Ένας προγραμματισμένος τοκετός λόγω διαβήτη κυήσεως.
Καισαρική λόγω εγκυμοσύνης υψηλού κινδύνου.
Εννέα μήνες αναμονής έπαιρναν τέλος.
Έξι το πρωί εμφανίζομαι στο μαιευτήριο. Και κάνω εισαγωγή μόνη μου !!!!
Καλημέρα σας. Ήρθα να γεννήσω. (σώωωωωπααα.)
Υπογράφω τα έντυπα και τσουπ η πόρτα ανοίγει. Οι μαίες μου με περίμεναν. Μπαίνω μέσα, καλημερίζω τα κορίτσια και αρχίζει η διαδικασία ..... Λήψη αίματος για εξετάσεις, ξύρισμα, κλύσμα, ντους, προετοιμασία για την επισκληρίδιο, ενημέρωση.... Η Άννα και η Μαρία να μου μιλάνε, να μου εξηγούν, να μου αναλύουν το κάθε βήμα. Εγώ να ρωτάω, να προσπαθώ να παραμείνω ήρεμη ....΄Έρχεται η αναισθησιολόγος, ο γιατρός που θα μου έκανε την επισκληρίδιο, ο μαιευτήρας μου ..... Έτοιμοι; Πάμε να γεννήσουμε !!!!
Ναι φυσικά!!!!
Όχι Όχι !!!!!!!!!! Δεν έχω δει τον άντρα μου !!!!! Υποτίθεται ότι θα τον περίμενα να παρκάρει και μετά θα έμπαινα μέσα !!!!!!
Μου την έκαναν την χάρη .... Μια στάση πριν την αίθουσα τοκετού να τον δω. Ξέρω ότι συνέβη αλλά δεν το θυμάμαι ..... Δεν θυμάμαι πως ήταν, αν του μίλησα, τι του είπα ....
Και μετά η αίθουσα ..... Ούτε αυτή τη θυμάμαι ..... Θυμάμαι μόνο το ρολόι απέναντι μου. Έδειχνε 8 ακριβώς. Ήμουν συνδεδεμένη με κάτι μηχανήματα. Νομίζω ότι έλεγχαν την πίεση μου και τους παλμούς τους δικούς μου και του μωρού. Άκουγα θορύβους σαν να έσκιζαν κάποιο ύφασμα. Δεν ένιωθα τίποτα όμως.
"Μην τρομάξεις τώρα. Θα σε ταρακουνήσουμε λίγο" Ένιωσα ένα γερό τράβηγμα και μετά μερικά πιο μικρά διαδοχικά κουνήματα δεξιά και αριστερά μετά άλλο ένα μεγάλο τράβηγμα.
Ύστερα ήρθε το κλάμμα. "Να σου ζήσει" είπε η Μαρία και μου έβαλε στην αγκαλιά ένα πλάσμα με κλειστά μάτια, με κάτι τεράστιες βλεφαρίδες, μούσκεμα απο το αίμα και τα υγρά τυλιγμένο σε ένα ασπρο πανί.
Χαμογέλασα, δάκρυσα και της έδωσα ένα φιλί στο στόμα. Το ρολόι έδειχνε οκτώ και είκοσι.
Καισαρική λόγω εγκυμοσύνης υψηλού κινδύνου.
Εννέα μήνες αναμονής έπαιρναν τέλος.
Έξι το πρωί εμφανίζομαι στο μαιευτήριο. Και κάνω εισαγωγή μόνη μου !!!!
Καλημέρα σας. Ήρθα να γεννήσω. (σώωωωωπααα.)
Υπογράφω τα έντυπα και τσουπ η πόρτα ανοίγει. Οι μαίες μου με περίμεναν. Μπαίνω μέσα, καλημερίζω τα κορίτσια και αρχίζει η διαδικασία ..... Λήψη αίματος για εξετάσεις, ξύρισμα, κλύσμα, ντους, προετοιμασία για την επισκληρίδιο, ενημέρωση.... Η Άννα και η Μαρία να μου μιλάνε, να μου εξηγούν, να μου αναλύουν το κάθε βήμα. Εγώ να ρωτάω, να προσπαθώ να παραμείνω ήρεμη ....΄Έρχεται η αναισθησιολόγος, ο γιατρός που θα μου έκανε την επισκληρίδιο, ο μαιευτήρας μου ..... Έτοιμοι; Πάμε να γεννήσουμε !!!!
Ναι φυσικά!!!!
Όχι Όχι !!!!!!!!!! Δεν έχω δει τον άντρα μου !!!!! Υποτίθεται ότι θα τον περίμενα να παρκάρει και μετά θα έμπαινα μέσα !!!!!!
Μου την έκαναν την χάρη .... Μια στάση πριν την αίθουσα τοκετού να τον δω. Ξέρω ότι συνέβη αλλά δεν το θυμάμαι ..... Δεν θυμάμαι πως ήταν, αν του μίλησα, τι του είπα ....
Και μετά η αίθουσα ..... Ούτε αυτή τη θυμάμαι ..... Θυμάμαι μόνο το ρολόι απέναντι μου. Έδειχνε 8 ακριβώς. Ήμουν συνδεδεμένη με κάτι μηχανήματα. Νομίζω ότι έλεγχαν την πίεση μου και τους παλμούς τους δικούς μου και του μωρού. Άκουγα θορύβους σαν να έσκιζαν κάποιο ύφασμα. Δεν ένιωθα τίποτα όμως.
"Μην τρομάξεις τώρα. Θα σε ταρακουνήσουμε λίγο" Ένιωσα ένα γερό τράβηγμα και μετά μερικά πιο μικρά διαδοχικά κουνήματα δεξιά και αριστερά μετά άλλο ένα μεγάλο τράβηγμα.
Ύστερα ήρθε το κλάμμα. "Να σου ζήσει" είπε η Μαρία και μου έβαλε στην αγκαλιά ένα πλάσμα με κλειστά μάτια, με κάτι τεράστιες βλεφαρίδες, μούσκεμα απο το αίμα και τα υγρά τυλιγμένο σε ένα ασπρο πανί.
Χαμογέλασα, δάκρυσα και της έδωσα ένα φιλί στο στόμα. Το ρολόι έδειχνε οκτώ και είκοσι.
2 σχόλια:
Κάπως έτσι ήρθε στον κόσμο και ο δικός μου γιός 03 Μαρτίου 2005 με καισαρική αλλα με ολική νάρκωση καθώς έχω πρόβλημα με τη μέση μου... εγώ τον είδα σε φωτογραφία απο κινητό την ώρα που με πηγαιναν στο δωμάτιο πάνω στο φορείο και μου φάνηκε τόσο άσχημος , δεν εμοιαζε ουτε σε μενα ουτε στον πατέρα του που αναρωτήθηκα : ποιανού ειναι αυτο το παιδί?
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΥΚΛΟΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ , ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ( ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ !!! ) ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΗΡΕ.
μόλις διάβασα ολο το μπλογκ σου μονορούφι κ είπα να αφησω μηνυμα εδω,νομιζω στο πιο σημαντικο σου ποστ.
απλα ηθελα να πω πως γραφεις πολυ ομορφα, τα οσα εγραψες με αγγιξαν πολυ. να σου ζησει το παιδακι σου κ οτι ποθεις για κεινο και για σενα.
επιδη διαβασα για συγγρου κ νεα σμυρνη, ηθελα να σου πω επισης οτι ειμαι κ εγω απ'τη νεα σμυρνη, συγκεκριμενα κοντα στα σχολεια κ στο κολυμβητηριο του μιλωνα .
Δημοσίευση σχολίου