"Ξέρω ότι δεν βλεπόμαστε όπως παλιά, δεν τα λέμε τόσο συχνά όπως όταν είμασταν μαζί στο κολλέγιο αλλά θέλω να σου πω (ότι σε αγαπάω) ότι δεν το χάσαμε .... "
"Ωωωχχ τι συμβαίνει;"
"Έχουμε ακόμα τηλεπάθεια όπως παλιά. Χτες με ρώταγες έντονα αν συμβαίνει κάτι στη ζωή μου."
"Ναι και;"
"Έκανα πρόταση γάμου στην Ε."
Η τηλεπάθεια ανάμεσα σε εμένα και τον κολλητό μου. Που είχαμε για πολλά χρόνια, που σκεφτόμασταν τα ίδια, που θέλαμε τα ίδια, που αντιδρούσαμε το ίδιο. Που ένα βλέμμα μεταξύ μας ήταν χίλιες λέξεις. Αν υπάρχει "αδερφή ψυχή" εγώ την βρήκα στα 18 μου μπροστά απο ένα παράθυρο, έξω απο μια αίθουσα την πρώτη μέρα, της πρώτης ώρας, του πρώτου μαθήματος, του πρώτου χρόνου, να μου χαμογελάει.
=======================================================
Όχι δεν το χάσαμε. Γιατί και εγώ σε αγαπάω πολύ. Σε νοιάζομαι πολύ. Θέλω να είσαι καλά. Ευτυχισμένος.
Όταν σου θυμώνω, σου κρατάω μούτρα, πικροχολιάζω είναι επειδή μου λείπεις. Μου λείπουν οι καφέδες μας, οι συζητήσεις μας. Μου λείπεις.
Αλλά μου περνάει. Γιατί μετά θυμάμαι το δέντρο μας, την alone, την Βοστώνη (δεν πήγαμε ποτέ γμτ), τις κοπάνες μας, τις σοκολάτες αμυγδάλου, τις πατούσες στο ταβάνι, τον αρραβώνα μου, το βλέμμα σου όταν ξύπνησα απο την νάρκωση μετά απο την επέμβαση, την παρουσία σου στο νοσοκομείο όταν ο Π. είχε το ατύχημα με τη μηχανή, το βλέμμα σου πάλι όταν γέννησα την μικρή και μας κοίταζες να την έχω αγκαλιά και να λες "δεν το πιστεύω".
Θέλω και εγώ να σου πω "δεν το πιστεύω". Και να στο πω πολλές φορές.
Tip για τον Ν. : Τώρα που θα το διαβάσεις μην μπεις στο κόπο να με πάρεις τηλέφωνο το έχω κλειστό. Αρνούμαι να σου κλαψουρίζω στο τηλέφωνο. Μου φτάνει που θα γίνω ρόμπα στο γάμο !
Tip για την Ε. (αν την αφήσεις να το διαβάσει): Ήταν σκληρός και τον έλεγαν βιτάμ !
Τip και για τους δύο: ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου