Ένα μικρούλι είναι κολλημένο στο τζάμι. Είναι εφτά το απόγευμα και το μικρούλι ξέρει ότι σε λίγο θα έρθει η μαμά με το μπαμπά. Δεν ξέρει την ώρα, και ας κοιτάζει το φανταστικό ρολόι που φοράει στον καρπό της κάθε φορά που την ρωτάς "Σωτηρία, τι ώρα είναι;" Ξέρει όμως ότι σε λίγο το τηλέφωνο θα χτυπήσει που σημαίνει ότι έρχονται να την πάρουν. Κοιτάζει απο το τζάμι να δει το μπλε αυτοκίνητο και να ζήσει την καθημερινή της αποθέωση όταν η μαμά απο κάτω θα φωνάζει "θεά μου" και θα στέλνει φιλιά στο μικρούλι που κοιτάζει απο το παράθυρο.
Έρχονται μέρες που η κούραση δεν σε οδηγεί για να το πάρεις στο σπίτι. Δεν αντέχεις. Θέλεις να κοιμηθείς, θέλεις να φας, δεν θέλεις να παίξεις με την Άιελ (Άριελ). Θέλεις να δεις τηλεόραση με τον άντρα σου, να κάνεις σεξ, να κοιμηθείς μαζί του στο κρεββάτι. Δεν θέλεις να κοιμηθείς απο τις εννέα, διαβάζοντας για 8743276 φορά το "τί κάνουν τα μωράκια".
Λες απόψε δεν θα την πάρω σπίτι. Τηλεφωνείς για να πεις στους παππούδες οτι θα την κρατήσουν εκεί. Μαθαίνεις ότι έχει ήδη στηθεί και κοιτάζει έξω. Σκέφτεσαι ότι ουσιαστικά με τους παππούδες μεγαλώνει και ότι γίνατε γονείς του Σαββατοκύριακου. Ακριβώς ότι είχες ορκιστεί ότι δεν θα γίνεις.
Και μετά αναρωτιέσαι, μπορείς να απογοητεύσεις ένα μικρούλι;;;;;;
17.12.07
15.11.07
Ναι λοιπόν ! Είμαστε ακόμα ζωντανές και σκληρά εργαζόμενες. Μετά απο σχεδόν 2 μηνες στην ανεργία, πολλά πολλά interview και ερωτήσεις όπως "α έχετε και παιδάκι - πόσο είπαμε ότι είναι;" 19 μηνών (εσωτερική σκέψη δική τους: φτου θα κάνει και άλλο !!!) καλά θα σας ειδοποιήσουμε .....
Βρήκα δουλειά - όχι την καλύτερη ομολογουμένως - αλλά δεν πειράζει. Τουλάχιστον ξαναδουλεύω.
Η Σωτηρία έβαλε νέες λέξεις στο στοματάκι της. Βωβοοοο που είναι το βιβλίο. Και αλιμονό μας αν δεν της διαβάσουμε το βράδυ το βιβλίο με τις γάτες. Και τρις αλί αν της το πάρουμε απο τα χέρια πριν κοιμηθεί. Όλα τα παιδάκια κοιμούνται με αρκουδάκια. Η δικιά μου η τσούπρα παρατησε την καμηλοπάρδαλη και κοιμάται αγκαλιά με ένα βιβλίο !!!! Λέει και αυγό και κακά όταν λερωθεί και γιογιο αλλα για να κάτσει εκεί δεν το παιρνει ακόμα απόφαση.
Κοιμάμαστε ακόμα αγκαλιά. Χέρι χέρι όλο το βράδυ. Καμια φορά με ψάχνει μεσα στον ύπνο της και μου σκάει φιλιά όπου βρει. Της λείπω. Είχε μαθει αλλιώς αυτούς τους δυο μήνες. Και εγώ το ίδιο.
Τσατίζομαι! Δεν είναι δυνατόν να αποτελεί πια πολυτέλεια για μια μάνα να μείνει σπίτι να μεγαλώσει το παιδί της. Τι στο καλό ζητάω;;;; Τα πρωτα δυο χρόνια της ζωής του παιδιού μου να είμαι εκεί. Μέρα νύχτα. Και απλά δεν γίνεται .... δεν βγαίνει .... αλλά ας μη γκρινιάζω.
Βρήκα δουλειά - όχι την καλύτερη ομολογουμένως - αλλά δεν πειράζει. Τουλάχιστον ξαναδουλεύω.
Η Σωτηρία έβαλε νέες λέξεις στο στοματάκι της. Βωβοοοο που είναι το βιβλίο. Και αλιμονό μας αν δεν της διαβάσουμε το βράδυ το βιβλίο με τις γάτες. Και τρις αλί αν της το πάρουμε απο τα χέρια πριν κοιμηθεί. Όλα τα παιδάκια κοιμούνται με αρκουδάκια. Η δικιά μου η τσούπρα παρατησε την καμηλοπάρδαλη και κοιμάται αγκαλιά με ένα βιβλίο !!!! Λέει και αυγό και κακά όταν λερωθεί και γιογιο αλλα για να κάτσει εκεί δεν το παιρνει ακόμα απόφαση.
Κοιμάμαστε ακόμα αγκαλιά. Χέρι χέρι όλο το βράδυ. Καμια φορά με ψάχνει μεσα στον ύπνο της και μου σκάει φιλιά όπου βρει. Της λείπω. Είχε μαθει αλλιώς αυτούς τους δυο μήνες. Και εγώ το ίδιο.
Τσατίζομαι! Δεν είναι δυνατόν να αποτελεί πια πολυτέλεια για μια μάνα να μείνει σπίτι να μεγαλώσει το παιδί της. Τι στο καλό ζητάω;;;; Τα πρωτα δυο χρόνια της ζωής του παιδιού μου να είμαι εκεί. Μέρα νύχτα. Και απλά δεν γίνεται .... δεν βγαίνει .... αλλά ας μη γκρινιάζω.
27.8.07
Παιδί μου,
έβαλαν φωτιά στα όνειρα, στις ελπίδες μας, στα σχέδια μας να ζήσεις σε καλύτερες συνθήκες. Συγνώμη αγάπη μου. Αποδειχθήκαμε πολύ μικροί, πολύ λίγοι, πολύ αδύναμοι. Ονειρευόμασταν με τον μπαμπά, βόλτες με ποδήλατα στο βουνό, εκδρομές με την Holly, πεζοπορίες καθώς θα μεγάλωνες. Δεν θα μπορέσουμε καρδιά μου. Για τα επόμενα χρόνια θα μαζεύουμε στάχτες.
Η θέα απο το σπίτι μας το Σάββατο 25 Αυγούστου 2007
Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται ....
έβαλαν φωτιά στα όνειρα, στις ελπίδες μας, στα σχέδια μας να ζήσεις σε καλύτερες συνθήκες. Συγνώμη αγάπη μου. Αποδειχθήκαμε πολύ μικροί, πολύ λίγοι, πολύ αδύναμοι. Ονειρευόμασταν με τον μπαμπά, βόλτες με ποδήλατα στο βουνό, εκδρομές με την Holly, πεζοπορίες καθώς θα μεγάλωνες. Δεν θα μπορέσουμε καρδιά μου. Για τα επόμενα χρόνια θα μαζεύουμε στάχτες.
Η θέα απο το σπίτι μας το Σάββατο 25 Αυγούστου 2007
Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται ....
22.8.07
9.8.07
6.8.07
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Όταν με είδε απο μακρυά να κατεβαίνω απο το τρένο, η χαρά ζωγραφίστηκε στο προσωπάκι της και άπλωσε τα χεράκια της κάνοντας μου νόημα "έλα μαμά".
Η συνάντησή μας μάλλον ήταν κινηματογραφική. Ένας σταθμός τρένου, κόσμος να πηγαινοέρχεται, μια μαμά να τρέχει ανάμεσα τους ζητώντας συγνώμη και να φωνάζει "παιδί μου, παιδί μου". Μια σφιχτή αγκαλιά απο το μωρό, πολλά πολλά δάκρυα ανακούφισης, περηφάνιας, λατρείας και φιλιά στα μπρατσάκια, στο λαιμουδάκι παντού.
Όπως έφευγα είδα με την ακρη του ματιού μου το παλικάρι που καθόνταν δίπλα μου στο ταξίδι. Δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα στις 5 ώρες που καθόμασταν μαζί εκτός απο τη στιγμή που του είπα να μην ξεχάσει το mp3 player που είχε πάνω στο τραπεζάκι λίγο πριν κατέβουμε.
Μας κοίταζε και έχω την εντύπωση πως μου χαμογέλασε με νόημα την στιγμή που έμπαινε στο αμάξι της μητέρας του που τον περίμενε.
Η συνάντησή μας μάλλον ήταν κινηματογραφική. Ένας σταθμός τρένου, κόσμος να πηγαινοέρχεται, μια μαμά να τρέχει ανάμεσα τους ζητώντας συγνώμη και να φωνάζει "παιδί μου, παιδί μου". Μια σφιχτή αγκαλιά απο το μωρό, πολλά πολλά δάκρυα ανακούφισης, περηφάνιας, λατρείας και φιλιά στα μπρατσάκια, στο λαιμουδάκι παντού.
Όπως έφευγα είδα με την ακρη του ματιού μου το παλικάρι που καθόνταν δίπλα μου στο ταξίδι. Δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα στις 5 ώρες που καθόμασταν μαζί εκτός απο τη στιγμή που του είπα να μην ξεχάσει το mp3 player που είχε πάνω στο τραπεζάκι λίγο πριν κατέβουμε.
Μας κοίταζε και έχω την εντύπωση πως μου χαμογέλασε με νόημα την στιγμή που έμπαινε στο αμάξι της μητέρας του που τον περίμενε.
NA ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΜΩΡΟ ΜΟΥ
Ένας απο τους χιλιάδες μικρούς πρίγκηπες που κυκλοφορούν, ανήκει πλέον στη Σωτηρία. Με αφιέρωση: "Στην κορούλα μου για την γιορτή της".
2.8.07
Αύριο μετά τη δουλειά θα ταξιδεύω για την αγκαλιά της κόρης μου. Της μιλάω στο τηλέφωνο και λιώνω, κλαίω μετά μόνη μου στη βεράντα. Σήμερα γέλασα. Μου είπε η γιαγιά της ότι αφού της μίλησα, πήρε το ακουστικό και το φίλαγε !!!
Έρχομαι γλυκιά μου για 3 μέρες αγκαλίτσες και πολλά πολλά πραγματικά φιλιά.
Έρχομαι γλυκιά μου για 3 μέρες αγκαλίτσες και πολλά πολλά πραγματικά φιλιά.
29.7.07
ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ !!!
Φούσκωσε τα μαγουλάκια της, έβαλε όσο περισσότερο αέρα μπορούσε και είπε με στόμφο "Παππού"!!!
26.7.07
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΥΓΑΣ
"Έχεις ακούσει για τον υπολογιστή των 100 δολλαρίων;"
"Κάτι έχω ακούσει αλλά όχι πολλά"
"Είναι ένα project (εδώ ψάχνουμε την ελληνική λέξη) όπου κάθε παιδάκι θα έχει έναν τέτοιο φορητό υπολογιστή ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες"
Γκλιν Γκλιν Γκλιν καμπανάκια .... Red Alert ..... Λαμπάκια που αναβοσβήνουν .... Πίεση στα ύψη ... Βαθιές ανάσες .... Μέτρημα εως το 10 και πάμε γιατί στις αναπτυσσόμενες χώρες (ή μήπως ανεπτυγμένες - που βρίσκεται η Ελλάδα οεο;) έναν πολιτισμό τον έχουμε βρε αδερφέ, μια κουβέντα μπορούμε να κάνουμε ... πριν κατεβάσουμε τον πλάστη στο κεφάλι του συζύγου !
"Και γιατί τα παιδάκια να έχουν δικό τους φορητό υπολογιστή;"
"Γιατί είναι χρήσιμος. Αντί να έχουν βιβλία που σε μερικές χώρες δεν έχουν, θα μπορούν να διαβάσουν έτσι και να ενημερωθούν και να έχουν επαφή με την τεχνολογία"
Σκέφτομαι σε ποιες χώρες τα παιδάκια δεν έχουν βιβλία. Υποθέτω ότι στις χώρες που εγω έχω στο μυαλό μου με παιδάκια που δεν έχουν βιβλία δεν έχουν και ηλεκτρισμό, δεν έχουν νερό, δεν έχουν φαγητό. Θυμάμαι απο ντοκυμαντέρ που έχω παρακολουθήσει παιδάκια πεινασμένα χωρίς ρούχα, θυμάμαι μια μαμά να προσπαθεί να θηλάσει το παιδί της απο ένα βυζί άδειο, μια κρεμασμένη πέτσα και το μωρό κολλημένο πάνω του να προσπαθεί να φάει. Η μαμά δεν είχε η ίδια να φάει. Πως να κατεβάσει γάλα για να ταίσει το παιδί της;
Χτυπάω κόκκινα !!! "Α ωραία ιδέα να δώσουμε σε αυτά τα παιδιά τους υπολογιστές - πολύ χρήσιμο εργαλείο" (Δεν με χέζεται, να πάτε να κάνετα καμια γεώτρηση καλύτερα;;;)
"Μα γιατί το λες, θα μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν"
Σωστά ! Πως μου ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια !!! "Όπως έμαθα και εγώ !" (Ξαναθυμάμαι ότι απο τότε που γράφω αποκλειστικά σε υπολογιστή, ο γραφικός μου χαρακτήρας έχει γίνει απλά ... σκατά)
"Μαρία (το όνομά μου - ξέρω χαρήκατε - παρομοίως) είναι απαραίτητο εργαλείο, τώρα οι υπολογιστές είναι μάθημα στο δημοτικό (ορίστεεε;;;), τι θα κάνεις σε μερικά χρόνια - θα απαγορεύσεις στη μικρή να έχει υπολογιστή;"
ΟΚ τώρα ξεφύγαμε απο τα παιδάκια που πεινάνε. Περάσαμε στο δικό μας. Μαύρο φίδι που τους έφαγε ....
"Τι τον θέλει η Σωτηρία τον φορητό στο δημοτικό; Να γράφει εργασίες; Ας τις κάνει με το χέρι" (γιατί τα δικά μας παιδιά στο δημοτικό γράφουν τεράστιες εργασίες, έχουμε και πολύ προχώ σύστημα παιδείας οπότε ...)
"Εεε δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και για ψυχαγωγία" Κοίτα να δεις !!! Εγώ η αφελής μάνα νόμιζα πως το παιδάκι μου θα ψυχαγωγηθεί κάνοντας παρέα με άλλα παιδάκια, ότι θα την πηγαίνω βόλτες, ότι θα της μαθαίνω όλα όσα ξέρω και μαζί θα ανακαλύπτουμε όλα όσα δεν θα ξέρω! Τώρα μου έλυσαν τα χέρια. Τσούκου τσούκου με το ποντίκι (όχι αυτό με την ουρά καλέ - το άλλο το πλαστικό λέω) και όλη η διασκέδαση στα πόδια της μικρής μου ... Θα έχω και χρόνο να φτιάχνω τα νύχια μου.
Ευτυχώς ήρθαν σπίτι ο Σπύρος με τη Ροζαλία και η οικογενειακή μας ηρεμία .. was saved by the bell !
"Κάτι έχω ακούσει αλλά όχι πολλά"
"Είναι ένα project (εδώ ψάχνουμε την ελληνική λέξη) όπου κάθε παιδάκι θα έχει έναν τέτοιο φορητό υπολογιστή ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες"
Γκλιν Γκλιν Γκλιν καμπανάκια .... Red Alert ..... Λαμπάκια που αναβοσβήνουν .... Πίεση στα ύψη ... Βαθιές ανάσες .... Μέτρημα εως το 10 και πάμε γιατί στις αναπτυσσόμενες χώρες (ή μήπως ανεπτυγμένες - που βρίσκεται η Ελλάδα οεο;) έναν πολιτισμό τον έχουμε βρε αδερφέ, μια κουβέντα μπορούμε να κάνουμε ... πριν κατεβάσουμε τον πλάστη στο κεφάλι του συζύγου !
"Και γιατί τα παιδάκια να έχουν δικό τους φορητό υπολογιστή;"
"Γιατί είναι χρήσιμος. Αντί να έχουν βιβλία που σε μερικές χώρες δεν έχουν, θα μπορούν να διαβάσουν έτσι και να ενημερωθούν και να έχουν επαφή με την τεχνολογία"
Σκέφτομαι σε ποιες χώρες τα παιδάκια δεν έχουν βιβλία. Υποθέτω ότι στις χώρες που εγω έχω στο μυαλό μου με παιδάκια που δεν έχουν βιβλία δεν έχουν και ηλεκτρισμό, δεν έχουν νερό, δεν έχουν φαγητό. Θυμάμαι απο ντοκυμαντέρ που έχω παρακολουθήσει παιδάκια πεινασμένα χωρίς ρούχα, θυμάμαι μια μαμά να προσπαθεί να θηλάσει το παιδί της απο ένα βυζί άδειο, μια κρεμασμένη πέτσα και το μωρό κολλημένο πάνω του να προσπαθεί να φάει. Η μαμά δεν είχε η ίδια να φάει. Πως να κατεβάσει γάλα για να ταίσει το παιδί της;
Χτυπάω κόκκινα !!! "Α ωραία ιδέα να δώσουμε σε αυτά τα παιδιά τους υπολογιστές - πολύ χρήσιμο εργαλείο" (Δεν με χέζεται, να πάτε να κάνετα καμια γεώτρηση καλύτερα;;;)
"Μα γιατί το λες, θα μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν"
Σωστά ! Πως μου ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια !!! "Όπως έμαθα και εγώ !" (Ξαναθυμάμαι ότι απο τότε που γράφω αποκλειστικά σε υπολογιστή, ο γραφικός μου χαρακτήρας έχει γίνει απλά ... σκατά)
"Μαρία (το όνομά μου - ξέρω χαρήκατε - παρομοίως) είναι απαραίτητο εργαλείο, τώρα οι υπολογιστές είναι μάθημα στο δημοτικό (ορίστεεε;;;), τι θα κάνεις σε μερικά χρόνια - θα απαγορεύσεις στη μικρή να έχει υπολογιστή;"
ΟΚ τώρα ξεφύγαμε απο τα παιδάκια που πεινάνε. Περάσαμε στο δικό μας. Μαύρο φίδι που τους έφαγε ....
"Τι τον θέλει η Σωτηρία τον φορητό στο δημοτικό; Να γράφει εργασίες; Ας τις κάνει με το χέρι" (γιατί τα δικά μας παιδιά στο δημοτικό γράφουν τεράστιες εργασίες, έχουμε και πολύ προχώ σύστημα παιδείας οπότε ...)
"Εεε δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και για ψυχαγωγία" Κοίτα να δεις !!! Εγώ η αφελής μάνα νόμιζα πως το παιδάκι μου θα ψυχαγωγηθεί κάνοντας παρέα με άλλα παιδάκια, ότι θα την πηγαίνω βόλτες, ότι θα της μαθαίνω όλα όσα ξέρω και μαζί θα ανακαλύπτουμε όλα όσα δεν θα ξέρω! Τώρα μου έλυσαν τα χέρια. Τσούκου τσούκου με το ποντίκι (όχι αυτό με την ουρά καλέ - το άλλο το πλαστικό λέω) και όλη η διασκέδαση στα πόδια της μικρής μου ... Θα έχω και χρόνο να φτιάχνω τα νύχια μου.
Ευτυχώς ήρθαν σπίτι ο Σπύρος με τη Ροζαλία και η οικογενειακή μας ηρεμία .. was saved by the bell !
23.7.07
Έχω μια αγωνία ....
Η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί αλλά έχω σταθερή ωράριο, καλό μισθό και χωρίς πολλά πολλά ζόρια.
Να που μου δίνεται η ευκαιρία όμως να κάνω κάτι άλλο. Με πολύ καλύτερο μισθό, προοπτικές, δημιουργικό, που μου αφήνει περιθώρια για πρωτοβουλίες. Και με τρελλά ωράρια.
Το δόλωμα είναι πολύ μεγάλο για να μην τσιμπίσω. θα το έκανα και για λιγότερα λεφτά αυτό γιατί καραγουστάρω την πρόκληση.
Και εκεί που το φιλόδοξο πλάσμα μέσα μου σπρώχνει για να βρεθεί μπροστά, η μαμά με φρενάρει. Αν δεχτώ θα κάνω αυτό που πάντα ήθελα. Αυτό που πάντα ήθελα όμως ΠΡΙΝ γίνω μαμά. Τώρα σκέφτομαι τη μικρή. Ότι θα την βλέπω μόνο κοιμισμένη και θα έχω μαζί της μια μέρα τη βδομάδα για να κάνω πράγματα με το παιδί μου. Ότι στο μεγάλωμά της δεν θα έχω λόγο, θα είμαι απούσα για 2 χρόνια τουλάχιστον. Στα πιο σημαντικά χρόνια δηλαδή ....
Είναι πόλεμος αυτό.
Η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί αλλά έχω σταθερή ωράριο, καλό μισθό και χωρίς πολλά πολλά ζόρια.
Να που μου δίνεται η ευκαιρία όμως να κάνω κάτι άλλο. Με πολύ καλύτερο μισθό, προοπτικές, δημιουργικό, που μου αφήνει περιθώρια για πρωτοβουλίες. Και με τρελλά ωράρια.
Το δόλωμα είναι πολύ μεγάλο για να μην τσιμπίσω. θα το έκανα και για λιγότερα λεφτά αυτό γιατί καραγουστάρω την πρόκληση.
Και εκεί που το φιλόδοξο πλάσμα μέσα μου σπρώχνει για να βρεθεί μπροστά, η μαμά με φρενάρει. Αν δεχτώ θα κάνω αυτό που πάντα ήθελα. Αυτό που πάντα ήθελα όμως ΠΡΙΝ γίνω μαμά. Τώρα σκέφτομαι τη μικρή. Ότι θα την βλέπω μόνο κοιμισμένη και θα έχω μαζί της μια μέρα τη βδομάδα για να κάνω πράγματα με το παιδί μου. Ότι στο μεγάλωμά της δεν θα έχω λόγο, θα είμαι απούσα για 2 χρόνια τουλάχιστον. Στα πιο σημαντικά χρόνια δηλαδή ....
Είναι πόλεμος αυτό.
22.7.07
19.7.07
To σπίτι των ονείρων μου απέχει 5 λεπτά με τα πόδια απο το δικό μας σπίτι και 400.000 ευρώ. Θα μπορούσα να κλαίγομαι για πάντα που όπως λέει ο άντρας μου, το όνομα του πατέρα μου δεν είναι Αριστοτέλης Ωνάσης όμως άκουσα σήμερα το πρωί στο αμάξι το αγαπημένο μου τραγούδι από τον Jason Mraz και θυμήθηκα ότι το σπιτι των ονείρων μου
απέχει μόνο τόσο όσο χρειάζομαι για να φτάσω απο την αυλόπορτα στην αγκαλιά της κόρης μου.
Φυσικά και αυτό το τραγούδι όπως και όλα τα τραγούδια που μιλάνε για έρωτα, αγάπη, πάθος είναι αφιερωμένο στη Σωτηρία μου γιατί κανείς δεν ένιωσε στ΄αλήθεια το μεγαλείο, το μέγεθος, την αγωνία του έρωτα και της αγάπης αν δεν έχει ζήσει την εμπειρία της μητρότητας.
It takes a crane to build a crane
It takes two floors to make a story
It takes an egg to make a hen It takes a hen to make an egg
There is no end to what I'm saying
It takes a thought to make a word
And it takes some words to make an action
And it takes some work to make it work
It takes some good to make it hurt It takes some bad for satisfaction
Ah la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la la life goes full circle
Ah la la la la life is wonderful Ah la la la la la
It takes a night to make it dawn
And it takes a day to make you yawn brother
And it takes some old to make you young
It takes some cold to know the sun
It takes the one to have the other
And it takes no time to fall in love
But it takes you years to know what love is
And it takes some fears to make you trust
It takes some years to make it rust
It takes the dust to HAVE it polished
It takes some silence to make sound
And it takes a loss before you found it
And it takes a road to go nowhere
It takes a toll to make you care
It takes a hole to MAKE a mountain
Ah la la la la la life is full of Ah la la la la la life is so full of love
Tip για την Σωτηρία: Μυστικο στο αυτάκι "Σσσε αγαπάαω"
απέχει μόνο τόσο όσο χρειάζομαι για να φτάσω απο την αυλόπορτα στην αγκαλιά της κόρης μου.
Φυσικά και αυτό το τραγούδι όπως και όλα τα τραγούδια που μιλάνε για έρωτα, αγάπη, πάθος είναι αφιερωμένο στη Σωτηρία μου γιατί κανείς δεν ένιωσε στ΄αλήθεια το μεγαλείο, το μέγεθος, την αγωνία του έρωτα και της αγάπης αν δεν έχει ζήσει την εμπειρία της μητρότητας.
It takes a crane to build a crane
It takes two floors to make a story
It takes an egg to make a hen It takes a hen to make an egg
There is no end to what I'm saying
It takes a thought to make a word
And it takes some words to make an action
And it takes some work to make it work
It takes some good to make it hurt It takes some bad for satisfaction
Ah la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la la life goes full circle
Ah la la la la life is wonderful Ah la la la la la
It takes a night to make it dawn
And it takes a day to make you yawn brother
And it takes some old to make you young
It takes some cold to know the sun
It takes the one to have the other
And it takes no time to fall in love
But it takes you years to know what love is
And it takes some fears to make you trust
It takes some years to make it rust
It takes the dust to HAVE it polished
It takes some silence to make sound
And it takes a loss before you found it
And it takes a road to go nowhere
It takes a toll to make you care
It takes a hole to MAKE a mountain
Ah la la la la la life is full of Ah la la la la la life is so full of love
Tip για την Σωτηρία: Μυστικο στο αυτάκι "Σσσε αγαπάαω"
13.7.07
11.7.07
ΤΗΕ ΜΙRROR EFFECT AGAIN ....
Γονιός παιδικής μου φίλης παίρνοντας αγκαλιά την κόρη μου.
"Να μεγαλώσεις και να γίνεις έξυπνη όπως η μαμά σου" !!!!
Aααααα θα αρχίσω να δαγκώνω .......
"Να μεγαλώσεις και να γίνεις έξυπνη όπως η μαμά σου" !!!!
Aααααα θα αρχίσω να δαγκώνω .......
10.7.07
Είμαι υπέρβαρη. Δεν ήμουν πάντα αλλά εδώ και 10 χρόνια παλεύω με το βάρος μου. Γιατί; Γιατί τρώω. Γιατί έχω κληρονομικότητα. Γιατί έχω πρόβλημα με τις ορμόνες μου. Γιατί κάνω καθιστική ζωή. Γιατί δεν έμαθα να κάνω διατροφή. Γιατί οι γονείς μου έπασχαν απο το κατοχικό σύνδρομο. Γιατί δεν έχω αυτοπειθαρχία. Γιατί μου αρέσουν τα γλυκά.
Αλλά η υπέρβαρη στην οικογένεια είμαι εγώ. Όχι το παιδί μου. Βαρέθηκα να με ρωτάνε όσοι δεν έχουν δει τη Σωτηρία ή έχουν να την δουν πολύ καιρό. Πως είναι το παιδί; Είναι παχύ; Όχι αν είναι καλά, αν είναι παχύ έχει σημασία. Βαρέθηκα να με ρωτάνε στα μαγαζιά όταν ζητάω νούμερα μεγαλύτερα απο την ηλικία της αν το παιδί είναι παχύ και να πρέπει να εξηγώ ότι το παιδί δεν είναι παχύ αλλά είναι ψηλό και τα ρούχα που αντιστοιχούν στους μήνες της της πέφτουν κοντά.
Βλέπω τον ρατσισμό να έρχεται. Δυστυχώς όχι σε εμένα αλλά στο παιδί μου. Χτύπημα κάτω απο τη μέση. Η Σωτηρία είναι ο εύκολος στόχος. Και εγώ καλούμαι τώρα να κάνω δίαιτα όχι για μένα αλλά για το παιδί μου. Για να μην πρέπει αργότερα η μικρή να έχει να αντιμετώπισει τον κάλο και τα απωθημένα της καθε μιας ΑΑ κυριούλας.
Λόγος πανηλίθιος για να αρχίσει κάποιος να κάνεις δίαιτα δηλαδή. Ασε που η Σωτηρία έχει το πλέον ανατομικό βολικό στρωματάκι για να κοιμάται όταν ξαπλώνει πάνω μου !!!
(Όποιος δε τολμήσει και μου γράψει "μη μασάς" στα σχόλια να ξέρει ότι θα το θεωρήσω υπονοούμενο και θα τον βαλω στη μαύρη λίστα) :P
Αλλά η υπέρβαρη στην οικογένεια είμαι εγώ. Όχι το παιδί μου. Βαρέθηκα να με ρωτάνε όσοι δεν έχουν δει τη Σωτηρία ή έχουν να την δουν πολύ καιρό. Πως είναι το παιδί; Είναι παχύ; Όχι αν είναι καλά, αν είναι παχύ έχει σημασία. Βαρέθηκα να με ρωτάνε στα μαγαζιά όταν ζητάω νούμερα μεγαλύτερα απο την ηλικία της αν το παιδί είναι παχύ και να πρέπει να εξηγώ ότι το παιδί δεν είναι παχύ αλλά είναι ψηλό και τα ρούχα που αντιστοιχούν στους μήνες της της πέφτουν κοντά.
Βλέπω τον ρατσισμό να έρχεται. Δυστυχώς όχι σε εμένα αλλά στο παιδί μου. Χτύπημα κάτω απο τη μέση. Η Σωτηρία είναι ο εύκολος στόχος. Και εγώ καλούμαι τώρα να κάνω δίαιτα όχι για μένα αλλά για το παιδί μου. Για να μην πρέπει αργότερα η μικρή να έχει να αντιμετώπισει τον κάλο και τα απωθημένα της καθε μιας ΑΑ κυριούλας.
Λόγος πανηλίθιος για να αρχίσει κάποιος να κάνεις δίαιτα δηλαδή. Ασε που η Σωτηρία έχει το πλέον ανατομικό βολικό στρωματάκι για να κοιμάται όταν ξαπλώνει πάνω μου !!!
(Όποιος δε τολμήσει και μου γράψει "μη μασάς" στα σχόλια να ξέρει ότι θα το θεωρήσω υπονοούμενο και θα τον βαλω στη μαύρη λίστα) :P
9.7.07
Συγκλονιστική ανακάλυψη !
Όλες οι έγκυες έχουν το περπάτημα της πάπιας και όλα τα μωρά όταν αρχίσουν να περπατάνε έχουν το βάδισμα του πιγκουίνου.
===========================================
Κατά τα άλλα το ωραιότερο μέρος για να περάσει ένα παιδί καλά πρωϊνό Κυριακής είναι η εκκλησία. Ειδικά όταν βαφτίζεται άλλο παδάκι (να μας ζήσεις Μαρία), και επομένως κανείς δεν ασχολείται πολύ μαζί σου.
Έτσι στο προαύλιο της εκκλησίας μπορείς να κυνηγήσεις περιστέρια. Μπορείς να ανέβεις σε ύπτια θέση τις σκάλες αφού η μαμά σε κρατάει απο τις μασχάλες και εσύ νομίζεις ότι είσαι αεροπλάνο. Μπορείς να είσαι ανεβασμένη στο πεζούλι και να κοιτάς τον κόσμο απο ψηλά. Επίσης μπορείς να κοροϊδεύεις τον κόσμο κάνοντας "γεια" με το χεράκι σου και όλοι να λένε τι χαριτωμένο κοριτσάκι που είσαι ενώ στην πραγματικότητα χαιρετάς τον σκύλο που είναι κάτω απο το παγκάκι.
Τα στασίδια είναι ιδανικά για να βάζεις τα πόδια σου ανάμεσα στα ξύλα της μπροστινής σειράς και να κρεμιέσαι. Όπως επίσης να τα ταρακουνάς όλα μαζί (ντουπ ντουπ). Οι μπονμπονιέρες είναι εκπληκτικά παιχνίδια αφου κάνουν θόρυβο αν τις κουνήσεις,, έχουν έντονα χρώματα, κορδέλες για να λύσεις, κουτάκια για να τα ανοίξεις και κάτι για να δώσεις στη μαμά να φάει ώστε να έχει απασχολημένο το στόμα της και να σταματήσει να λέει συνέχεια "Μη αυτό, όχι έτσι, φτάνει τώρα". Η ουρά των καλεσμένων είναι απίστευτη εμπειρία αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ένα σωρό άγνωστοι σου τσιμπάνε τα μάγουλα. Μπορείς όμως να τους κάνεις όλους να παίζουν μαζί σου "κούκου τα" σκαρφαλωμένη στην αγκαλιά του μπαμπά σου.
Και φυσικά το καλύτερο έρχεται όταν σε επίσημη πρώτη βγαίνεις μεσημέρι για φαγητό με τους γονείς σου και επιτέλους τρως έξω απο το δικό τους φαγητό !!!!
Όλες οι έγκυες έχουν το περπάτημα της πάπιας και όλα τα μωρά όταν αρχίσουν να περπατάνε έχουν το βάδισμα του πιγκουίνου.
===========================================
Κατά τα άλλα το ωραιότερο μέρος για να περάσει ένα παιδί καλά πρωϊνό Κυριακής είναι η εκκλησία. Ειδικά όταν βαφτίζεται άλλο παδάκι (να μας ζήσεις Μαρία), και επομένως κανείς δεν ασχολείται πολύ μαζί σου.
Έτσι στο προαύλιο της εκκλησίας μπορείς να κυνηγήσεις περιστέρια. Μπορείς να ανέβεις σε ύπτια θέση τις σκάλες αφού η μαμά σε κρατάει απο τις μασχάλες και εσύ νομίζεις ότι είσαι αεροπλάνο. Μπορείς να είσαι ανεβασμένη στο πεζούλι και να κοιτάς τον κόσμο απο ψηλά. Επίσης μπορείς να κοροϊδεύεις τον κόσμο κάνοντας "γεια" με το χεράκι σου και όλοι να λένε τι χαριτωμένο κοριτσάκι που είσαι ενώ στην πραγματικότητα χαιρετάς τον σκύλο που είναι κάτω απο το παγκάκι.
Τα στασίδια είναι ιδανικά για να βάζεις τα πόδια σου ανάμεσα στα ξύλα της μπροστινής σειράς και να κρεμιέσαι. Όπως επίσης να τα ταρακουνάς όλα μαζί (ντουπ ντουπ). Οι μπονμπονιέρες είναι εκπληκτικά παιχνίδια αφου κάνουν θόρυβο αν τις κουνήσεις,, έχουν έντονα χρώματα, κορδέλες για να λύσεις, κουτάκια για να τα ανοίξεις και κάτι για να δώσεις στη μαμά να φάει ώστε να έχει απασχολημένο το στόμα της και να σταματήσει να λέει συνέχεια "Μη αυτό, όχι έτσι, φτάνει τώρα". Η ουρά των καλεσμένων είναι απίστευτη εμπειρία αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ένα σωρό άγνωστοι σου τσιμπάνε τα μάγουλα. Μπορείς όμως να τους κάνεις όλους να παίζουν μαζί σου "κούκου τα" σκαρφαλωμένη στην αγκαλιά του μπαμπά σου.
Και φυσικά το καλύτερο έρχεται όταν σε επίσημη πρώτη βγαίνεις μεσημέρι για φαγητό με τους γονείς σου και επιτέλους τρως έξω απο το δικό τους φαγητό !!!!
28.6.07
H EΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Του πήρε έναν ολόκληρο μήνα να ανακαλύψει τα διπλανά σπίτια, τα διπλανά χωράφια, τους απο κάτω δρόμους, να γνωριστεί με τους άλλους, να τσακωθεί με όλους, να κάνει φιλίες. Έναν ολόκληρο μήνα το ένστικτο τον οδήγησε στην φύση και τον συμφιλίωσε με την πραγματική του φύση. Αυτή του αιλουροειδούς. Κυνήγησε, πείνασε, δίψασε, κοιμήθηκε στα δέντρα. Κινδύνευσε. Επιβίωσε.
Του πήρε έναν ολόκληρο μήνα για να γυρίσει τελικά στις 4 τα ξημερώματα τραγουδώντας "Oh baby baby it's a wild world" και να φωνάξει με όλη του τη δύναμη "Μαμά, γύρισα άφησε με να μπω στο σπίτι".
Φυσικά η μαμά τον ξαναέβαλε στο σπίτι. Μαζί με την σκόνη του, τους ψύλους του, τα χόρτα πάνω στη γούνα του. Κοιμήθηκαν μαζί στον καναπέ όπως παλιά.
Το πρωί στη βεράντα ήταν και ο επισκέπτης - γάτος. Κοιτάχτηκαν για λίγο, έδωσαν ένα φιλί ο ένας στον άλλο με τις ροζ μύτες τους και έπιασαν απο μια γωνιά για να ραχατέψουν. Ο επισκέπτης - γάτος απέκτησε σήμερα όνομα: "Πατουσάς" ! Που σημαίνει ότι πλέον στην οικογένεια αριθμούμε αισίως 6 μέλη !!! Είναι μια φωτεινή μέρα η σημερινή !
Του πήρε έναν ολόκληρο μήνα για να γυρίσει τελικά στις 4 τα ξημερώματα τραγουδώντας "Oh baby baby it's a wild world" και να φωνάξει με όλη του τη δύναμη "Μαμά, γύρισα άφησε με να μπω στο σπίτι".
Φυσικά η μαμά τον ξαναέβαλε στο σπίτι. Μαζί με την σκόνη του, τους ψύλους του, τα χόρτα πάνω στη γούνα του. Κοιμήθηκαν μαζί στον καναπέ όπως παλιά.
Το πρωί στη βεράντα ήταν και ο επισκέπτης - γάτος. Κοιτάχτηκαν για λίγο, έδωσαν ένα φιλί ο ένας στον άλλο με τις ροζ μύτες τους και έπιασαν απο μια γωνιά για να ραχατέψουν. Ο επισκέπτης - γάτος απέκτησε σήμερα όνομα: "Πατουσάς" ! Που σημαίνει ότι πλέον στην οικογένεια αριθμούμε αισίως 6 μέλη !!! Είναι μια φωτεινή μέρα η σημερινή !
22.6.07
MONH MOY !!! MONH MOY !!!!
Οι ροζ πασχαλίτσες το έκαναν το θαύμα τους.
Δάνεισαν τα φτερά τους στη Σωτηρία και εκείνη χτες κατάφερε να περπατήσει μόνη της !!!
Φυσικά αλώνισε το σπίτι των παππούδων και το δικό μας, άνοιξε μόνη της τη σίτα και βγήκε στον κήπο, κυνήγησε τον επισκέπτη γάτο, τέντωσε το λαιμουδάκι της για να της δώσει ένα μεγάλο γλυψ η Holly, πήρε το ασύρματο ποντίκι του μπαμπά, ανέβηκε πάνω στο τραπέζακι του καθιστικού και άφησε χαρούμενες φωνούλες σε όλες τις γωνίες του σπτιού μας.
Άγγελέ μου :)
Δάνεισαν τα φτερά τους στη Σωτηρία και εκείνη χτες κατάφερε να περπατήσει μόνη της !!!
Φυσικά αλώνισε το σπίτι των παππούδων και το δικό μας, άνοιξε μόνη της τη σίτα και βγήκε στον κήπο, κυνήγησε τον επισκέπτη γάτο, τέντωσε το λαιμουδάκι της για να της δώσει ένα μεγάλο γλυψ η Holly, πήρε το ασύρματο ποντίκι του μπαμπά, ανέβηκε πάνω στο τραπέζακι του καθιστικού και άφησε χαρούμενες φωνούλες σε όλες τις γωνίες του σπτιού μας.
Άγγελέ μου :)
18.6.07
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
Ο μπαμπάς υποσχέθηκε στην μαμά ότι το Σάββατο θα πηγαίναμε στο Αττικό Πάρκο. Η μαμά χάρηκε και φώναζε "ωραία ωραία θα δούμε ζωάκια". Εγώ τα μόνα ζωάκια που ξέρω είναι αυτά στο σπίτι μας. Ο σκύλος μας και ο γάτος μας. Δηλαδή όχι ο γάτος μας, γιατί αυτός έφυγε αλλά ένας άλλος που ήρθε μόνος του στο σπίτι και η μαμά με τον μπαμπά κουνάνε το κεφάλι περα δώθε περα δώθε και λένε για τον παλιό γάτο - τον δικό μας ότι ήταν αχάριστος. Μόνο η μαμά μπερδεύεται καμια φορά και φωνάζει τον νέο γάτο όταν τον ακούει να νιαουρίζει Fluffy και μετά τον κοιτάζει και αναστενάζει ...
Στο Αττικό Πάρκο δεν με πήγαν τελικά γιατί είχε ζέστη αλλά με πήγαν σε ένα μεγάλο κατάστημα που πουλούσε παιχνίδια. Με έβαλαν σε ένα καρότσι και μετά ότι τους έδειχνα το έβαζαν μέσα στο καρότσι. Μου πήραν και μια πισίνα με τέντα που ο μπαμπάς τη φούσκωσε με το στόμα και στο σπίτι η μαμά του έλεγε "είδες που δεν με άκουσες και δεν αγοράσαμε τρόμπα;" Στο σπίτι γέμισαν την πισίνα με νερό μου έβαλαν και το μαγιό μου και με άφησαν να τσαλαβουτάω μέχρι που άρχισα να κρυώνω. Τότε με πήραν αγκαλιά και με στέγνωσαν με μια πετσέτα αλλά εγώ εκλαιγα γιατί ήθελα να κάνω και άλλο μπάνιο και εκείνοι δεν με άφηναν.
Μετά την άλλη μέρα με πήραν και με πήγαν σε ένα σπίτι με τεράστιοοο κήπο με πράσινο όπου ήταν και άλλα παιδάκια και οι γονείς τους και με άφησαν εκεί να παίξω πολλές ώρες. Έπαιξα, περπάτησα, έτρεξα και όταν άρχισα να σκουντουφλάω η μαμά με πήρε αγκαλιά, έκανε ένα νόημα στον μπαμπά και γυρίσαμε σπίτι. Στο σπίτι όμως εγώ ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που δεν ήθελα να κοιμηθώ. Η μαμά μου φώναζε "Σωτηρία νάνι" αλλά εγώ ήθελα να παίξω και άλλο και έτσι πήγαινα πάνω κάτω στο μεγάλο κρεββάτι και η μαμά με κυνηγούσε. Μετά της έδωσα την πιπίλα μου για να κοιμηθεί εκείνη και να με αφήσει εμένα να παίξω ... αλλά δεν έπιασε το κόλπο ... τελικά κοιμήθηκα.
Μετά ήρθε το σήμερα που η μαμά με ετοίμασε και ήρθε ο παππούς με τη γιαγιά να με πάρουν. Ο μπαμπάς με τη μαμά θα πήγαιναν στη δουλειά. Εγώ έβαλα τα κλάμματα γιατί περνάω καλά με τον παππού και τη γιαγιά αλλά οι γονείς μου έχουν περισσότερο πλάκα. Νομίζω πως τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τι σημαίνει Σαββατοκύριακο .....
Στο Αττικό Πάρκο δεν με πήγαν τελικά γιατί είχε ζέστη αλλά με πήγαν σε ένα μεγάλο κατάστημα που πουλούσε παιχνίδια. Με έβαλαν σε ένα καρότσι και μετά ότι τους έδειχνα το έβαζαν μέσα στο καρότσι. Μου πήραν και μια πισίνα με τέντα που ο μπαμπάς τη φούσκωσε με το στόμα και στο σπίτι η μαμά του έλεγε "είδες που δεν με άκουσες και δεν αγοράσαμε τρόμπα;" Στο σπίτι γέμισαν την πισίνα με νερό μου έβαλαν και το μαγιό μου και με άφησαν να τσαλαβουτάω μέχρι που άρχισα να κρυώνω. Τότε με πήραν αγκαλιά και με στέγνωσαν με μια πετσέτα αλλά εγώ εκλαιγα γιατί ήθελα να κάνω και άλλο μπάνιο και εκείνοι δεν με άφηναν.
Μετά την άλλη μέρα με πήραν και με πήγαν σε ένα σπίτι με τεράστιοοο κήπο με πράσινο όπου ήταν και άλλα παιδάκια και οι γονείς τους και με άφησαν εκεί να παίξω πολλές ώρες. Έπαιξα, περπάτησα, έτρεξα και όταν άρχισα να σκουντουφλάω η μαμά με πήρε αγκαλιά, έκανε ένα νόημα στον μπαμπά και γυρίσαμε σπίτι. Στο σπίτι όμως εγώ ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που δεν ήθελα να κοιμηθώ. Η μαμά μου φώναζε "Σωτηρία νάνι" αλλά εγώ ήθελα να παίξω και άλλο και έτσι πήγαινα πάνω κάτω στο μεγάλο κρεββάτι και η μαμά με κυνηγούσε. Μετά της έδωσα την πιπίλα μου για να κοιμηθεί εκείνη και να με αφήσει εμένα να παίξω ... αλλά δεν έπιασε το κόλπο ... τελικά κοιμήθηκα.
Μετά ήρθε το σήμερα που η μαμά με ετοίμασε και ήρθε ο παππούς με τη γιαγιά να με πάρουν. Ο μπαμπάς με τη μαμά θα πήγαιναν στη δουλειά. Εγώ έβαλα τα κλάμματα γιατί περνάω καλά με τον παππού και τη γιαγιά αλλά οι γονείς μου έχουν περισσότερο πλάκα. Νομίζω πως τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τι σημαίνει Σαββατοκύριακο .....
10.6.07
ΤΡΕΛΟΣ ΠΑΠΑΣ ΣΕ ΒΑΦΤΙΣΕ !!!
asta la vista baby ... είπε ο παπάς στο τέλος της βάφτισης σου και εμείς λιγωθήκαμε στο γέλιο.
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, η δική σου βάφτιση δεν θα μπορούσε να ήταν συνηθισμένη. Ο νονός σου δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει, εγώ δεν ήξερα που έπρεπε να σταθώ, εσύ έβλεπες τον Φαίδωνα και του έκανες νόημα με το χεράκι σου να έρθει να σε πάρει αγκαλιά (μπορείς να σταματήσεις να ερωτεύεσαι μεγαλύτερους άντρες;), η Κατερίνα έκανε σαπουνόφουσκες την ώρα που σε ντύναμε για να ξεχνιέσαι.
Για να σε πάρω απο τον νονό σου έκανα 3 μετάνοιες και 1 για την φωτογραφία 4 !!!! Ε στο τέλος σε βούτηξα με το ζόρι απο την αγκαλιά του. Ακους εκεί να προσκυνήσω 4 φορές - εγώ που σε κανέναν και για τίποτα δεν έχω σκύψει κεφάλι !!!!
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, η δική σου βάφτιση δεν θα μπορούσε να ήταν συνηθισμένη. Ο νονός σου δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει, εγώ δεν ήξερα που έπρεπε να σταθώ, εσύ έβλεπες τον Φαίδωνα και του έκανες νόημα με το χεράκι σου να έρθει να σε πάρει αγκαλιά (μπορείς να σταματήσεις να ερωτεύεσαι μεγαλύτερους άντρες;), η Κατερίνα έκανε σαπουνόφουσκες την ώρα που σε ντύναμε για να ξεχνιέσαι.
Για να σε πάρω απο τον νονό σου έκανα 3 μετάνοιες και 1 για την φωτογραφία 4 !!!! Ε στο τέλος σε βούτηξα με το ζόρι απο την αγκαλιά του. Ακους εκεί να προσκυνήσω 4 φορές - εγώ που σε κανέναν και για τίποτα δεν έχω σκύψει κεφάλι !!!!
Καρδιά μου, πανέμορφη κόρη μου, λατρεμένο μου παιδί να ζήσεις (έντονα, ευτυχισμένα, χαρούμενα χρόνια).
Για το έργο
Σενάριο: Μπαμπάς και Μαμά
Αφηγητές: Πατέρας Παναγιώτης - Πατέρας Κωνσταντίνος
Έπαιξαν οι: Παππούς & Γιαγιά, Σούλα, Φαίδωνας, Γιάννα, Φώτης, Λευτέρης, Βάσω, Ελένη, Νάντια, Κατερίνα, Νίκος, Ειρήνη, Μπάμπης, Μαρία, Σπύρος, Νίκος.
Γκεστ σταρ: Ο νονός feat. ΣΩΤΗΡΙΑ !!!!
8.6.07
ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗΣ
Είμαστε σε προγραμματισμένη επίσκεψη στην πνευμονολόγο για να τσεκάρει το παιδί μετά την κρίση που πέρασε το χειμώνα.
Η βοηθός της παίρνει το ιστορικό της Σωτηρίας και ξαφνικά .. παθαίνει υστερία ....
Στην ερώτηση που κοιμάται το παιδί η απάντηση ήταν μαζί μας στο κρεββάτι.
"μα τι κάνετε κυρία μου; ξέρετε ότι είναι έγκλημα αυτό που κάνετε; δεν αναπτύσσεται σωστά το παιδί ψυχωσωματικά !!!"
Θυμήθηκα μια γνωστή που μου έλεγε προ ημερών "μα καλά πως παίρνουν το θάρρος και κριτικάρουν πως μεγαλώνω ΕΓΩ το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;"
Χαμογέλασα στη γιατρό. Ακριβώς επειδή το παιδί κοιμάται μαζί μας, εγώ μπορώ να σας απαντήσω με τι συχνότητα ροχαλίζει στον ύπνο του και πόσες φορές έχω ακούσει να "σφυρίζει" στην αναπνοή της.
Η βοηθός το βούλωσε.
Εμείς βγήκαμε καθ'ολα εντάξει και περήφανες περπατήσαμε προς την έξοδο κρατώντας η μια την άλλη απο το χέρι ....
Κατάλαβες παντογνώστη μου ;;;;;
Η βοηθός της παίρνει το ιστορικό της Σωτηρίας και ξαφνικά .. παθαίνει υστερία ....
Στην ερώτηση που κοιμάται το παιδί η απάντηση ήταν μαζί μας στο κρεββάτι.
"μα τι κάνετε κυρία μου; ξέρετε ότι είναι έγκλημα αυτό που κάνετε; δεν αναπτύσσεται σωστά το παιδί ψυχωσωματικά !!!"
Θυμήθηκα μια γνωστή που μου έλεγε προ ημερών "μα καλά πως παίρνουν το θάρρος και κριτικάρουν πως μεγαλώνω ΕΓΩ το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;"
Χαμογέλασα στη γιατρό. Ακριβώς επειδή το παιδί κοιμάται μαζί μας, εγώ μπορώ να σας απαντήσω με τι συχνότητα ροχαλίζει στον ύπνο του και πόσες φορές έχω ακούσει να "σφυρίζει" στην αναπνοή της.
Η βοηθός το βούλωσε.
Εμείς βγήκαμε καθ'ολα εντάξει και περήφανες περπατήσαμε προς την έξοδο κρατώντας η μια την άλλη απο το χέρι ....
Κατάλαβες παντογνώστη μου ;;;;;
6.6.07
29.5.07
ΣΤΙΓΜΕΣ
Η Σωτηρία κοιμάται στο φούξια πάρκο της. Στον φούρνο ένα ταψί γεμιστά ψήνεται. Καθόμαστε στον καναπέ, έχουμε βάλει στο dvd το αγαπημένο μας ΤΗΕ CATS. Θυμόμαστε την παράσταση, γελάμε με τα jellicles, δακρύζουμε με την Grizabella. Η Ηolly είναι δίπλα μου και ακουμπάει το κεφάλι της στο γόνατό μου. Εγώ την χαιδεύω αφηρημένα.
Στιγμές ευτυχίας, στιγμές ασφάλειας ...
Στιγμές ευτυχίας, στιγμές ασφάλειας ...
23.5.07
PEPE LE PIU
Το αγαπημένο μου αρσενικό. Στην καρακοσμάρα του. Μόνιμα ερωτευμένος (με τον ευατό του) και μάχιμος. Νάρκισος του κερατά. Επίμονος. Αξιαγάπητος. Έτσι νομίζει. Ένα κουνάβι δανδής. Γύρω του μπορεί να γκρεμίζεται το σύμπαν αλλά αυτός μυρίζει τα λουλούδια. Και όλα τα κάνει με το πάασο του. Γιατί κάποιος του σφύριξε στο αυτί εκείνη την τετριμμένη ρήση για το σύμπαν του Coelho. Και ο χαζός (;) το πίστεψε !!! Έτσι όταν συναντά την μαύρη γάτα ξεχνάει τις προλήψεις και μπλέκει μαζί της. Που πας καλέ μου να μπλέξεις με γάτα και μάλιστα μαύρη; Πως περίμενες ότι θα σε αποδεχθεί και δεν θα φρικάρει; Έχεις δει γάτα να της αρέσουν οι αγκαλιές χωρίς να τις έχει ζητήσει εκείνη πρώτα; Την πνίγεις με την αγάπη σου ανόητε και αυτή θέλει να ξεφύγει. Τι είπες; Δεν είναι γάτα; Είναι θηλυκό κουνάβι; Θα ήθελες !!! Μπογιά έπεσε πάνω της και απέκτησε άσπρη λωρίδα αλλά κουνάβι δεν είναι. Μα επιτέλους τι σκεφτόνταν ο σκιτσογράφος σου όταν σε έφτιαχνε; Και εγώ πόσο τρελλή είμαι που γελάω κάθε φορά με την φρικαρισμένη γάτα και βρίσκω εσένα αξιολάτρυτο;
Τόοσο τρελλή πια;
21.5.07
9.5.07
FUER ELISE .. ΩΧ ΛΑΘΟΣ ΝΕΡΙΝΑ & ΓΕΩΡΓΙΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ !
1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Στιγμές απόλυτης ευτυχίας ζω όταν η κόρη μου κοιμάται στην αγκαλιά μου.
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η ανάγκη.
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πριν ένα τρίμηνο περίπου.
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Βαριέμαι πολύ εύκολα.
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Κατά την προσωπική μου άποψη δεν έχω ελαττώματα.
6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε όλα όσα γίνονται κατα λάθος.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμία.
8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Μία μάνα.
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Το ταξίδι του γάμου μου στην Βενετία.
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Αγκάθα Κρίστι.
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να ξέρει να χρησιμοποιεί τα χέρια και τη γλώσσα του.
12. .... και σε μια γυναίκα;
Την διακριτικότητα.
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Χατζιδάκης.
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Όποιο έχω ακούσει εκείνη τη στιγμή.
15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ένα παιδί μετράει τ' άστρα.
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Καμία.
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Μιρό αλλά όχι για τα έργα του.
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το λαχανί.
19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ότι επιβίωσα.
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Δεν πίνω.
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που δεν ακύρωσα κάτι όταν έπρεπε.
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Την υποκρισία.
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ένα παιχνίδι στρατηγικής.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο θάνατος .
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Δεν λέω ψέμματα (και μου έχει κοστίσει αυτό).
26. Ποιο είναι το μόττο σας;
Δεν έχω.
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Στον ύπνο μου σε βαθιά γεράματα.
28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Θα ήθελα να ακούσω την αυτοκριτική του.
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Σε σύγχιση.
==============================================
Δεν έχω ιδέα ποιοι διαβάζετε και ποιοι θα θέλατε να το συνεχίσετε. Έχω αφήσει την σκυτάλη στο τραπεζάκι όπως μπαίνετε δεξιά.
Στιγμές απόλυτης ευτυχίας ζω όταν η κόρη μου κοιμάται στην αγκαλιά μου.
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η ανάγκη.
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πριν ένα τρίμηνο περίπου.
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Βαριέμαι πολύ εύκολα.
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Κατά την προσωπική μου άποψη δεν έχω ελαττώματα.
6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε όλα όσα γίνονται κατα λάθος.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμία.
8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Μία μάνα.
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Το ταξίδι του γάμου μου στην Βενετία.
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Αγκάθα Κρίστι.
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να ξέρει να χρησιμοποιεί τα χέρια και τη γλώσσα του.
12. .... και σε μια γυναίκα;
Την διακριτικότητα.
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Χατζιδάκης.
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Όποιο έχω ακούσει εκείνη τη στιγμή.
15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ένα παιδί μετράει τ' άστρα.
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Καμία.
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Μιρό αλλά όχι για τα έργα του.
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το λαχανί.
19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ότι επιβίωσα.
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Δεν πίνω.
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που δεν ακύρωσα κάτι όταν έπρεπε.
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Την υποκρισία.
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ένα παιχνίδι στρατηγικής.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο θάνατος .
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Δεν λέω ψέμματα (και μου έχει κοστίσει αυτό).
26. Ποιο είναι το μόττο σας;
Δεν έχω.
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Στον ύπνο μου σε βαθιά γεράματα.
28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Θα ήθελα να ακούσω την αυτοκριτική του.
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Σε σύγχιση.
==============================================
Δεν έχω ιδέα ποιοι διαβάζετε και ποιοι θα θέλατε να το συνεχίσετε. Έχω αφήσει την σκυτάλη στο τραπεζάκι όπως μπαίνετε δεξιά.
7.5.07
30.4.07
23.4.07
Εδώ είμαστε λοιπόν. Θέλω απαντήσεις. Για το παιδί που "χάθηκε".
Όχι ψέμματα λέω. Δεν θέλω απαντήσεις για τον Άλεξ. Δεν πονάω που χάθηκε ο Άλεξ. Λυπάμαι μόνο όταν τον σκέφτομαι. Αλλά δεν πονάω. Δεν ξυπνάω και δεν κοιμάμαι κάθε μέρα με την εικόνα του. Δεν έχει παγώσει η ζωή μου στις 3.2.2006. Δεν σταμάτησαν τα ρολόγια.
Θέλω απαντήσεις για το δικό μου παιδί. Θέλω να μάθω αν το δικό μου παιδί έχει δικαίωμα να είναι διαφορετικό. Θέλω να μάθω αν το δικό μου παιδί έχει δικαίωμα να νιώθει ασφαλές. Αν μπορεί να είναι ασφαλές στο σχολείο του, στο δρόμο του, στη γειτονιά του, στην πόλη του. Θέλω να μάθω αν θα δικαιωθεί σε περίπτωση που το αδικήσουν. Θέλω να μάθω αν το δικό μου παιδί θα έχει ίση μεταχείριση.
Θέλω να βρεθεί ο Άλεξ. Για να πάρω τις απαντήσεις μου.
Όχι ψέμματα λέω. Δεν θέλω απαντήσεις για τον Άλεξ. Δεν πονάω που χάθηκε ο Άλεξ. Λυπάμαι μόνο όταν τον σκέφτομαι. Αλλά δεν πονάω. Δεν ξυπνάω και δεν κοιμάμαι κάθε μέρα με την εικόνα του. Δεν έχει παγώσει η ζωή μου στις 3.2.2006. Δεν σταμάτησαν τα ρολόγια.
Θέλω απαντήσεις για το δικό μου παιδί. Θέλω να μάθω αν το δικό μου παιδί έχει δικαίωμα να είναι διαφορετικό. Θέλω να μάθω αν το δικό μου παιδί έχει δικαίωμα να νιώθει ασφαλές. Αν μπορεί να είναι ασφαλές στο σχολείο του, στο δρόμο του, στη γειτονιά του, στην πόλη του. Θέλω να μάθω αν θα δικαιωθεί σε περίπτωση που το αδικήσουν. Θέλω να μάθω αν το δικό μου παιδί θα έχει ίση μεταχείριση.
Θέλω να βρεθεί ο Άλεξ. Για να πάρω τις απαντήσεις μου.
18.4.07
17.4.07
Χτες σε απομάκρυνα για πρώτη φορά απο το κρεββάτι μας. Σε παρατηρούσα τον τελευταίο καιρό να απλώνεσαι όλο και περισσότερο, να διεκδικείς τον δικό χώρο πάνω στο στρώμα. Είχες σταματήσει εδώ και καιρό να χώνεσαι στην κοιλιά του μπαμπά σου. Είχες σταματήσει να ξυπνάς την νύκτα και να σκαρφαλώνεις επάνω μου όπως κάνουν τα κοάλα.
Νομίζω πως με τον τρόπο σου μου έλεγες Μεγάλωσα μαμά. Σε πήγαμε στο δωμάτιο σου χτες. Στο κρεββατάκι σου να κοιμηθείς. Περίμενα να σε ακούσω να αντιδράς, να μου δώσεις σημάδια ότι δεν είσαι έτοιμη ακόμα να φύγεις απο την αγκαλιά μου. Περίμενα το κλάμμα σου, το παράπονό σου. Το ευχόμουν για να έχω την δικαιολογία που χρειαζόμουν να σε φέρω πάλι πίσω. Μα δεν ήρθε ούτε το κλάμμα ούτε το παράπονο.
Κοιμήθηκες ήσυχα. Την ώρα που εμείς φεύγαμε για την δουλειά κοιμόσουν ακόμα. Σε χάιδεψα πριν κατέβω για να φύγω. Αναστέναξες μέσα στον ύπνο σου. Μην μεγαλώνεις τόσο γρήγορα σε παρακαλώ.
Τρομάζω.
Νομίζω πως με τον τρόπο σου μου έλεγες Μεγάλωσα μαμά. Σε πήγαμε στο δωμάτιο σου χτες. Στο κρεββατάκι σου να κοιμηθείς. Περίμενα να σε ακούσω να αντιδράς, να μου δώσεις σημάδια ότι δεν είσαι έτοιμη ακόμα να φύγεις απο την αγκαλιά μου. Περίμενα το κλάμμα σου, το παράπονό σου. Το ευχόμουν για να έχω την δικαιολογία που χρειαζόμουν να σε φέρω πάλι πίσω. Μα δεν ήρθε ούτε το κλάμμα ούτε το παράπονο.
Κοιμήθηκες ήσυχα. Την ώρα που εμείς φεύγαμε για την δουλειά κοιμόσουν ακόμα. Σε χάιδεψα πριν κατέβω για να φύγω. Αναστέναξες μέσα στον ύπνο σου. Μην μεγαλώνεις τόσο γρήγορα σε παρακαλώ.
Τρομάζω.
3.4.07
Holly's Story
Η Ηolly μας ήρθε στην οικογένεια το βράδυ της 14ης Φεβρουαρίου 2005.
Ένα φοβισμένο κουτάβι 5 μηνών που γεννήθηκε και έζησε στο δρόμο μέχρι που κάποιος το περιμάζεψε μαζί με τα 10 αδερφάκια του και απο εκεί ξεκίνησε μια αλυσίδα σωτηρίας για τα μικρά. Όσα δεν δόθηκαν βρέθηκαν να φιλοξενούνται σε κennel και απο κει σε σπίτια μέχρι να υιοθετηθούν. Έτσι εκείνο το βράδυ άνοιξε το δικό μας σπίτι για να φιλοξενήσει την μικρή. Μόνο που δεν έφυγε ποτέ απο εμάς. Αποφασίσαμε να την κρατήσουμε. Για την ακρίβεια αυτή η απόφαση ήταν το δώρο του μπαμπά σε εμένα για την γιορτή των ερωτευμένων. Και το βάλσαμο της ψυχής μου για την απώλεια του πρώτου μου σκυλιού που ακόμα θρηνούσα.
Δεν ήταν το ιδανικό κουτάβι και ήταν φανερό ότι δεν θα γινόνταν ποτέ ο ιδανικός σκύλος. Είχε ταλαιπωρηθεί απο πολύ μωρό και δεν είχε πια εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Δεν θα γινόνταν ποτέ ένα γενναίος μεγάλος σκύλος. Δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει μόνη της. Εμείς όμως το αγαπήσαμε αυτό το σκυλί. Και ας χρειάστηκε να την κουβαλάμε αγκαλιά εναν ολόκληρο μήνα για δυο φορές την ημέρα για να την βγάλουμε βόλτα. Και ας έπρεπε να πηγαίνουμε κάθε Σαββάτο στη Κόρινθο σε εκπαιδευτή μήπως και κοινωνικοποιηθεί το σκυλί. Και ας έφαγε όλες μας τις παντόφλες, τα παπούτσια και τις καινούργιες αφόρετες μπότες μου. Και ας έκλεβε φαγητό απο τα πιάτα.
Ένα φοβισμένο κουτάβι 5 μηνών που γεννήθηκε και έζησε στο δρόμο μέχρι που κάποιος το περιμάζεψε μαζί με τα 10 αδερφάκια του και απο εκεί ξεκίνησε μια αλυσίδα σωτηρίας για τα μικρά. Όσα δεν δόθηκαν βρέθηκαν να φιλοξενούνται σε κennel και απο κει σε σπίτια μέχρι να υιοθετηθούν. Έτσι εκείνο το βράδυ άνοιξε το δικό μας σπίτι για να φιλοξενήσει την μικρή. Μόνο που δεν έφυγε ποτέ απο εμάς. Αποφασίσαμε να την κρατήσουμε. Για την ακρίβεια αυτή η απόφαση ήταν το δώρο του μπαμπά σε εμένα για την γιορτή των ερωτευμένων. Και το βάλσαμο της ψυχής μου για την απώλεια του πρώτου μου σκυλιού που ακόμα θρηνούσα.
Δεν ήταν το ιδανικό κουτάβι και ήταν φανερό ότι δεν θα γινόνταν ποτέ ο ιδανικός σκύλος. Είχε ταλαιπωρηθεί απο πολύ μωρό και δεν είχε πια εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Δεν θα γινόνταν ποτέ ένα γενναίος μεγάλος σκύλος. Δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει μόνη της. Εμείς όμως το αγαπήσαμε αυτό το σκυλί. Και ας χρειάστηκε να την κουβαλάμε αγκαλιά εναν ολόκληρο μήνα για δυο φορές την ημέρα για να την βγάλουμε βόλτα. Και ας έπρεπε να πηγαίνουμε κάθε Σαββάτο στη Κόρινθο σε εκπαιδευτή μήπως και κοινωνικοποιηθεί το σκυλί. Και ας έφαγε όλες μας τις παντόφλες, τα παπούτσια και τις καινούργιες αφόρετες μπότες μου. Και ας έκλεβε φαγητό απο τα πιάτα.
Η Ηοlly τελικά έμαθε να εμπιστεύεται. Μόνο εμάς. Μεγάλωσε και έγινε αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Ένα γλυκός ντροπαλός φοβισμένος ενήλικας σκύλος. Απόλυτα εξαρτημένη απο την οικογένειά της.
Η μετακόμιση την αναστάτωσε. Βρέθηκε σε καινούργια περιοχή, σε καινούργιο σπίτι και όσο και να χάρηκε με το κήπο, το γκαζόν, την εξοχή, πρέπει να ένιωσε ανασφάλεια με την απουσία μας τις ώρες της δουλειάς. Γυρνώντας χτες το απόγευμα σπίτι, η Holly δεν ήταν στον κήπο. Τρομοκρατήθηκα. Αποκλείεται να την είχαν κλέψει γιατί σίγουρα κανείς δεν θέλει ένα φοβισμένο κοπράκι για σκύλο του. Όντως είχε πηδήσει το φράκτη. Είδαμε τα σημάδια απο τις πατούσες της απο το σημείο που πέρασε. Ακόμα και να την έβρισκε κάποιος δεν θα έμπαινε στο κόπο να την πάει σε κτηνίατρο ώστε να μας εντοπίσουν απο το μικροτσιπ και να μας την επιστρέψουν. Ξέραμε ότι στο δρόμο ήταν θέμα ωρών να την χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο. Και δεν ξέραμε πόσες ώρες έλειπε...
Αρχίσαμε να την ψάχνουμε με τα αυτοκίνητα. Εγώ έκλαιγα και την φώναζα, ο μπαμπάς είχε γίνει κάτασπρος και κοίταζε σε κάθε στενό, σε κάθε ανοιχτή αυλή. Σταματάγαμε με το που ακούγαμε γαύγισμα σκύλου ελπίζοντας ότι ήταν το δικό μας. Δεν ξέρω πόση ώρα ψάχναμε. Το τηλεφώνημα που μας ανακούφισε ήρθε απο τον παππού. Την βρήκε μέσα στη μέση της λεωφόρου για Σαρωνίδα, με τα αυτοκίνητα να προσπαθούν να την αποφύγουν.
Η Ηolly μας είναι πάλι σπίτι. Κοιμάται στο χαλάκι της μπροστά απο το καλοριφέρ. Ασφαλής.
30.3.07
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Τα πρώτα μου γενέθλια ήταν επεισοδιακά.
Η μαμά πρωί πρωί με βούτηξε και με έσφιγγε λέγοντας "χρόνια πολλά μωρό μου" και μετά είπε στον μπαμπά "δεν θα σηκωθείς να πεις χρόνια πολλά στην κόρη σου;" Ο μπαμπάς απάντησε "φγδμχ" που σημαίνει ότι ήταν πολύ πρωί και δεν μπορούσε να μιλήσει καλά. Τελικά σηκώθηκε και μου είπε και αυτός "χρόνια πολλά κουτάβι" αλλά μετά χτύπησε το τηλέφωνο.
Στο τηλέφωνο ήταν ο παππούς που μας είπε ότι το καινούργιο μας σπίτι πλημμύρισε απο τις βροχές, πράγμα που θύμωσε πολύ την μαμά γιατί μετά πήρε εκείνη τηλέφωνο κάποιον κύριο και του φώναζε πάρα πολύ. Όταν το έκλεισε, ο μπαμπάς είπε "ότι ο εργολάβος μας έφτιαξε μέχρι και εσωτερική πισίνα και δεν πρέπει να γκρινιάζουμε", η μαμά τον κοίταξε περίεργα και μετά έβαλαν τα γέλια. Εκεί εγώ άρχισα να υποψιάζομαι ότι οι γονείς μου είναι ανώριμοι.
Μετά η μαμά πήρε ένα μεγάλο λαχανί πίνακα με κάτι ζωάκια που τον είχε λέει στο δικό της παιδικό δωμάτιο και ήθελε τώρα να τον βάλει στο δικό μου, με έβαλαν στο αμάξι και πήγαμε σε ένα μαγαζί να αλλάξουμε κορνίζα στον πίνακα. Η μαμά πήγε δηλαδή γιατί εμείς περιμέναμε στο αμάξι για μια ώρα. Όταν γύρισε η μαμά, ο μπαμπάς την ρώτησε αν τελείωσε και πόσο κάνει η κορνίζα. Η μαμά είπε: 180 ευρώ. Ο μπαμπάς είπε πάλι: φγδμχ που σημαίνει ότι πάλι δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά αλλά με μπέρδεψε γιατί δεν ήταν πρωί ! Η μαμά τον ξανακοίταξε περίεργα και έβαλαν πάλι τα γέλια. Δεν έδωσα σημασία.
Στη συνέχεια πήγαμε όλοι μαζί να πάρουμε την τούρτα μου αλλά η μαμά συγκινήθηκε πάρα πολύ όταν είδε το ροζ 1 που μου είχαν παραγγείλει και είπε πως πήγε να βάλει τα κλάμματα μέσα στο ζαχαροπλαστείο !!!! Δεν τα έβαλε όμως και άρχισε να κλαψουρίζει μέσα στο αμάξι. Ο μπαμπάς κούνησε το κεφάλι του και είπε "Δεν πάμε καλά" ε .... και μετά έβαλαν τα γέλια. Εγώ άρχισα να βεβαιώνομαι ότι οι γονείς μου είναι ανώριμοι.
Μόλις γυρίσαμε με έβαλαν στο πάρκο μου και εκείνοι άρχισαν να φουσκώνουν πολύχρωμα μπαλλόνια και να τα πετάνε μέσα στο πάρκο μου φωνάζοντας "πιάσε Σωτηρία". Αφού τελείωσε και αυτό και έκαναν το σπίτι σαν παιδότοπο απο τα μπαλλόνια αποφάσισαν να κοιμηθούν λίγο για να ησυχάσουν. Εγώ δεν έκανα κανένα απολύτως θόρυβο για να κοιμηθούν οι γονείς μου και να με αφήσουν και εμένα ήσυχη αλλά έτσι άργησαν να ξυπνήσουν και όταν άρχισε να έρχεται ο κόσμος δεν ήταν ακόμη έτοιμοι !!!!
Ετοιμάστηκαν όμως, ήρθαν ο παππούς 1 & 2, η γιαγιά 1&2, ο νονός μου με τη Βάσω και η Κατερίνα και σβήσαμε το κεράκι. Η μαμά, μου είχε μάθει να κάνω φουυυυ (όλη την εβδομάδα μου έκανε πρόβες), εγώ ζάρωσα την μυτούλα μου αλλά δεν μπόρεσα να κάνω φουυυ και έτσι το κεράκι το έσβησε η μαμά. Τότε χειροκρότησαν όλοι μαζί και έλεγαν μπράβο Σωτηρία. Εγώ δεν κατάλαβα γιατί μου έλεγαν μπράβο αλλά ήταν τόσο χαρούμενοι που άρχισα να τους χειροκροτώ και εγώ.
Ύστερα μου έδωσαν τα δώρα μου που ήταν όλα τέλεια !!!! Ένα σκυλάκι που μιλάει, μια φούξια κουνουπιέρα, μια αγελάδα που όμως την πήρε η μαμά γιατί λέει ότι ταιριάζει περισσότερο στο δικό της δωμάτιο, ένας λαγός μεγάλος.
Όμως το καλύτερο ήταν αυτό που μου έφερε ο νονός μου. Ένα ροζ ασπρο ποδηλατάκι για μένα που έχει πολλά κουμπιά να πατήσεις και λέει διαφορετικά τραγουδάκια και ανάβουν τα φωτάκια του. Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να κατέβω και ανάγκασα τη μαμά να είναι συνέχεια απο πάνω μου ενω εγω έκανα βόλτες στο σαλόνι. Τότε είπε και η μαμά φγδμχ, κοίταξε περίεργα τον νονό μου και του είπε πως αυτά είναι δανεικά και θα δει όταν κάνει και αυτός παιδάκι ... Τότε όλοι γέλασαν αλλά εγώ έμεινα με την απορία.
Λέτε αν κάνει ο νονός μου παιδάκι να μου πάρουν το ποδήλατο ;;;;;;
Η μαμά πρωί πρωί με βούτηξε και με έσφιγγε λέγοντας "χρόνια πολλά μωρό μου" και μετά είπε στον μπαμπά "δεν θα σηκωθείς να πεις χρόνια πολλά στην κόρη σου;" Ο μπαμπάς απάντησε "φγδμχ" που σημαίνει ότι ήταν πολύ πρωί και δεν μπορούσε να μιλήσει καλά. Τελικά σηκώθηκε και μου είπε και αυτός "χρόνια πολλά κουτάβι" αλλά μετά χτύπησε το τηλέφωνο.
Στο τηλέφωνο ήταν ο παππούς που μας είπε ότι το καινούργιο μας σπίτι πλημμύρισε απο τις βροχές, πράγμα που θύμωσε πολύ την μαμά γιατί μετά πήρε εκείνη τηλέφωνο κάποιον κύριο και του φώναζε πάρα πολύ. Όταν το έκλεισε, ο μπαμπάς είπε "ότι ο εργολάβος μας έφτιαξε μέχρι και εσωτερική πισίνα και δεν πρέπει να γκρινιάζουμε", η μαμά τον κοίταξε περίεργα και μετά έβαλαν τα γέλια. Εκεί εγώ άρχισα να υποψιάζομαι ότι οι γονείς μου είναι ανώριμοι.
Μετά η μαμά πήρε ένα μεγάλο λαχανί πίνακα με κάτι ζωάκια που τον είχε λέει στο δικό της παιδικό δωμάτιο και ήθελε τώρα να τον βάλει στο δικό μου, με έβαλαν στο αμάξι και πήγαμε σε ένα μαγαζί να αλλάξουμε κορνίζα στον πίνακα. Η μαμά πήγε δηλαδή γιατί εμείς περιμέναμε στο αμάξι για μια ώρα. Όταν γύρισε η μαμά, ο μπαμπάς την ρώτησε αν τελείωσε και πόσο κάνει η κορνίζα. Η μαμά είπε: 180 ευρώ. Ο μπαμπάς είπε πάλι: φγδμχ που σημαίνει ότι πάλι δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά αλλά με μπέρδεψε γιατί δεν ήταν πρωί ! Η μαμά τον ξανακοίταξε περίεργα και έβαλαν πάλι τα γέλια. Δεν έδωσα σημασία.
Στη συνέχεια πήγαμε όλοι μαζί να πάρουμε την τούρτα μου αλλά η μαμά συγκινήθηκε πάρα πολύ όταν είδε το ροζ 1 που μου είχαν παραγγείλει και είπε πως πήγε να βάλει τα κλάμματα μέσα στο ζαχαροπλαστείο !!!! Δεν τα έβαλε όμως και άρχισε να κλαψουρίζει μέσα στο αμάξι. Ο μπαμπάς κούνησε το κεφάλι του και είπε "Δεν πάμε καλά" ε .... και μετά έβαλαν τα γέλια. Εγώ άρχισα να βεβαιώνομαι ότι οι γονείς μου είναι ανώριμοι.
Μόλις γυρίσαμε με έβαλαν στο πάρκο μου και εκείνοι άρχισαν να φουσκώνουν πολύχρωμα μπαλλόνια και να τα πετάνε μέσα στο πάρκο μου φωνάζοντας "πιάσε Σωτηρία". Αφού τελείωσε και αυτό και έκαναν το σπίτι σαν παιδότοπο απο τα μπαλλόνια αποφάσισαν να κοιμηθούν λίγο για να ησυχάσουν. Εγώ δεν έκανα κανένα απολύτως θόρυβο για να κοιμηθούν οι γονείς μου και να με αφήσουν και εμένα ήσυχη αλλά έτσι άργησαν να ξυπνήσουν και όταν άρχισε να έρχεται ο κόσμος δεν ήταν ακόμη έτοιμοι !!!!
Ετοιμάστηκαν όμως, ήρθαν ο παππούς 1 & 2, η γιαγιά 1&2, ο νονός μου με τη Βάσω και η Κατερίνα και σβήσαμε το κεράκι. Η μαμά, μου είχε μάθει να κάνω φουυυυ (όλη την εβδομάδα μου έκανε πρόβες), εγώ ζάρωσα την μυτούλα μου αλλά δεν μπόρεσα να κάνω φουυυ και έτσι το κεράκι το έσβησε η μαμά. Τότε χειροκρότησαν όλοι μαζί και έλεγαν μπράβο Σωτηρία. Εγώ δεν κατάλαβα γιατί μου έλεγαν μπράβο αλλά ήταν τόσο χαρούμενοι που άρχισα να τους χειροκροτώ και εγώ.
Ύστερα μου έδωσαν τα δώρα μου που ήταν όλα τέλεια !!!! Ένα σκυλάκι που μιλάει, μια φούξια κουνουπιέρα, μια αγελάδα που όμως την πήρε η μαμά γιατί λέει ότι ταιριάζει περισσότερο στο δικό της δωμάτιο, ένας λαγός μεγάλος.
Όμως το καλύτερο ήταν αυτό που μου έφερε ο νονός μου. Ένα ροζ ασπρο ποδηλατάκι για μένα που έχει πολλά κουμπιά να πατήσεις και λέει διαφορετικά τραγουδάκια και ανάβουν τα φωτάκια του. Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να κατέβω και ανάγκασα τη μαμά να είναι συνέχεια απο πάνω μου ενω εγω έκανα βόλτες στο σαλόνι. Τότε είπε και η μαμά φγδμχ, κοίταξε περίεργα τον νονό μου και του είπε πως αυτά είναι δανεικά και θα δει όταν κάνει και αυτός παιδάκι ... Τότε όλοι γέλασαν αλλά εγώ έμεινα με την απορία.
Λέτε αν κάνει ο νονός μου παιδάκι να μου πάρουν το ποδήλατο ;;;;;;
23.3.07
ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ !!!!!!!
Κίτρινο τρίγωνο στον ένα χεράκι, κόκκινο τετράγωνο στο άλλο.
Γκλιν Γκλιν Γκλιν. Τα χεράκια χτυπάνε τα σχήματα μεταξύ τους. Ο μπαμπάς κρατάει την Σωτηρία αγκαλιά, η μαμά δίπλα τους χαζεύει.
Σωτηρία δώσε μου το κόκκινο.
Το χεράκι απλώνει και δίνει το κόκκινο σχήμα !!!! Θα μπορούσε να ήταν και το κίτρινο αλλά δεν μας νοιάζει. Καταλαβαίνει την έννοια δώσε μου. Και το δίνει. Με χαμόγελο. Που γίνεται μεγαλύτερο όταν λέμε Αααα Σωτηρία ευχαριστώ !!!!
Το χεράκι απλώνει και πάλι. Θέλει πίσω το παιχνίδι. Ορίστε αγάπη μου.
Γκλιν Γκλιν Γκλιν.
Γκλιν Γκλιν Γκλιν. Τα χεράκια χτυπάνε τα σχήματα μεταξύ τους. Ο μπαμπάς κρατάει την Σωτηρία αγκαλιά, η μαμά δίπλα τους χαζεύει.
Σωτηρία δώσε μου το κόκκινο.
Το χεράκι απλώνει και δίνει το κόκκινο σχήμα !!!! Θα μπορούσε να ήταν και το κίτρινο αλλά δεν μας νοιάζει. Καταλαβαίνει την έννοια δώσε μου. Και το δίνει. Με χαμόγελο. Που γίνεται μεγαλύτερο όταν λέμε Αααα Σωτηρία ευχαριστώ !!!!
Το χεράκι απλώνει και πάλι. Θέλει πίσω το παιχνίδι. Ορίστε αγάπη μου.
Γκλιν Γκλιν Γκλιν.
19.3.07
SOS MAYDAY HELP κλπ κλπ κλπ
Μαμάδες & Μπαμπάδες Βοήθεια
Το επόμενο Σάββατο η Σωτηρία έχει τα πρώτα της γενέθλια.
Είναι πολύ μικρή για να της κάνω παιδικό πάρτυ αλλά μια τούρτα θα κόψουμε. Οι πιο κοντινοί σε εμάς θα έρθουν να της ευχηθούν. Αλλά την τούρτα θα την κόψουμε στισ 6:3ο το απόγευμα.
Τι άλλο μπορώ να προσφέρω εκτός απο την τούρτα; Η ώρα είναι απαγορευτική για φαγητό νομίζω ...
Το επόμενο Σάββατο η Σωτηρία έχει τα πρώτα της γενέθλια.
Είναι πολύ μικρή για να της κάνω παιδικό πάρτυ αλλά μια τούρτα θα κόψουμε. Οι πιο κοντινοί σε εμάς θα έρθουν να της ευχηθούν. Αλλά την τούρτα θα την κόψουμε στισ 6:3ο το απόγευμα.
Τι άλλο μπορώ να προσφέρω εκτός απο την τούρτα; Η ώρα είναι απαγορευτική για φαγητό νομίζω ...
16.3.07
Υπάρχει ένα πλάσμα εδω μέσα που έχει χαρακτηρίσει το blog μου ως το πιο γλυκό blog. Που πρόσφατα μου απέδωσε τον χαρακτηρισμό υπέροχη ....
Και με βάρυνε αφάνταστα.
Όταν ξεκίνησα να γράφω κανείς δεν διάβαζε το blog εκτός απο μια φίλη και τον άντρα μου. Όταν αρχίσατε να μου αφήνετε σχόλια το blog απο ημερολόγιο πήρε ζωή, έγινε ένας τρόπος επικοινωνίας. Στην αρχή το βρήκα λίγο φορτικό όλο αυτό. Θεώρησα ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράφω κάτι γιατί έχω υποχρέωση στους ανθρώπους που περνάνε να με δούνε. Δεν μου έβγαινε κάτι τέτοιο. Ούτε θα μου βγει. Δεν μπορώ να γράψω κάτι αν δεν έχω κάτι να πω. Κάτι που είναι σημαντικό για εμένα και πιθανότατα ασήμαντο για όλους τους υπόλοιπους.
Νιώθω την ανάγκη να σας πω ευχαριστώ για την παρέα, για το παράθυρο που μου ανοίξατε στο δικό σας κόσμο. Που με αφήνετε να γνωρίσω εσάς, τα παιδιά σας, να γελάσω με τα καμώματά τους να προβληματιστώ με τα κείμενά σας.
Επίσης νιώθω την ανάγκη να σας (σου) πω πως δεν είμαι υπέροχη. Δεν είμαι η τέλεια μαμά. Υπάρχει και η άλλη μαμά της Σωτηρίας. Αυτή που κουράζεται και νιώθει τις αντοχές της να την εγκαταλείπουν, αυτή που η υπομονή της εξαντλείται μπροστά στο πείσμα της κόρης της, αυτή που φωνάζει δεν αντέχω άλλο, αυτή που ξέχασε να ψωνίσει πάνες τις μικρής και ξεσήκωσε φίλους και γνωστούς για να δανειστεί πάνες κάποια Κυριακή, αυτή που κρύωσε το γάλα περισσότερο απο όσο έπρεπε ή που άργησε να μαγειρέψει και η Σωτηρία αντί για μεσημεριανό έφαγε βραδυνό !!!! Κάνω λάθη άλλα σοβαρά και άλλα αστεία.
Και είμαι και δύσκολος άνθρωπος παναθέμα με. Δεν συμπαθώ εύκολα δεν με συμπαθούν εύκολα και δεν τα παω καθόλου καλά με τα κοπλιμέντα.
Α να χαθείς δεσποινίς :P που με έβαλες στη διαδικασία να σκεφτώ τι εικόνα περνώ σε εσάς και να προβληματιστώ μη τυχόν και έχετε λάθος εντυπώσεις.
(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ )
Και με βάρυνε αφάνταστα.
Όταν ξεκίνησα να γράφω κανείς δεν διάβαζε το blog εκτός απο μια φίλη και τον άντρα μου. Όταν αρχίσατε να μου αφήνετε σχόλια το blog απο ημερολόγιο πήρε ζωή, έγινε ένας τρόπος επικοινωνίας. Στην αρχή το βρήκα λίγο φορτικό όλο αυτό. Θεώρησα ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράφω κάτι γιατί έχω υποχρέωση στους ανθρώπους που περνάνε να με δούνε. Δεν μου έβγαινε κάτι τέτοιο. Ούτε θα μου βγει. Δεν μπορώ να γράψω κάτι αν δεν έχω κάτι να πω. Κάτι που είναι σημαντικό για εμένα και πιθανότατα ασήμαντο για όλους τους υπόλοιπους.
Νιώθω την ανάγκη να σας πω ευχαριστώ για την παρέα, για το παράθυρο που μου ανοίξατε στο δικό σας κόσμο. Που με αφήνετε να γνωρίσω εσάς, τα παιδιά σας, να γελάσω με τα καμώματά τους να προβληματιστώ με τα κείμενά σας.
Επίσης νιώθω την ανάγκη να σας (σου) πω πως δεν είμαι υπέροχη. Δεν είμαι η τέλεια μαμά. Υπάρχει και η άλλη μαμά της Σωτηρίας. Αυτή που κουράζεται και νιώθει τις αντοχές της να την εγκαταλείπουν, αυτή που η υπομονή της εξαντλείται μπροστά στο πείσμα της κόρης της, αυτή που φωνάζει δεν αντέχω άλλο, αυτή που ξέχασε να ψωνίσει πάνες τις μικρής και ξεσήκωσε φίλους και γνωστούς για να δανειστεί πάνες κάποια Κυριακή, αυτή που κρύωσε το γάλα περισσότερο απο όσο έπρεπε ή που άργησε να μαγειρέψει και η Σωτηρία αντί για μεσημεριανό έφαγε βραδυνό !!!! Κάνω λάθη άλλα σοβαρά και άλλα αστεία.
Και είμαι και δύσκολος άνθρωπος παναθέμα με. Δεν συμπαθώ εύκολα δεν με συμπαθούν εύκολα και δεν τα παω καθόλου καλά με τα κοπλιμέντα.
Α να χαθείς δεσποινίς :P που με έβαλες στη διαδικασία να σκεφτώ τι εικόνα περνώ σε εσάς και να προβληματιστώ μη τυχόν και έχετε λάθος εντυπώσεις.
(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ )
13.3.07
ΜΕ & ΜΥ ΜΟΝΚΕΥ
Όταν σε βλέπαμε στον υπέρηχο καθώς άρχιζες να σχηματίζεσαι στην κοιλιά μου,
ο μπαμπάς σε φώναζε ΤΣΙΠΟΥΡΑ
Όταν τραβολογάς τον Fluffy και την Holly σε φωνάζουμε ΕΛΜΑΪΡΑ
Όταν διαλύεις το σπίτι μας σε φωνάζουμε TAZ
Αλλά όλοι έχουν μάθει πια πως είσαι το ένα και μοναδικό ΚΟΥΝΕΛΟΠΑΙΔΟ
ο μπαμπάς σε φώναζε ΤΣΙΠΟΥΡΑ
Όταν τραβολογάς τον Fluffy και την Holly σε φωνάζουμε ΕΛΜΑΪΡΑ
Όταν διαλύεις το σπίτι μας σε φωνάζουμε TAZ
Αλλά όλοι έχουν μάθει πια πως είσαι το ένα και μοναδικό ΚΟΥΝΕΛΟΠΑΙΔΟ
9.3.07
8.3.07
ΓΙΟΡΤΕΣ
(Φιλί)
- Δεν θα μου πεις χρόνια πολλά;
- Γιατί τι είναι σήμερα;
- Η γιορτή της γυναίκας
(Χαμόγελο)
- Διάλεξε πότε θέλεις να γιορτάζεις. Στη γιορτή της μητέρας ή στην γιορτή της γυναίκας;
Μα και τις δύο μέρες υποθέτω.
Είμαι γυναίκα και είμαι και μαμά. Και τις θέλω και τις δυο γιορτές μου.
Α όλα κι όλα. Με τις γιορτές έχω ένα θέμα. Μου αρέσουν. Διασκεδάζω. Θυμάμαι. Εκεί που είσαι μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας, τσουπ να μια γιορτούλα. Να κάνει λίγο πιο μαγική τη μέρα σου, λίγο πιο διαφορετική, λίγο πιο αστεία. Να σου δώσει μια ανάσα μέχρι την επόμενη. Να βάλει λίγο αλατάκι. Και όσο προχωράει η ζωή τόσο προστίθενται γιορτές.
Μικρότερη προσπαθούσα να κάνω συλλογές. Γραμματόσημα, κούκλες, χαρτοπετσέτες, κάρτες. Τίποτα δεν με ενθουσίαζε και οι συλλογές έμεναν μισές. Στο τέλος της βαριόμουν τόσο πολύ που τις πέταγα. Τελικά το βρήκα !
Είμαι συλλέκτης γιορτών. Γενέθλια και ονομαστικές γιορτές στην αρχή. Προσωπικές επέτειοι μετά. Επέτειοι γάμων αργότερα. Άλλα γενέθλια στη συνέχεια. Του παιδιού μου. Και των παιδιών των φίλων μας. Ακόμα και η ημέρα που ήρθε η σκύλα μας στο σπίτι έχει ξεχωριστή σημασία κάθε χρόνο. Η οποία συμπίπτει με την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Η οποία με τη σειρά της συμπίπτει με την επέτειο μας. Κάπως έτσι τυχαία δημιουργείται η δική μου αλυσίδα του χρόνου. Η μια γιορτή έρχεται και πέφτει μέσα στην άλλη ή συνδέεται με κάποιο γεγονός. Το ημερολόγιο γεμίζει σιγά σιγά.
Που θα μου πάει. Αυτή τη συλλογή θα την ολοκληρώσω. Κάποτε θα έχω μια γιορτή για κάθε ημέρα. Κάποτε ο χρόνος θα έχει 365 γιορτές. Τις προσωπικές μου γιορτές.
- Δεν θα μου πεις χρόνια πολλά;
- Γιατί τι είναι σήμερα;
- Η γιορτή της γυναίκας
(Χαμόγελο)
- Διάλεξε πότε θέλεις να γιορτάζεις. Στη γιορτή της μητέρας ή στην γιορτή της γυναίκας;
Μα και τις δύο μέρες υποθέτω.
Είμαι γυναίκα και είμαι και μαμά. Και τις θέλω και τις δυο γιορτές μου.
Α όλα κι όλα. Με τις γιορτές έχω ένα θέμα. Μου αρέσουν. Διασκεδάζω. Θυμάμαι. Εκεί που είσαι μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας, τσουπ να μια γιορτούλα. Να κάνει λίγο πιο μαγική τη μέρα σου, λίγο πιο διαφορετική, λίγο πιο αστεία. Να σου δώσει μια ανάσα μέχρι την επόμενη. Να βάλει λίγο αλατάκι. Και όσο προχωράει η ζωή τόσο προστίθενται γιορτές.
Μικρότερη προσπαθούσα να κάνω συλλογές. Γραμματόσημα, κούκλες, χαρτοπετσέτες, κάρτες. Τίποτα δεν με ενθουσίαζε και οι συλλογές έμεναν μισές. Στο τέλος της βαριόμουν τόσο πολύ που τις πέταγα. Τελικά το βρήκα !
Είμαι συλλέκτης γιορτών. Γενέθλια και ονομαστικές γιορτές στην αρχή. Προσωπικές επέτειοι μετά. Επέτειοι γάμων αργότερα. Άλλα γενέθλια στη συνέχεια. Του παιδιού μου. Και των παιδιών των φίλων μας. Ακόμα και η ημέρα που ήρθε η σκύλα μας στο σπίτι έχει ξεχωριστή σημασία κάθε χρόνο. Η οποία συμπίπτει με την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Η οποία με τη σειρά της συμπίπτει με την επέτειο μας. Κάπως έτσι τυχαία δημιουργείται η δική μου αλυσίδα του χρόνου. Η μια γιορτή έρχεται και πέφτει μέσα στην άλλη ή συνδέεται με κάποιο γεγονός. Το ημερολόγιο γεμίζει σιγά σιγά.
Που θα μου πάει. Αυτή τη συλλογή θα την ολοκληρώσω. Κάποτε θα έχω μια γιορτή για κάθε ημέρα. Κάποτε ο χρόνος θα έχει 365 γιορτές. Τις προσωπικές μου γιορτές.
4.3.07
1.3.07
7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2007 - ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ
"κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου..."
Ο Δημήτρης ήταν ένα νέο παιδί. Ένα ψηλό αδύνατο ξανθό παλικάρι, με μελαγχολικό βλέμμα.
Περιθωριακός ήθελε να δείχνει. Αντικοινωνικός δήλωνε. Τίποτα απο αυτά δεν ήταν. Ένα πληγωμένο παιδί ήταν που αναζητούσε την αγάπη, την θαλπωρή, την αναγνώριση. Που η ακύρωση που εισέπραττε τον βούλιαζε όλο και περισσότερο σε ένα κόσμο φανταστικό. Σε ένα κόσμο που θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερος, ξεχωριστός. Αυτό ήθελε να είναι. Ξεχωριστός. Είτε στην φωτεινή πλευρά αυτού του κόσμου είτε στην σκοτεινή. Δεν τον ένοιαζε. Φτάνει να ήταν ξεχωριστός. Ήταν όμως ένας μέσος άνθρωπος. Όπως όλοι μας. Ίσως λίγο παραπάνω ευαίσθητος.
Ο Δημήτρης δεν ήταν φίλος μου. Γνωστός ήταν και ούτε. Μας ένωσαν κάποτε κοινές φιλίες, παρέες, διακοπές, γιορτές. Τον Δημήτρη τον έμαθα, τον αγάπησα, τον μίσησα, του θύμωσα μέσα απο τα μάτια μιας άλλης γυναίκας που τον αγάπησε πολύ. Τον Δημήτρη τον κατάλαβα αργά - τώρα στο τέλος. Στο τέλος που εκείνος επέλεξε να δώσει. Μια ματωμένη κραυγή.
Κλάψε πατέρα. Κλάψε μάνα. Για το μοναχογιό που χάσατε. Για το σ αγαπώ που δεν του είπατε, για την αγκαλιά που δεν του δώσατε, για τις στιγμές που δεν ζήσατε, για το παιδί που δεν γνωρίσατε.
Αχ βρε αγόρι μου τι πήγες και έκανες ......
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου..."
Ο Δημήτρης ήταν ένα νέο παιδί. Ένα ψηλό αδύνατο ξανθό παλικάρι, με μελαγχολικό βλέμμα.
Περιθωριακός ήθελε να δείχνει. Αντικοινωνικός δήλωνε. Τίποτα απο αυτά δεν ήταν. Ένα πληγωμένο παιδί ήταν που αναζητούσε την αγάπη, την θαλπωρή, την αναγνώριση. Που η ακύρωση που εισέπραττε τον βούλιαζε όλο και περισσότερο σε ένα κόσμο φανταστικό. Σε ένα κόσμο που θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερος, ξεχωριστός. Αυτό ήθελε να είναι. Ξεχωριστός. Είτε στην φωτεινή πλευρά αυτού του κόσμου είτε στην σκοτεινή. Δεν τον ένοιαζε. Φτάνει να ήταν ξεχωριστός. Ήταν όμως ένας μέσος άνθρωπος. Όπως όλοι μας. Ίσως λίγο παραπάνω ευαίσθητος.
Ο Δημήτρης δεν ήταν φίλος μου. Γνωστός ήταν και ούτε. Μας ένωσαν κάποτε κοινές φιλίες, παρέες, διακοπές, γιορτές. Τον Δημήτρη τον έμαθα, τον αγάπησα, τον μίσησα, του θύμωσα μέσα απο τα μάτια μιας άλλης γυναίκας που τον αγάπησε πολύ. Τον Δημήτρη τον κατάλαβα αργά - τώρα στο τέλος. Στο τέλος που εκείνος επέλεξε να δώσει. Μια ματωμένη κραυγή.
Κλάψε πατέρα. Κλάψε μάνα. Για το μοναχογιό που χάσατε. Για το σ αγαπώ που δεν του είπατε, για την αγκαλιά που δεν του δώσατε, για τις στιγμές που δεν ζήσατε, για το παιδί που δεν γνωρίσατε.
Αχ βρε αγόρι μου τι πήγες και έκανες ......
27.2.07
TI EMAΘΕΣ ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΩΝ;
Λοιπόν παιδί μου.
Στην αρχή έμαθα ότι όταν λέμε πως ένα νοσοκομείο εφημερεύει εννοούμε ότι εκείνη η ημέρα είναι ιδανική για να διοργανώσουμε ολοήμερη εκδρομή σε αυτό το νοσοκομείο. Κατασκηνώνεις λοιπόν εκεί, κάνεις γνωριμίες, πίνεις και ένα δυο τρεις ... πολλούς (τα νεύρα μου) καφέδες. Ουπς μην μπερδεύεσαι. Εσύ δεν πίνεις τίποτα. Είσαι μικρή για καφέδες. Όσο για τα νεύρα .... Είσαι μικρή είπαμε άρα δεν μας απασχολεί αν κλαις και γκρινιάζεις επειδή πεινάς, διψάς, νυστάζεις, πονάς. Να μην σου πω ότι είσαι και κακομαθημένη που δεν έχεις υπομονή να περιμένεις όλες αυτές τις ώρες για να σε εξετάσει ανάμεσα σε άλλα 150 και βάλε παιδάκια ο μοναδικός γιατρός στο νοσοκομείο που ΕΦΗΜΕΡΕΥΕΙ.
Η μανούλα απο αυτή τη διαδικασία έμαθε τη λέξη υπομονή !
Δεν υπήρχε κανένας σοβαρός λόγος που έχουμε αγοράσει ειδικό κρεββατάκι στο σπίτι με καγκελάκια, προστατευτικά μαξιλαράκια και λοιπές πολυτέλειες. Τα μωράκια μια χαρά κοιμούνται σε μεγάλα ψηλά κρεββάτια νοσηλείας για ενήλικες.
Στο θάλαμο νοσηλείας η μανούλα ανακάλυψε ότι είναι σπάταλη και άλλο ένα θύμα της μόδας!
Οι αρουραίοι είναι μικρά χαριτωμένα ποντικάκια σαν τον Μίκυ και την Μίνι. Για αυτό στο νοσοκομείο επιτρέπεται να σουλατσάρουν στα μπαλκόνια και στα κάγκελα ώστε να διασκεδάζουν τα πιτσιρίκια και να τα κάνουν να ξεχνιούνται.
Η μανούλα έμαθε ότι είναι υστερική που κάνει φασαρία για ένα ποντίκι. Επίσης έμαθε ότι είναι αδαής και όχι τόσο φιλόζωη όσο πίστευε αφού "σίγουρα υπάρχουν και άλλα ποντικάκια" και "σιγά μωρέ ένα ποντίκι είναι". Σε αυτό το σημείο η μανούλα αποφάσισε ότι αν χρειαστεί να ξαναμείνεις εκεί θα συνοδευόμαστε απαραιτήτως απο τον γάτο μας.
Η διατροφή δεν είναι σημαντική για την ανάπτυξη των μωρών ακόμα και αυτών που είναι άρρωστα. Αντιθέτως μπορούν να τρώνε οτιδήποτε φτάνει να γεμίζει το στομάχι τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για αλεσμένα φρούτα εποχής, για κόκκινο κρέας με λαχανικά, για γιαούρτι απο τη στιγμή που μπορούν άνετα να τραφούν με έτοιμες κρέμες με ζάχαρη & φαγητά με αλάτι. Επίσης η μονοφαγία είναι ιδανική για μεγαλύτερα παιδάκια. Ο συνδυασμός μπιφτέκι με μακαρόνια για 4 συνεχόμενες ημέρες συμβάλλει τα μάλλα για ταχεία ανάρωση.
Η μανούλα ανακάλυψε ότι τόσο καιρό απλά είχε εμμονές.
Η μανούλα έμαθε και άλλα πολλά και ανακάλυψε άλλα τόσα. Για αυτό σου λέω παιδί μου. Γίνε γρήγορα καλά. Για χάρη της μανούλας. Γιατί τόση γνώση μαζεμένη σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα πως να την αφομοιώσω;
Στην αρχή έμαθα ότι όταν λέμε πως ένα νοσοκομείο εφημερεύει εννοούμε ότι εκείνη η ημέρα είναι ιδανική για να διοργανώσουμε ολοήμερη εκδρομή σε αυτό το νοσοκομείο. Κατασκηνώνεις λοιπόν εκεί, κάνεις γνωριμίες, πίνεις και ένα δυο τρεις ... πολλούς (τα νεύρα μου) καφέδες. Ουπς μην μπερδεύεσαι. Εσύ δεν πίνεις τίποτα. Είσαι μικρή για καφέδες. Όσο για τα νεύρα .... Είσαι μικρή είπαμε άρα δεν μας απασχολεί αν κλαις και γκρινιάζεις επειδή πεινάς, διψάς, νυστάζεις, πονάς. Να μην σου πω ότι είσαι και κακομαθημένη που δεν έχεις υπομονή να περιμένεις όλες αυτές τις ώρες για να σε εξετάσει ανάμεσα σε άλλα 150 και βάλε παιδάκια ο μοναδικός γιατρός στο νοσοκομείο που ΕΦΗΜΕΡΕΥΕΙ.
Η μανούλα απο αυτή τη διαδικασία έμαθε τη λέξη υπομονή !
Δεν υπήρχε κανένας σοβαρός λόγος που έχουμε αγοράσει ειδικό κρεββατάκι στο σπίτι με καγκελάκια, προστατευτικά μαξιλαράκια και λοιπές πολυτέλειες. Τα μωράκια μια χαρά κοιμούνται σε μεγάλα ψηλά κρεββάτια νοσηλείας για ενήλικες.
Στο θάλαμο νοσηλείας η μανούλα ανακάλυψε ότι είναι σπάταλη και άλλο ένα θύμα της μόδας!
Οι αρουραίοι είναι μικρά χαριτωμένα ποντικάκια σαν τον Μίκυ και την Μίνι. Για αυτό στο νοσοκομείο επιτρέπεται να σουλατσάρουν στα μπαλκόνια και στα κάγκελα ώστε να διασκεδάζουν τα πιτσιρίκια και να τα κάνουν να ξεχνιούνται.
Η μανούλα έμαθε ότι είναι υστερική που κάνει φασαρία για ένα ποντίκι. Επίσης έμαθε ότι είναι αδαής και όχι τόσο φιλόζωη όσο πίστευε αφού "σίγουρα υπάρχουν και άλλα ποντικάκια" και "σιγά μωρέ ένα ποντίκι είναι". Σε αυτό το σημείο η μανούλα αποφάσισε ότι αν χρειαστεί να ξαναμείνεις εκεί θα συνοδευόμαστε απαραιτήτως απο τον γάτο μας.
Η διατροφή δεν είναι σημαντική για την ανάπτυξη των μωρών ακόμα και αυτών που είναι άρρωστα. Αντιθέτως μπορούν να τρώνε οτιδήποτε φτάνει να γεμίζει το στομάχι τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για αλεσμένα φρούτα εποχής, για κόκκινο κρέας με λαχανικά, για γιαούρτι απο τη στιγμή που μπορούν άνετα να τραφούν με έτοιμες κρέμες με ζάχαρη & φαγητά με αλάτι. Επίσης η μονοφαγία είναι ιδανική για μεγαλύτερα παιδάκια. Ο συνδυασμός μπιφτέκι με μακαρόνια για 4 συνεχόμενες ημέρες συμβάλλει τα μάλλα για ταχεία ανάρωση.
Η μανούλα ανακάλυψε ότι τόσο καιρό απλά είχε εμμονές.
Η μανούλα έμαθε και άλλα πολλά και ανακάλυψε άλλα τόσα. Για αυτό σου λέω παιδί μου. Γίνε γρήγορα καλά. Για χάρη της μανούλας. Γιατί τόση γνώση μαζεμένη σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα πως να την αφομοιώσω;
5 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ
1. Όταν την Σωτηρία την κρατάει αγκαλιά ο παππούς της αρνείται να πάει σε οποιονδήποτε άλλον (ακόμα και σε εμένα) και μας γυρνάει επιδεικτικά την πλάτη.
2. Το όνομα της δεν το κληρονόμησε απο κανένα παππού ή γιαγιά.
3. Είναι πεισματάρα, περίεργη, απαιτητική, κοινωνική.
4. Το αγαπημένο της παιχνίδι είναι μια καμηλοπάρδαλη που την κουβαλάει παντού.
5. Η πρώτη της λέξη ήταν "μπαμπά"
Υ.Γ. Το γάντι μας έριξε η Γεωργία
2. Το όνομα της δεν το κληρονόμησε απο κανένα παππού ή γιαγιά.
3. Είναι πεισματάρα, περίεργη, απαιτητική, κοινωνική.
4. Το αγαπημένο της παιχνίδι είναι μια καμηλοπάρδαλη που την κουβαλάει παντού.
5. Η πρώτη της λέξη ήταν "μπαμπά"
Υ.Γ. Το γάντι μας έριξε η Γεωργία
16.2.07
Ω ΠΟΣΟ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΜΕ !!!!
Ο μπαμπάς πήγε σχολείο στον Πειραιά
Η μαμά πήγε σχολείο στη Κηφισιά
O μπαμπάς ακούει hard rock & heavy metal τα οποίο η μαμά αποκαλεί "φασαρία"
Η μαμά ακούει jazz & latin τα οποίο ο μπαμπάς αποκαλεί "ξενέρωτα"
Ο μπαμπάς εξακολουθεί να λατρεύει τις μηχανές
Η μαμά προτιμάει πια τα αυτοκίνητα
Ο μπαμπάς λατρεύει το γατόσκυλο & τον Μπομπ Σφουγγαράκη.
Η μαμά προτιμάει τα κλασσικά της Disney
Ο μπαμπάς θέλει στις διακοπές του να πάει καμπινγκ
Η μαμά προτιμάει τα ξενοδοχεία και τα spa
Η μαμά πήγε σχολείο στη Κηφισιά
O μπαμπάς ακούει hard rock & heavy metal τα οποίο η μαμά αποκαλεί "φασαρία"
Η μαμά ακούει jazz & latin τα οποίο ο μπαμπάς αποκαλεί "ξενέρωτα"
Ο μπαμπάς εξακολουθεί να λατρεύει τις μηχανές
Η μαμά προτιμάει πια τα αυτοκίνητα
Ο μπαμπάς λατρεύει το γατόσκυλο & τον Μπομπ Σφουγγαράκη.
Η μαμά προτιμάει τα κλασσικά της Disney
Ο μπαμπάς θέλει στις διακοπές του να πάει καμπινγκ
Η μαμά προτιμάει τα ξενοδοχεία και τα spa
13.2.07
TO ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΣΑ
... το σκέφτομαι ακόμα. Κάθε σφιχτή αγκαλιά της Σωτηρίας μου είναι διπλή. Διπλή και η ανταπόδοσή της. Για εκείνο το παιδί που δεν γέννησα ...
12.2.07
ΥΠΝΟΣ
Αγαπούλα μου γλυκιά,
στις 3 τα ξημερώματα
ΔΕΝ ΞΥΠΝΑΜΕ
ΔΕΝ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ
ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΜΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΑΤΟ
στις 3 τα ξημερώματα
ΔΕΝ ΞΥΠΝΑΜΕ
ΔΕΝ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ
ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΜΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΑΤΟ
Ο ΑΝΩΡΙΜΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΟΥ .....
...... χτες είχε βγει στο μπαλκόνι, θόλωνε τα τζάμια με τα χνώτα του ζωγράφιζε καρδούλες με βέλη και έγραφε "σ΄αγαπώ" !!!!!!
9.2.07
8.2.07
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ !!!!!!!!!!!!!
"Ξέρω ότι δεν βλεπόμαστε όπως παλιά, δεν τα λέμε τόσο συχνά όπως όταν είμασταν μαζί στο κολλέγιο αλλά θέλω να σου πω (ότι σε αγαπάω) ότι δεν το χάσαμε .... "
"Ωωωχχ τι συμβαίνει;"
"Έχουμε ακόμα τηλεπάθεια όπως παλιά. Χτες με ρώταγες έντονα αν συμβαίνει κάτι στη ζωή μου."
"Ναι και;"
"Έκανα πρόταση γάμου στην Ε."
Η τηλεπάθεια ανάμεσα σε εμένα και τον κολλητό μου. Που είχαμε για πολλά χρόνια, που σκεφτόμασταν τα ίδια, που θέλαμε τα ίδια, που αντιδρούσαμε το ίδιο. Που ένα βλέμμα μεταξύ μας ήταν χίλιες λέξεις. Αν υπάρχει "αδερφή ψυχή" εγώ την βρήκα στα 18 μου μπροστά απο ένα παράθυρο, έξω απο μια αίθουσα την πρώτη μέρα, της πρώτης ώρας, του πρώτου μαθήματος, του πρώτου χρόνου, να μου χαμογελάει.
=======================================================
Όχι δεν το χάσαμε. Γιατί και εγώ σε αγαπάω πολύ. Σε νοιάζομαι πολύ. Θέλω να είσαι καλά. Ευτυχισμένος.
Όταν σου θυμώνω, σου κρατάω μούτρα, πικροχολιάζω είναι επειδή μου λείπεις. Μου λείπουν οι καφέδες μας, οι συζητήσεις μας. Μου λείπεις.
Αλλά μου περνάει. Γιατί μετά θυμάμαι το δέντρο μας, την alone, την Βοστώνη (δεν πήγαμε ποτέ γμτ), τις κοπάνες μας, τις σοκολάτες αμυγδάλου, τις πατούσες στο ταβάνι, τον αρραβώνα μου, το βλέμμα σου όταν ξύπνησα απο την νάρκωση μετά απο την επέμβαση, την παρουσία σου στο νοσοκομείο όταν ο Π. είχε το ατύχημα με τη μηχανή, το βλέμμα σου πάλι όταν γέννησα την μικρή και μας κοίταζες να την έχω αγκαλιά και να λες "δεν το πιστεύω".
Θέλω και εγώ να σου πω "δεν το πιστεύω". Και να στο πω πολλές φορές.
Tip για τον Ν. : Τώρα που θα το διαβάσεις μην μπεις στο κόπο να με πάρεις τηλέφωνο το έχω κλειστό. Αρνούμαι να σου κλαψουρίζω στο τηλέφωνο. Μου φτάνει που θα γίνω ρόμπα στο γάμο !
Tip για την Ε. (αν την αφήσεις να το διαβάσει): Ήταν σκληρός και τον έλεγαν βιτάμ !
Τip και για τους δύο: ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"Ωωωχχ τι συμβαίνει;"
"Έχουμε ακόμα τηλεπάθεια όπως παλιά. Χτες με ρώταγες έντονα αν συμβαίνει κάτι στη ζωή μου."
"Ναι και;"
"Έκανα πρόταση γάμου στην Ε."
Η τηλεπάθεια ανάμεσα σε εμένα και τον κολλητό μου. Που είχαμε για πολλά χρόνια, που σκεφτόμασταν τα ίδια, που θέλαμε τα ίδια, που αντιδρούσαμε το ίδιο. Που ένα βλέμμα μεταξύ μας ήταν χίλιες λέξεις. Αν υπάρχει "αδερφή ψυχή" εγώ την βρήκα στα 18 μου μπροστά απο ένα παράθυρο, έξω απο μια αίθουσα την πρώτη μέρα, της πρώτης ώρας, του πρώτου μαθήματος, του πρώτου χρόνου, να μου χαμογελάει.
=======================================================
Όχι δεν το χάσαμε. Γιατί και εγώ σε αγαπάω πολύ. Σε νοιάζομαι πολύ. Θέλω να είσαι καλά. Ευτυχισμένος.
Όταν σου θυμώνω, σου κρατάω μούτρα, πικροχολιάζω είναι επειδή μου λείπεις. Μου λείπουν οι καφέδες μας, οι συζητήσεις μας. Μου λείπεις.
Αλλά μου περνάει. Γιατί μετά θυμάμαι το δέντρο μας, την alone, την Βοστώνη (δεν πήγαμε ποτέ γμτ), τις κοπάνες μας, τις σοκολάτες αμυγδάλου, τις πατούσες στο ταβάνι, τον αρραβώνα μου, το βλέμμα σου όταν ξύπνησα απο την νάρκωση μετά απο την επέμβαση, την παρουσία σου στο νοσοκομείο όταν ο Π. είχε το ατύχημα με τη μηχανή, το βλέμμα σου πάλι όταν γέννησα την μικρή και μας κοίταζες να την έχω αγκαλιά και να λες "δεν το πιστεύω".
Θέλω και εγώ να σου πω "δεν το πιστεύω". Και να στο πω πολλές φορές.
Tip για τον Ν. : Τώρα που θα το διαβάσεις μην μπεις στο κόπο να με πάρεις τηλέφωνο το έχω κλειστό. Αρνούμαι να σου κλαψουρίζω στο τηλέφωνο. Μου φτάνει που θα γίνω ρόμπα στο γάμο !
Tip για την Ε. (αν την αφήσεις να το διαβάσει): Ήταν σκληρός και τον έλεγαν βιτάμ !
Τip και για τους δύο: ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
7.2.07
ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ
Σε κράταγα στην αγκαλιά μου και μου τράβηξες τα μαλλιά. Πιο δυνατά απο ότι συνήθως. Πόνεσα πολύ. Στο φώναξα. Σωτηρία πονάω !!!!! Στο φώναξα έντονα. Πονάω !!!!! Για δευτερόλεπτα με κοίταξες με απορία. Μετά έβαλες τα κλάμματα. Ένα κλάμμα γοερό, τρομαγμένο, μέσα στο παράπονο.
Γιατί με μαλώνεις μαμά;
Τρόμαξα και εγώ. Τι έκανα; Σου φώναξα; Εσένα; Στο μωρό μου; Έβαλα και εγώ τα κλάμματα γιατί ξαφνικά κατάλαβα πόσο ευαίσθητες είναι οι ισορροπίες στη σχέση μας. Πως όσα χτίζω μαζί σου φτάνει μια λάθος κίνηση για να αρχίσουν όλα να ταλαντεύονται. Το συναίσθημα της αγάπης, της θαλπωρής, της ασφάλειας. Και στη δεύτερη λάθος κίνηση; Θα αρχίσουν όλα να γκρεμίζονται;
Μονάκριβή μου. Όταν τα διαβάσεις αυτά θα είσαι μάλλον στην εφηβεία. Και τότε μάλλον θα έχουμε τις μεγαλύτερες συγκρούσεις μας. Εσύ θα θέλεις να μάθεις τον κόσμο, να πειραματιστείς, να βρεις την ταυτότητά σου, να κάνεις τα λάθη σου, να κάνεις τις επιλογές σου. Εγώ θα ανησυχώ, θα τρέμω για σένα, για την ασφάλειά σου. Εγώ θα θέλω να σε κρατήσω για πάντα το κοριτσάκι μου, το μωρό μου. Εσύ θα θέλεις να μεγαλώσεις. Αν σε πληγώσω, αν σε πικράνω, αν σε απογοητεύσω να θυμάσαι πάντα ότι είσαι το παιδί μου, ότι είμαι η μαμά σου και πάνω απο όλα και απο όλους σε αγαπάω. Άνευ όρων.
Γιατί με μαλώνεις μαμά;
Τρόμαξα και εγώ. Τι έκανα; Σου φώναξα; Εσένα; Στο μωρό μου; Έβαλα και εγώ τα κλάμματα γιατί ξαφνικά κατάλαβα πόσο ευαίσθητες είναι οι ισορροπίες στη σχέση μας. Πως όσα χτίζω μαζί σου φτάνει μια λάθος κίνηση για να αρχίσουν όλα να ταλαντεύονται. Το συναίσθημα της αγάπης, της θαλπωρής, της ασφάλειας. Και στη δεύτερη λάθος κίνηση; Θα αρχίσουν όλα να γκρεμίζονται;
Μονάκριβή μου. Όταν τα διαβάσεις αυτά θα είσαι μάλλον στην εφηβεία. Και τότε μάλλον θα έχουμε τις μεγαλύτερες συγκρούσεις μας. Εσύ θα θέλεις να μάθεις τον κόσμο, να πειραματιστείς, να βρεις την ταυτότητά σου, να κάνεις τα λάθη σου, να κάνεις τις επιλογές σου. Εγώ θα ανησυχώ, θα τρέμω για σένα, για την ασφάλειά σου. Εγώ θα θέλω να σε κρατήσω για πάντα το κοριτσάκι μου, το μωρό μου. Εσύ θα θέλεις να μεγαλώσεις. Αν σε πληγώσω, αν σε πικράνω, αν σε απογοητεύσω να θυμάσαι πάντα ότι είσαι το παιδί μου, ότι είμαι η μαμά σου και πάνω απο όλα και απο όλους σε αγαπάω. Άνευ όρων.
6.2.07
ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΓΕΝΝΑΙΟ ΜΩΡΟ !!!
Καρδούλα μου εσύ
που ένα μήνα τώρα ταλαιπωρείσαι με ιώσεις, βροχίτιδα, ρινίτιδα, πυρετούς, δοντάκια να ξεφυτρώνουν το ένα πίσω απο το άλλο. Επιστρατεύτηκε η γιαγιά πάλι να σε κρατήσει για να γίνεις καλά. (Αχ ρε μάνα ...)
Και μέσα σε όλα αυτά δέχεσαι στωικά τα φάρμακα. Βάζεις μόνη σου τη μουρίτσα στη μάσκα για να κάνουμε τις εισπνοές. Παίζουμε το τρενάκι. Μάσκα στη μουρίτσα, 2 τσαφ τσουφ και να η διαδρομή μέχρι το δώδεκααααα !!!!!
Και η αντιβίωση μωρό μου ... Ποιο παιδάκι πίνει αντιβίωση απο τη σύριγγα λες και είναι γάλα; Και ας ξυνίζεις το προσωπάκι σου και ας γκρινιάζεις λίγο μόλις την δεις. Στο τέλος κουρνιάζεις στην αγκαλιά μου και παίρνεις το φαρμακό σου.
Ψυχούλα μου είσαι τόσο γενναία και εγώ τόσο μα τόσο τυχερή !!!!
που ένα μήνα τώρα ταλαιπωρείσαι με ιώσεις, βροχίτιδα, ρινίτιδα, πυρετούς, δοντάκια να ξεφυτρώνουν το ένα πίσω απο το άλλο. Επιστρατεύτηκε η γιαγιά πάλι να σε κρατήσει για να γίνεις καλά. (Αχ ρε μάνα ...)
Και μέσα σε όλα αυτά δέχεσαι στωικά τα φάρμακα. Βάζεις μόνη σου τη μουρίτσα στη μάσκα για να κάνουμε τις εισπνοές. Παίζουμε το τρενάκι. Μάσκα στη μουρίτσα, 2 τσαφ τσουφ και να η διαδρομή μέχρι το δώδεκααααα !!!!!
Και η αντιβίωση μωρό μου ... Ποιο παιδάκι πίνει αντιβίωση απο τη σύριγγα λες και είναι γάλα; Και ας ξυνίζεις το προσωπάκι σου και ας γκρινιάζεις λίγο μόλις την δεις. Στο τέλος κουρνιάζεις στην αγκαλιά μου και παίρνεις το φαρμακό σου.
Ψυχούλα μου είσαι τόσο γενναία και εγώ τόσο μα τόσο τυχερή !!!!
5.2.07
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Μπαμπά πειράζει αν δεν κάνω την προσευχή μου απόψε; Είμαι πολύ κουρασμένη !
Γιατί αγάπη μου; Απο πότε κάνεις την προσευχή σου κάθε βράδυ;
Μα μπαμπά μας είπε η δασκάλα ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε την προσευχή μας κάθε βράδυ για να είμαστε ΚΑΛΑ παιδάκια. Αλλιώς ο Θεος ΔΕΝ θα μας αγαπάει !
=================================================
Πότε θα βαφτίσετε το παιδί;
Δεν ξέρουμε. Ούτως ή άλλως το όνομά της το ακούει απο τώρα.
Μα πρέπει να το βαφτίσετε σύντομα για να μπει στο δρόμο του Θεού !!!!
==================================================
Γιατί αγάπη μου; Απο πότε κάνεις την προσευχή σου κάθε βράδυ;
Μα μπαμπά μας είπε η δασκάλα ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε την προσευχή μας κάθε βράδυ για να είμαστε ΚΑΛΑ παιδάκια. Αλλιώς ο Θεος ΔΕΝ θα μας αγαπάει !
=================================================
Πότε θα βαφτίσετε το παιδί;
Δεν ξέρουμε. Ούτως ή άλλως το όνομά της το ακούει απο τώρα.
Μα πρέπει να το βαφτίσετε σύντομα για να μπει στο δρόμο του Θεού !!!!
==================================================
2.2.07
MHN ΕΥΝΟΥΧΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ !!!!!!!
Διάβασα σήμερα την έκθεση μιας πιτσιρίκας
"Θέμα:"Οι γονείς τις περισσότερες φορές διαφωνούν με τα παιδιά τους σχετικά με τον τρόπο που αυτά διατρέφονται. Ποιες είναι οι απόψεις των δυο μερών και γιατί εσείς έχετε επιλέξει αυτό τον τρόπο διατροφής.
Οι γονείς τις περισσότερες φορές διαφωνούν με τα παιδιά τους σχετικά με τον τρόπο που αυτά διατρέφονται,γιατί τα παιδιά θέλουν συνήθως να τρώνε επιδόρπιο μετά το φαγητό. Επίσης τα παιδιά θέλουν να τρώνε μόνο ζυμαρικά και κρέας κι όταν το φαγητό που έχουν είναι λαχανικά προτιμούν να μη φάνε.Διαφωνίες μεταξύ γονιών και παιδιών για το θέμα της διατροφής δεν είναι καθόλου σπάνια περίπτωση, ο καθένας θέλει το παιδί του να μην τρώει απλώς λίπη και θερμίδες μόνο για την ευχαρίστηση.
Όταν ο πατέρας μου πήγε στην Πάρο και η μητέρα μου δούλευε έξω όλη τη μέρα, δεν είχε χρόνο για να μαγειρεύει έτσι έτρωγα στη νονά μου. Όμως η νονά μου δεν μαγείρευε καλά τα όσπρια και λαχανικά έτσι άρχισα να τρώω ζυμαρικά και κρέατα. Σιγά σιγά σταμάτησα εντελώς να τρώω υγιεινά και χάλασε το σώμα μου, δηλαδή πάχυνα τόσο πολύ που έμοιαζα με μπάλα. Αλλά επενέβη η μητέρα μου και ήρθα στο περίπου φυσιολογικό τρώγοντας μικρές μερίδες.
Γι' αυτό πρέπει να τρώμε υγειινά φαγητά και να μην τρώμε συσκευασμένα τρόφιμα γιατί πέρα από το ότι έχουν πολλές θερμίδες και παχαίνουν, προκαλούν και καρκίνο με τα συντηρητικά".
Οι παρατηρήσεις τις δασκάλας της:
"1. Μη χρησιμοποιείς ιδιωματικές φράσεις και λέξεις του τύπου "μπάλα"...
2.Περιττή εντελώς η προσωπική ιστορία της Πάρου, δείχνεις ότι πρέπει οπωσδήποτε να μονοπωλείς το ενδιαφέρον κι ότι επιθυμείς όλοι να ασχολούνται μαζί σουΜπορούσες να γράψεις γενικότερα περί ανθυγιεινής διατροφής και των συνεπειών της και γατί επέλεξες εσύ να τρέφεσαι έτσι".
Κυρία δασκάλα της Βάσιας, της Σωτηρίας, του Δημήτρη, της Μαρίας
Στα παιδιά δίνουμε ένα κομμάτι λευκό χαρτί και μαρκαδόρους για να ζωγραφίσουν.
Αυτά που εκείνα φαντάζονται ή την πραγματικότητα όπως αυτά την αντιλαμβάνονται. Όχι αυτά που εμείς θέλουμε να δούμε πάνω στο χαρτί.
Αν δεν μπορείτε να δίνετε θέματα στα παιδιά που να τα κάνουν να προβληματιστούν και να συζητήσουν πάνω σε ένα θέμα ή να αφήσουν την φαντασία τους να δημιουργήσει τότε σας παρακαλώ ΜΗΝ ΕΥΝΟΥΧΙΖΕΤΕ το παιδάκι μου. Περιοριστείτε στην διόρθωση ορθογραφίας και συντακτικού αφού και εσείς περιορισμένων δυνατοτήτων δασκάλα είσαστε.
1.2.07
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Το ταγκό
Το ωραιότερο του κόσμου
Είναι αυτό
που χορεύουμε μαζί .........
Το τραγούδι που μου έλεγε ο μπαμπάς μου όταν ήμουν μωρό και με χόρευε στην αγκαλιά του.
Το τραγούδι που σου λέω και εγώ όταν κάνουμε σβούρες μέσα στο σαλόνι.
Το ωραιότερο του κόσμου
Είναι αυτό
που χορεύουμε μαζί .........
Το τραγούδι που μου έλεγε ο μπαμπάς μου όταν ήμουν μωρό και με χόρευε στην αγκαλιά του.
Το τραγούδι που σου λέω και εγώ όταν κάνουμε σβούρες μέσα στο σαλόνι.
ΚΑΙ
Όταν σε έχω να κάθεσαι στα γόνατά μου και κάνουμε την βαρκούλα πέρα δώθε
Κούνια μπέλλα
Έπεσε η κοπέλλα
Κι έσπασε η κουτέλαααα
ΚΑΙ
Το χοντρό μπιζέλι
χορεύει τσιφτετέλι
στον χορό των μπιζελιών
Και τα κολοκυθάκια
χτυπάνε παλαμάκια
πάνω στην πρασινάδα
και πάνω στο γκαζόν
Με ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν
ξεκινώ για τον χορό των μπιζελιών
Ήρθε η ώρα πια και γω
να χορέψω με λαχτάρα
αγκαλιά με μια αγκινάρα
το πρώτο μου ταγκό
Βλήτα και σπανάκι
Χορεύουνε συρτάκι
στο χορό των μπιζελιών
Και η μπάμια η μεγάλη
χορεύει πεντοζάλι
Πάνω στην πρασινάδα
και πάνω στο γκαζόν
Με αυτό κοιμάσαι, αυτό σου λέμε για να γελάσεις.
Μπιζελάκι μου (φιλί)
31.1.07
ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑ !!!!!!
ΟΙ ΛΑΓΟΙ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΟΥΝ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΣΑΝ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ !!!!!!
(Για την Κατερίνα & τον Παναγιώτη)
ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΟΘΟΙ
"Βλέπαμε με τον θείο σου την φωτογραφία της Σωτηρίας που μας έστειλες και μοιάζει πολύ στον παππού σου τον Μιχαήλο !!!!"
Τάδε έφη θεία Κερασία.
Χαμογέλασα. Η Σωτηρία είναι ίδια ο μπαμπάς της και κατ΄επέκταση ίδια η γιαγιά της. Η μαμά του μπαμπά της δηλαδή ή αν προτιμάτε η πεθερά μου. Δεν μοιάζει σε εμένα. Ή στον πατέρα μου ή στον πατέρα του πατέρα μου (παππούς Μιχαήλος).
Τι σημασία έχει σε ποιον μοιάζει το παιδί, τι όνομα θα έχει το παιδί, τι φύλο έχει το παιδί, κάτω απο ποιο καθεστώς θα γεννηθεί ένα παιδί;
Μήπως θα το αγαπάγαμε λιγότερο; Μήπως θα ήταν λιγότερο παιδί, ανίψι ή εγγόνι;
Ναι ε;
Τάδε έφη θεία Κερασία.
Χαμογέλασα. Η Σωτηρία είναι ίδια ο μπαμπάς της και κατ΄επέκταση ίδια η γιαγιά της. Η μαμά του μπαμπά της δηλαδή ή αν προτιμάτε η πεθερά μου. Δεν μοιάζει σε εμένα. Ή στον πατέρα μου ή στον πατέρα του πατέρα μου (παππούς Μιχαήλος).
Τι σημασία έχει σε ποιον μοιάζει το παιδί, τι όνομα θα έχει το παιδί, τι φύλο έχει το παιδί, κάτω απο ποιο καθεστώς θα γεννηθεί ένα παιδί;
Μήπως θα το αγαπάγαμε λιγότερο; Μήπως θα ήταν λιγότερο παιδί, ανίψι ή εγγόνι;
Ναι ε;
25.1.07
H ΦΩΚΙΑ
H KPYMMENH ΦΩKIA Tο πρώτο βραβείο στην κατηγορία «Πορτρέτα Zώων» κέρδισε στον φετινό διαγωνισμό «Φωτογράφος της Aγριας Zωής» ο Nορβηγός Baard Ness.
O Ness τράβηξε τη φωτογραφία που του χάρισε βραβείο
στο νησί Σβάλμπαρντ της Aρκτικής, βόρεια της Nορβηγίας,
και περίμενε για ώρες έως ότου να εμφανιστεί
η εικονιζόμενη φώκια σε μια τρύπα στον πάγο.
23.1.07
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΣΟΥ
Ο μπαμπάς έχει παράπονο !
Σήμερα μου είπε:
"Ούτε μια αναφορά ότι υπάρχει και μπαμπάς δεν έχεις στο blog σου !"
"Ορίστε;;;;;"
Εγώ που νόμιζα ότι αυτό το blog είναι γεμάτο απο τον μπαμπά σου.
Καλέ μου.
Να η ειδική αναφορά σε εσένα. Που δεν την χρειαζόσουν. Γιατί πολυαγαπημένε μου σύζυγε, δεν θα υπήρχε Σωτηρία αν δεν ήσουν εσύ. Δεν θα υπήρχαμε εμείς, το σπίτι μας, οι τσακωμοί μας, οι στιγμές μας.
Σταμάτα λοιπόν να είσαι παραπονιάρης γιατί υπάρχεις σε κάθε post και σε κάθε σκέψη. Σε κάθε στιγμή που περιγράφω είσαι εκεί. Μαζί ζούμε, μαζί την καμαρώνουμε, μαζί αγωνιούμε, μαζί την μεγαλώνουμε.
Τip για την Σωτηρία & για μένα: Hellooooo o μπαμπάς είναι άνθρωποοος !!!!!!
Σήμερα μου είπε:
"Ούτε μια αναφορά ότι υπάρχει και μπαμπάς δεν έχεις στο blog σου !"
"Ορίστε;;;;;"
Εγώ που νόμιζα ότι αυτό το blog είναι γεμάτο απο τον μπαμπά σου.
Καλέ μου.
Να η ειδική αναφορά σε εσένα. Που δεν την χρειαζόσουν. Γιατί πολυαγαπημένε μου σύζυγε, δεν θα υπήρχε Σωτηρία αν δεν ήσουν εσύ. Δεν θα υπήρχαμε εμείς, το σπίτι μας, οι τσακωμοί μας, οι στιγμές μας.
Σταμάτα λοιπόν να είσαι παραπονιάρης γιατί υπάρχεις σε κάθε post και σε κάθε σκέψη. Σε κάθε στιγμή που περιγράφω είσαι εκεί. Μαζί ζούμε, μαζί την καμαρώνουμε, μαζί αγωνιούμε, μαζί την μεγαλώνουμε.
Τip για την Σωτηρία & για μένα: Hellooooo o μπαμπάς είναι άνθρωποοος !!!!!!
22.1.07
ΜΙΑ ΦΟΡΑ & ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ .....
γεννήθηκε ένα μωράκι .....
το ίδιο έτος, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα με εσένα αγάπη μου
στον πλανήτη ΓΗ
19.1.07
ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ
Έλα αγάπη μου να σε ντύσω να πάμε σπίτι μας.
Σωτηρία φεύγεις; Πας σπίτι;
(Κούνημα του κεφαλιού της Σωτηρίας πάνω κάτω - Τοϊνκ Τοϊνκ)
Ναι ναι πάμε σπίτι να παίξουμε με τον γατούλη μας. Ε Σωτηρία ;
(Τοϊνκ Τοϊνκ)
Έχετε γάτο;;;;;
Ναι.
Μαζί με το μωρό ;;;;;
Ναι. Κοιμούνται και μαζί. Γιατί;;;;;
Κοιμούνται μαζί;;;;;;; (Δολοφονικό βλέμμα αηδίας, αποστροφής, αγανάκτισης)
Ναι κοιμούνται μαζί και με τον σκύλο δίπλα.
Έχετε ΚΑΙ σκύλο ;;;;;
Ε ναι λοιπόν ! Έχουμε και σκύλο !!!!! Και τρίχες στους καναπέδες !!!! Και ένα σπίτι με παιχνίδια παιδιού και ζώων πεταμένα δεξιά και αριστερά. ΑΝ ξεχαστείς μπορεί να πατήσεις μια μπαλίτσα ή να μπερδευτείς επειδή ο γάτος περνάει χιαστί ανάμεσα στα πόδια σου ή να μείνεις νηστικός επειδή η σκύλα σου έκλεψε το τελευταίο κομμάτι πίτσα όταν εσύ δεν κοίταζες.
Και ένα μωρό που γελάει συνέχεια έχουμε. Που παίρνει όλο τον κόσμο αγκαλιά. Που έχει ήδη μάθει να χαϊδεύει γιατί :
"Παιδί μου δεν τραβάμε την ουρά του γάτου ! Πονάει !!!"
Εναλλακτικά :
"Παιδί μου δεν τραβάμε την ουρά του γάτου ! Μαδάει !!!!"
Μας συγχωρείτε που δεν μεγαλώνουμε την Σωτηρία όπως τα άλλα παιδάκια. Μας συγχωρείτε που δεν ουρλιάζουμε "Μηηηηη Θα σε δαγκώσει". Μας συγχωρείτε που πίσω απο κλειστές πόρτες δεν υπάρχουν κακοί λύκοι. Μας επιτρέπετε τώρα να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε το παιδί μας στον κόσμο του; Ευχαριστούμε ! Να στε καλά !
Σωτηρία φεύγεις; Πας σπίτι;
(Κούνημα του κεφαλιού της Σωτηρίας πάνω κάτω - Τοϊνκ Τοϊνκ)
Ναι ναι πάμε σπίτι να παίξουμε με τον γατούλη μας. Ε Σωτηρία ;
(Τοϊνκ Τοϊνκ)
Έχετε γάτο;;;;;
Ναι.
Μαζί με το μωρό ;;;;;
Ναι. Κοιμούνται και μαζί. Γιατί;;;;;
Κοιμούνται μαζί;;;;;;; (Δολοφονικό βλέμμα αηδίας, αποστροφής, αγανάκτισης)
Ναι κοιμούνται μαζί και με τον σκύλο δίπλα.
Έχετε ΚΑΙ σκύλο ;;;;;
Ε ναι λοιπόν ! Έχουμε και σκύλο !!!!! Και τρίχες στους καναπέδες !!!! Και ένα σπίτι με παιχνίδια παιδιού και ζώων πεταμένα δεξιά και αριστερά. ΑΝ ξεχαστείς μπορεί να πατήσεις μια μπαλίτσα ή να μπερδευτείς επειδή ο γάτος περνάει χιαστί ανάμεσα στα πόδια σου ή να μείνεις νηστικός επειδή η σκύλα σου έκλεψε το τελευταίο κομμάτι πίτσα όταν εσύ δεν κοίταζες.
Και ένα μωρό που γελάει συνέχεια έχουμε. Που παίρνει όλο τον κόσμο αγκαλιά. Που έχει ήδη μάθει να χαϊδεύει γιατί :
"Παιδί μου δεν τραβάμε την ουρά του γάτου ! Πονάει !!!"
Εναλλακτικά :
"Παιδί μου δεν τραβάμε την ουρά του γάτου ! Μαδάει !!!!"
Μας συγχωρείτε που δεν μεγαλώνουμε την Σωτηρία όπως τα άλλα παιδάκια. Μας συγχωρείτε που δεν ουρλιάζουμε "Μηηηηη Θα σε δαγκώσει". Μας συγχωρείτε που πίσω απο κλειστές πόρτες δεν υπάρχουν κακοί λύκοι. Μας επιτρέπετε τώρα να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε το παιδί μας στον κόσμο του; Ευχαριστούμε ! Να στε καλά !
18.1.07
Χτύπησες χτες. Καθόσουν στην μοκέτα στον παιδικό και έφυγες μπροστά. Και χτύπησες. Μάτωσαν τα χειλάκια σου μωρό μου.
Θύμωσα. Ξαναγύρισαν οι τύψεις.
Ξέρω καρδιά μου πως δεν γίνεται αλλιώς. Μαζί σου πρέπει να μεγαλώσω και εγώ. Να μάθω να δέχομαι και να αγαπάω κάθε χτύπημα, κάθε σημαδάκι. Να μάθω πως θα είναι οι ενδείξεις ότι μεγαλώνεις, ότι προσπαθείς, ότι μαθαίνεις, ότι τσεκάρεις τις δυνάμεις σου. Και ότι τα καταφέρνεις.
Να μάθω να μην τρομάζω. Ούτε να θυμώνω. Που μεγαλώνεις. Που μεγαλώνω και εγώ.
Υ.Γ. Πάω να αγοράσω ένα κουτάκι. Για να βγάζουμε απο εκεί ένα τσιρότο και ένα χάδι κάθε φορά που θα χτυπάς. Παιδί μου.
Θύμωσα. Ξαναγύρισαν οι τύψεις.
Ξέρω καρδιά μου πως δεν γίνεται αλλιώς. Μαζί σου πρέπει να μεγαλώσω και εγώ. Να μάθω να δέχομαι και να αγαπάω κάθε χτύπημα, κάθε σημαδάκι. Να μάθω πως θα είναι οι ενδείξεις ότι μεγαλώνεις, ότι προσπαθείς, ότι μαθαίνεις, ότι τσεκάρεις τις δυνάμεις σου. Και ότι τα καταφέρνεις.
Να μάθω να μην τρομάζω. Ούτε να θυμώνω. Που μεγαλώνεις. Που μεγαλώνω και εγώ.
Υ.Γ. Πάω να αγοράσω ένα κουτάκι. Για να βγάζουμε απο εκεί ένα τσιρότο και ένα χάδι κάθε φορά που θα χτυπάς. Παιδί μου.
16.1.07
10 ΗΜΕΡΕΣ (και συνεχίζουμε)
Γκούχου Γκούχου ....
Ααψού !
Ουααααα !!!
Το θερμόμετρο. Που είναι το θερμόμετροοοοο ;;;;; 38,1 !!!! Το Depon. Που είναι το depoooon ;;;
Γρήγορα !!!!! Τη σύριγγα. Δώστης 5cc. Κράτα την. Ουαααααα !!!! ΟΚ !!! Όλα καλά.
Πριιιτςςςςςςς. Πριτςςςςς. Πριτςςςς.
Ουααααα !!!
Τις πάνες. Που είναι οι πάνες ;;;; Νερό. Έχουμε ζεστό νερό ;;;;; ΟΚ ! Έχουμε. Φέρε την πετσέτα. Και εσώρουχο. Και πυτζαμάκια. Εντάξει είναι πάλι καθαρή !!!!!!
Σνορτ. Σνορτ.
Ουααααα !!!
Τον ορό. Που είναι ο ορός ;;;;; Α. Νάτος. Βάλτην στο πλάι. Γύρνα την μπρούμυτα τώρα. Κάτω το κεφάλι μωρό μου. Ουααααααα !!!! Ωραία ξεβούλωσαν οι μυτούλες της.
Σωτηρία:
Ουαααα !!!! (Αγκαλίτσα)
Ουαααα !!!! (Το αυτάκι μου)
Ουαααα !!!! (Δεν θέλω να φάω)
Ουαααα !!!! (Ουααα !!!! )
Μαμά :
Το παιδί μου !
Το παιδί μου !
Το παιδί μου !
Το παιδί μου !
Μπαμπάς :
............................
Ααψού !
Ουααααα !!!
Το θερμόμετρο. Που είναι το θερμόμετροοοοο ;;;;; 38,1 !!!! Το Depon. Που είναι το depoooon ;;;
Γρήγορα !!!!! Τη σύριγγα. Δώστης 5cc. Κράτα την. Ουαααααα !!!! ΟΚ !!! Όλα καλά.
Πριιιτςςςςςςς. Πριτςςςςς. Πριτςςςς.
Ουααααα !!!
Τις πάνες. Που είναι οι πάνες ;;;; Νερό. Έχουμε ζεστό νερό ;;;;; ΟΚ ! Έχουμε. Φέρε την πετσέτα. Και εσώρουχο. Και πυτζαμάκια. Εντάξει είναι πάλι καθαρή !!!!!!
Σνορτ. Σνορτ.
Ουααααα !!!
Τον ορό. Που είναι ο ορός ;;;;; Α. Νάτος. Βάλτην στο πλάι. Γύρνα την μπρούμυτα τώρα. Κάτω το κεφάλι μωρό μου. Ουααααααα !!!! Ωραία ξεβούλωσαν οι μυτούλες της.
Σωτηρία:
Ουαααα !!!! (Αγκαλίτσα)
Ουαααα !!!! (Το αυτάκι μου)
Ουαααα !!!! (Δεν θέλω να φάω)
Ουαααα !!!! (Ουααα !!!! )
Μαμά :
Το παιδί μου !
Το παιδί μου !
Το παιδί μου !
Το παιδί μου !
Μπαμπάς :
............................
5.1.07
4.1.07
ΕΡΩΤΑΣ ; (ΑΣ ΓΕΛΑΣΩ !)
Χμμ ... Σωτηρία;;;; Είσαι πολύ μικρή για έρωτες !!!
Τι; Σου αρέσει ο Στάθης;;;;
Ποιος είναι ο Στάθης; (Ένα παιδάκι στο σταθμό ?!)
Και πόσο είναι ο Στάθης καλή μου; (1,5 ;)
Και σου αρέσει για αυτό του χαμογέλας με το που τον βλέπεις; (Ναι ε;;;;)
Κατάλαβα. Και γιατί ο Στάθης με κοιτάζει επίμονα κάθε πρωί με τα μεγάλα γαλάζια του μάτια; (Τι; Θέλει την εγκρισή μου για παίξετε με την καμηλοπάρδαλη;)
Καλά , την έχει πες του. Μπορείτε να παίξετε με την καμηλοπάρδαλη, να κουβεντιάσετε σε αυτή την ασύλληπτη γλώσσα των μπα , ντα , τα, αααα. Να κάνετε αγκαλίτσες. Να πάτε βόλτα μαζί μπουσουλώντας.
Ούτως ή άλλως η μαμά σου έκλεψε το πρώτο φιλί στο στόμα μόλις γεννήθηκες.
Όλοι οι άλλοι απλά θα έρχονται για πάντα δεύτεροι.
Tip για τον μπαμπά της Σωτηρίας: Ίσως ο βρεφονηπιακός να μην είναι και τόσο κακή λύση τελικά
Τι; Σου αρέσει ο Στάθης;;;;
Ποιος είναι ο Στάθης; (Ένα παιδάκι στο σταθμό ?!)
Και πόσο είναι ο Στάθης καλή μου; (1,5 ;)
Και σου αρέσει για αυτό του χαμογέλας με το που τον βλέπεις; (Ναι ε;;;;)
Κατάλαβα. Και γιατί ο Στάθης με κοιτάζει επίμονα κάθε πρωί με τα μεγάλα γαλάζια του μάτια; (Τι; Θέλει την εγκρισή μου για παίξετε με την καμηλοπάρδαλη;)
Καλά , την έχει πες του. Μπορείτε να παίξετε με την καμηλοπάρδαλη, να κουβεντιάσετε σε αυτή την ασύλληπτη γλώσσα των μπα , ντα , τα, αααα. Να κάνετε αγκαλίτσες. Να πάτε βόλτα μαζί μπουσουλώντας.
Ούτως ή άλλως η μαμά σου έκλεψε το πρώτο φιλί στο στόμα μόλις γεννήθηκες.
Όλοι οι άλλοι απλά θα έρχονται για πάντα δεύτεροι.
Tip για τον μπαμπά της Σωτηρίας: Ίσως ο βρεφονηπιακός να μην είναι και τόσο κακή λύση τελικά
ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
"H MIKPH, αν και ήδη έναν χρόνο στη νέα της οικογένεια, χτυπάει πολλά βράδια το κεφάλι της στην κούνια.
«Ιδρυματικό, τους είπαν οι γιατροί. Είχε μάθει να ζητάει στοργή με κάθε τρόπο. Μην ανησυχείτε, αγάπη και αποκλειστικότητα θέλει να χορτάσει»... Μια άλλη μικρή, λίγο μεγαλύτερη αυτή, ζήτησε από τους νέους της γονείς επίσης ό,τι δεν είχε χορτάσει στο ίδρυμα: χορό και μουσική. Και τότε οι θετοί γονείς της συνειδητοποίησαν το πρόβλημα. Το ίδιο που στην περίπτωση του Κωστάκη φαίνεται αξεπέραστο. Ο μικρός έμεινε στο «Μητέρα» μέχρι τα πέντε του. Έναν χρόνο μετά βρέθηκε με τους θετούς γονείς απέναντι στην πόρτα του Δημοτικού Σχολείου.
- Το παιδί χρειάζεται χαρτιά, είπε ο δάσκαλος.
- Περιμένουμε τη δικαστική απόφαση, είναι τυπικό το πρόβλημα, είπαν οι γονείς.
Ο δάσκαλος τους έκανε τη χάρη. Όπως την έκανε και ο γιατρός στο «Παίδων» όταν είδε ότι το παιδί είχε το βιβλιάριο υγείας του «Μητέρα», αλλά δεν συνοδευόταν από βρεφοκόμο όπως συνήθως, μα από ένα ζευγάρι που έλεγαν πως ο Κωστάκης είναι γιος τους. Και επέμεναν ότι το πρόβλημα είναι τυπικό.
Και μετά (από τον Μάιο μέχρι και τον Φεβρουάριο) ήρθαν οι δικαστικές αποφάσεις για μερικές δεκάδες ζευγάρια που είχαν υιοθετήσει παιδιά από κρατικά ιδρύματα («Μητερα», ΠΙΚΠΑ). Και ήταν αρνητικές!
Γιατί ο νόμος - κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των ιδιωτικών υιοθεσιών - προσποιείται ότι δεν υπάρχουν γονείς οι οποίοι εγκαταλείπουν (επειδή δεν έχουν ή νομίζουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή) τα παιδιά τους και εξαφανίζονται. Και έτσι ζητάει και τη φυσική παρουσία του φυσικού γονέα στο δικαστήριο. Και την ειδική συναίνεση του φυσικού γονέα προς τους θετούς γονείς.
Όπως στην περίπτωση της μικρούλας Νέτας...
....H (ανύπαντρη) μητέρα της, ουκρανικής υπηκοότητας, την εγκατέλειψε στο μαιευτήριο. Το παιδί βρήκε καταφύγιο στο «Μητέρα», ενώ δόθηκε και η (γενική) συγκατάθεση στο ίδρυμα να βρει μια νέα οικογένεια για τη μικρούλα. Δύο χρόνια μετά δόθηκε προς υιοθεσία σ' ένα ζευγάρι το οποίο περίμενε στις σχετικές λίστες για πέντε χρόνια! Και τότε ήρθε το δικαστήριο να ζητήσει (όπως τυπικά ορίζεται από τον νόμο) από τους θετούς γονείς χαρτιά από την Ιντερπόλ ότι η μητέρα (πιθανώς να είχε δηλώσει και ψεύτικα στοιχεία) δεν βρέθηκε ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ουκρανία. Και μέχρι τότε (δηλαδή πότε;) η Νέτα θα περιμένει νέο δικαστήριο. Άλλος ένας χρόνος αναμονής...
H Νέτα είναι τυχερή γιατί ακόμη είναι μωράκι και δεν καταλαβαίνει. Τι να πεις όμως στην Αντιγόνη, από μητέρα Αφρικανή και πατέρα (μάλλον) Έλληνα; Εδώ και δέκα μήνες ζει με τους θετούς γονείς. Ζει ευτυχισμένη, είναι πέντε χρόνων και μόνο ένα πράγμα δυσκολεύεται ακόμη να καταλάβει:
- Γιατί μαμά δεν με γέννησες εσύ; ρωτάει (είναι βλέπετε και το χρώμα που ενισχύει τέτοιες ερωτήσεις)
- Άλλα παιδάκια γεννιούνται από την κοιλιά και άλλα από την καρδιά, της απαντάει η θετή μητέρα, η Τερέζα.
H Αντιγόνη άρπαξε την απάντηση και έτρεξε στον παιδικό σταθμό, να την κοινοποιήσει στα άλλα παιδάκια που τη ρωτούσαν. Γύρισε ευχαριστημένη σπίτι. Μαζί της είχε και ένα χαρτί από τον σταθμό, με το οποίο γινόταν γνωστό ότι αν το παιδί δεν γραφτεί στο Ληξιαρχείο με το όνομα της νέας του οικογένειας «μετά λύπης μας» κ.λπ. Και το δικαστήριο γύρισε την πλάτη στην Αντιγόνη. Δεν αρκέστηκε στην κατάθεση της κοινωνικής λειτουργού ότι επί πέντε χρόνια στο «Μητέρα» ουδείς είχε επισκεφθεί τη μιγαδούλα. Ουδείς ενδιαφέρθηκε γι' αυτό το παιδάκι. Κι όμως ο νομοθέτης ζητάει από αυτούς και να παρουσιαστούν και να κρίνουν το υποψήφιο ζευγάρι." .....
Πηγή: http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18502&m=N16&aa=1
«Ιδρυματικό, τους είπαν οι γιατροί. Είχε μάθει να ζητάει στοργή με κάθε τρόπο. Μην ανησυχείτε, αγάπη και αποκλειστικότητα θέλει να χορτάσει»... Μια άλλη μικρή, λίγο μεγαλύτερη αυτή, ζήτησε από τους νέους της γονείς επίσης ό,τι δεν είχε χορτάσει στο ίδρυμα: χορό και μουσική. Και τότε οι θετοί γονείς της συνειδητοποίησαν το πρόβλημα. Το ίδιο που στην περίπτωση του Κωστάκη φαίνεται αξεπέραστο. Ο μικρός έμεινε στο «Μητέρα» μέχρι τα πέντε του. Έναν χρόνο μετά βρέθηκε με τους θετούς γονείς απέναντι στην πόρτα του Δημοτικού Σχολείου.
- Το παιδί χρειάζεται χαρτιά, είπε ο δάσκαλος.
- Περιμένουμε τη δικαστική απόφαση, είναι τυπικό το πρόβλημα, είπαν οι γονείς.
Ο δάσκαλος τους έκανε τη χάρη. Όπως την έκανε και ο γιατρός στο «Παίδων» όταν είδε ότι το παιδί είχε το βιβλιάριο υγείας του «Μητέρα», αλλά δεν συνοδευόταν από βρεφοκόμο όπως συνήθως, μα από ένα ζευγάρι που έλεγαν πως ο Κωστάκης είναι γιος τους. Και επέμεναν ότι το πρόβλημα είναι τυπικό.
Και μετά (από τον Μάιο μέχρι και τον Φεβρουάριο) ήρθαν οι δικαστικές αποφάσεις για μερικές δεκάδες ζευγάρια που είχαν υιοθετήσει παιδιά από κρατικά ιδρύματα («Μητερα», ΠΙΚΠΑ). Και ήταν αρνητικές!
Γιατί ο νόμος - κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των ιδιωτικών υιοθεσιών - προσποιείται ότι δεν υπάρχουν γονείς οι οποίοι εγκαταλείπουν (επειδή δεν έχουν ή νομίζουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή) τα παιδιά τους και εξαφανίζονται. Και έτσι ζητάει και τη φυσική παρουσία του φυσικού γονέα στο δικαστήριο. Και την ειδική συναίνεση του φυσικού γονέα προς τους θετούς γονείς.
Όπως στην περίπτωση της μικρούλας Νέτας...
....H (ανύπαντρη) μητέρα της, ουκρανικής υπηκοότητας, την εγκατέλειψε στο μαιευτήριο. Το παιδί βρήκε καταφύγιο στο «Μητέρα», ενώ δόθηκε και η (γενική) συγκατάθεση στο ίδρυμα να βρει μια νέα οικογένεια για τη μικρούλα. Δύο χρόνια μετά δόθηκε προς υιοθεσία σ' ένα ζευγάρι το οποίο περίμενε στις σχετικές λίστες για πέντε χρόνια! Και τότε ήρθε το δικαστήριο να ζητήσει (όπως τυπικά ορίζεται από τον νόμο) από τους θετούς γονείς χαρτιά από την Ιντερπόλ ότι η μητέρα (πιθανώς να είχε δηλώσει και ψεύτικα στοιχεία) δεν βρέθηκε ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ουκρανία. Και μέχρι τότε (δηλαδή πότε;) η Νέτα θα περιμένει νέο δικαστήριο. Άλλος ένας χρόνος αναμονής...
H Νέτα είναι τυχερή γιατί ακόμη είναι μωράκι και δεν καταλαβαίνει. Τι να πεις όμως στην Αντιγόνη, από μητέρα Αφρικανή και πατέρα (μάλλον) Έλληνα; Εδώ και δέκα μήνες ζει με τους θετούς γονείς. Ζει ευτυχισμένη, είναι πέντε χρόνων και μόνο ένα πράγμα δυσκολεύεται ακόμη να καταλάβει:
- Γιατί μαμά δεν με γέννησες εσύ; ρωτάει (είναι βλέπετε και το χρώμα που ενισχύει τέτοιες ερωτήσεις)
- Άλλα παιδάκια γεννιούνται από την κοιλιά και άλλα από την καρδιά, της απαντάει η θετή μητέρα, η Τερέζα.
H Αντιγόνη άρπαξε την απάντηση και έτρεξε στον παιδικό σταθμό, να την κοινοποιήσει στα άλλα παιδάκια που τη ρωτούσαν. Γύρισε ευχαριστημένη σπίτι. Μαζί της είχε και ένα χαρτί από τον σταθμό, με το οποίο γινόταν γνωστό ότι αν το παιδί δεν γραφτεί στο Ληξιαρχείο με το όνομα της νέας του οικογένειας «μετά λύπης μας» κ.λπ. Και το δικαστήριο γύρισε την πλάτη στην Αντιγόνη. Δεν αρκέστηκε στην κατάθεση της κοινωνικής λειτουργού ότι επί πέντε χρόνια στο «Μητέρα» ουδείς είχε επισκεφθεί τη μιγαδούλα. Ουδείς ενδιαφέρθηκε γι' αυτό το παιδάκι. Κι όμως ο νομοθέτης ζητάει από αυτούς και να παρουσιαστούν και να κρίνουν το υποψήφιο ζευγάρι." .....
Πηγή: http://www.tanea.gr/print_article.php?e=A&f=18502&m=N16&aa=1
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)