή που τόσο γλαφυρά περιγράφεις. Όμως – ευτυχώς – προτού το κάνω διάβασα τι είχαν γράψει άλλοι φίλοι πριν από μένα. Ευτυχώς ! Γιατί μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που σχολίασε το περιστατικό η mamagiota.
Μήπως τελικά, δεν υπάρχει τρόπος από μία και μόνη σκηνή να διακρίνεις ολόκληρη την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την κάθε ιστορία; Ακόμα και από την πιο … ‘προφανή’. Μήπως ‘κινδυνεύεις’ να καταλήξεις σε συμπεράσματα που ίσως να αδικούν κάποιον. ‘Κοινοτυπίες’ θα πει κάποιος. Σωστά. ‘Κοινοτυπίες’ που όμως ‘κουβαλάνε’ και κάποιες ‘αλήθειες’.
Πόσο μπορεί να ‘φταίει’ η μαμά που κοιμάται ενώ η γιαγιά τρέχει να αναζητήσει το κατάλληλο ‘παιγνίδι – βοήθεια’; Ποιος να ξέρει άραγε.
Πόσο καλή μαμά ήταν κάποτε – πριν από μερικά χρόνια – η ‘καλή’ γιαγιά; Ποιος να το ξέρει επίσης. Ίσως όχι και τόσο καλή. Άλλωστε αυτή η ίδια ‘καλή’ γιαγιά δεν ήταν που ανέθρεψε την σημερινή ‘κακή’ μαμά; Μήπως γι’ αυτό προσπαθεί σήμερα τόσο;
Είναι τόσα πολλά αυτά που ΔΕΝ ξέρουμε και τόσο λίγα όσα προλάβαμε να δούμε σ’ αυτή την ‘ακραία’ σκηνή.
Δεν ξέρω …
Ξέρω ότι δεν θα καταφέρω να μη θυμώσω,
Ίσως να καταφέρω να διδαχτώ κάτι.
Θα προσπαθήσω να μην κρίνω. (πολύ)
Στο κάτω – κάτω, τι κι αν σε κάτι σαν αυτό είμαι καλύτερος; Είναι τόσα πολλά τα άλλα που είμαι … χειρότερος …
Φ.
Δημοσίευση σχολίου