16.3.07

Υπάρχει ένα πλάσμα εδω μέσα που έχει χαρακτηρίσει το blog μου ως το πιο γλυκό blog. Που πρόσφατα μου απέδωσε τον χαρακτηρισμό υπέροχη ....

Και με βάρυνε αφάνταστα.

Όταν ξεκίνησα να γράφω κανείς δεν διάβαζε το blog εκτός απο μια φίλη και τον άντρα μου. Όταν αρχίσατε να μου αφήνετε σχόλια το blog απο ημερολόγιο πήρε ζωή, έγινε ένας τρόπος επικοινωνίας. Στην αρχή το βρήκα λίγο φορτικό όλο αυτό. Θεώρησα ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράφω κάτι γιατί έχω υποχρέωση στους ανθρώπους που περνάνε να με δούνε. Δεν μου έβγαινε κάτι τέτοιο. Ούτε θα μου βγει. Δεν μπορώ να γράψω κάτι αν δεν έχω κάτι να πω. Κάτι που είναι σημαντικό για εμένα και πιθανότατα ασήμαντο για όλους τους υπόλοιπους.

Νιώθω την ανάγκη να σας πω ευχαριστώ για την παρέα, για το παράθυρο που μου ανοίξατε στο δικό σας κόσμο. Που με αφήνετε να γνωρίσω εσάς, τα παιδιά σας, να γελάσω με τα καμώματά τους να προβληματιστώ με τα κείμενά σας.

Επίσης νιώθω την ανάγκη να σας (σου) πω πως δεν είμαι υπέροχη. Δεν είμαι η τέλεια μαμά. Υπάρχει και η άλλη μαμά της Σωτηρίας. Αυτή που κουράζεται και νιώθει τις αντοχές της να την εγκαταλείπουν, αυτή που η υπομονή της εξαντλείται μπροστά στο πείσμα της κόρης της, αυτή που φωνάζει δεν αντέχω άλλο, αυτή που ξέχασε να ψωνίσει πάνες τις μικρής και ξεσήκωσε φίλους και γνωστούς για να δανειστεί πάνες κάποια Κυριακή, αυτή που κρύωσε το γάλα περισσότερο απο όσο έπρεπε ή που άργησε να μαγειρέψει και η Σωτηρία αντί για μεσημεριανό έφαγε βραδυνό !!!! Κάνω λάθη άλλα σοβαρά και άλλα αστεία.

Και είμαι και δύσκολος άνθρωπος παναθέμα με. Δεν συμπαθώ εύκολα δεν με συμπαθούν εύκολα και δεν τα παω καθόλου καλά με τα κοπλιμέντα.

Α να χαθείς δεσποινίς :P που με έβαλες στη διαδικασία να σκεφτώ τι εικόνα περνώ σε εσάς και να προβληματιστώ μη τυχόν και έχετε λάθος εντυπώσεις.

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ )

11 σχόλια:

bidibis είπε...

"Επίσης νιώθω την ανάγκη να σας (σου) πω πως δεν είμαι υπέροχη. Δεν είμαι η τέλεια μαμά."


Αυτό είναι σαν τους παπάδες που σου λένε "εγώ είμαι ο πιο αμαρτωλός στον κόσμο"...

Και μετά περιμενεις από αυτούς να σε σώσουν από την αμαρτία...

mako είπε...

Κακώς περιμένεις κάτι τέτοιο ... αν το περιμένεις g.a.n.g

Julia_Dream είπε...

Είσαι μια γλυκιά μανούλα, που φτιαχνεις μαζί με τον άντρα σου ένα σωρό αναμνήσεις για την κορούλα σας! Ανάμεσα σε αυτές και αυτό το ημερολόγιο. Συνεχίστε να τη νοιάζεστε και η Σωτηρία θα σας καταλαβαίνει ακόμα και όταν κάνετε λάθη. Γιατί αυτά είναι πάντα άθελά σας! :-)))

Φιλιά στη ζουζούνα σας!

. είπε...

μην τρ'ωγεσαι άδικα μ αυτό. όλοι ξέορυμε ότι μεταξύ μας δεν υπάρχει κανείς τέλειος.
όταν λοιπόν λέμε ένα καλό σ΄χολιο σε κάποιον, ξέορυμε ότι δε μπορέι να είανι πάντα και σε όλα έτσι. =)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Εάν αυτό είναι εξήγηση, τότε αυτό είναι ίσως ένα απο τα καλύτερα ποστ που διάβασα. Επίσης όσον με αφορά θα σεβαστώ αυτό που ενώ το διάβασα και ήταν προφανές το αγνόησα. Λέω για αυτά που έχεις γράψει στο τίτλο: "Είμαι 36 ετών. Παντρεμένη. Με μια κόρη. Και ερωτευμένη. Με την κόρη μου. Αυτό θα είναι το δικό της ημερολόγιο. Με τις σκέψεις της μαμάς της. Για να το διαβάσουμε μαζί κάποτε."
Στους δυο τρίτος δε χωρεί έλεγε η γιαγιά μου.
Καλό σας απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα / καλημέρα από ένα μπαμπά! Γιατί να σβήσεις το ποστ? άστο καλέ να υπάρχει -ημερολόγιο είναι κι αν απ' το ημερολόγιο σκίζεις σελίδες χάνει την αξία του (νομίζω...).

Να τη χαίρεστε τη μικρούλα σας και βάλτε και κανένα σκόρδο δίπλα της μη τη ματιάσουμε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Γλυκειά μαννούλα,
Δε χρειάζεται να απολογείσαι σε κανένα από όλους εμάς. Περάσαμε, μας άρεσε, ΘΕΛΑΜΕ και μείναμε. Δεν μας υποχρέωσε κανείς να το κανουμε. ΄Ασε να θυμόμαστε και τις δικές μας τρυφερές μέρες. Γιατί όμορφες είναι όλες σε ό,ποια ηλικία και αν βρίσκονται τα βλαστάρια μας.
Τώρα, για την άλλη μαμά της Σωτηρίας και τα δικά μας παιδιά σε ανύποπτο χρόνο, μας έβλεπαν και δεν μας αναγνώριζαν. Δε γεννήθηκε κανείς μας ΣΩΣΤΟΣ γονέας. Προσπαθούμε να γίνουμε μέσα από την καθημερινότητα τις δυσκολίες και τα προβλήματά της, τα παθηματα που μας γίνονται μαθήματα.
Κάτι μας ξέφυγε και μας, δεν είναι όλα ρόδινα. Μέσα από το διάλογο (όταν είναι σε θέση να καταλαβαίνουν ορισμένα πράγματα), όμως, προσπαθούμε να καλύψουμε τα ό,ποια κενά.
Χαίρομαι, που με το γλυκό σου συντροφο έχετε τη χαρά της από κοινού δημιουργίας του προσωπικού της ημερολογίου.
Απολαύστε την κάθε στιγμη. Είναι Πολύ όμορφο να μεγαλώνεις ένα παιδί. Είναι ΜΑΓΕΙΑ! Το ξέρετε εξάλλου, το ζείτε.
Γλαρένιες αγκαλιές και στους τρεις σας!

Γεωργία είπε...

Σημείωμα στη μαμά μου, στη μαμά της Σωτηρίας, στις μαμάδες γενικά :

Την πρώτη φορά που είδα τοκετό στην τηλεόραση συνειδητοποίησα τι σημαίνει το "εγώ πονούσα 18 ώρες να σε γενήσω, δε θα σε πικραίνει ο κάθε βλάκας για το τίποτα!" που μου λες κάθε φορά που στεναχωριέμαι.

Όταν άγγιξα την κοιλιά της Ιωάννας και το Μαράκι κλώτσησε, ήταν η πρώτη φορά που φοβήθηκα μήπως ένας άνθρωπος -έστω και μικροσκοπικός- πονέσει από το χάδι μου.

Όταν τάισα το Μαράκι (τη βαφτιστήρα μου) πρώτη φορά στους 4-5 μήνες της ζωής της, αισθάνθηκα πρώτη μου φορά τι πραγματικα σημαίνει και πόσα αξίζει το "δίνω". Κι από τότε δεν συγκρίνεται καν με το "παίρνω". Κι έτσι ένιωσα μια σταγόνα από την αγάπη που μου έχεις.

Όταν κοιμήθηκε το Μαράκι στα χέρια μου, έμεινα ακίνητη 2 ώρες, δε σάλεψα ούτε λίγο και όσο περισσότερο πονούσε το χέρι μου, τόσο περισσότερο ένιωθα το πόσο ασήμαντος είναι ο πόνος όταν προσφέρεις. Και τότε σκέφτηκα πόσο σημαντικά είναι τα δύσκολα που έχουμε περάσει οι δυο μας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια...Και πόσο ευτυχισμένη είσαι που ο πόνος σου πολλές φορές ήταν για το καλό μου. Και πόσο τυχερή.

Έκανες πολλά λάθη μαζί μου. Μα δε θυμάμαι ούτε ένα. Όταν σε σκέφτομαι δε μου έρχεται κάτι στο μυαλό, αλλά στην καρδιά. Μια γλύκα, μια ασφάλεια και μια θαλπωρή. Όλα τ' άλλα σβήνουν. Όχι "με τον χρόνο" αλλά "με την αγάπη σου για μένα".

Όταν ήμουν 4 χρονων, ξέχασες το πιάτο με την καφτή κρέμα μου πάνω στο τραπέζι, στην άκρη. Το έφτασα, αναποδογύρισε και μου έκαψε σοβαρά το χέρι. Με πήγες στο νοσοκομείο. Έγινα καλά.

Τώρα ξέρω πως δεν πόνεσα ούτε το μισό από όσο πόνεσες εσύ. Ήταν ένα από αυτά που λες "λάθη σου".

Μα το σημαντικό για μένα είναι ότι δεν ξέχασες ποτέ πόσο πολύ με αγαπάς. Και το ότι μπορεί να έμεινα νηστική ένα μεσημέρι, να με μάλωσες χωρίς λόγο, να μου φώναξες παραπάνω, να με έβαλες τιμωρία, ακόμη και να με χτύπησες στον ποπό πάνω στα νεύρα σου δε θα είναι ποτέ αρκετά -ούτε καν ικανά- να με πείσουν ότι τα λάθη που κάνεις είναι "πολλά και μεγάλα".

Αν δεν έκανες λάθη θα ένιωθα ανίκανη να ζήσω.

Πώς να έχεις πρότυπο έναν άνθρωπο αλάνθαστο; Κι εγώ θέλω να σε έχω πρότυπο.

Υπέροχη στα μάτια μου δε σε κάνουν τα "σωστά" σου.

Υπέροχη στην καρδιά μου σε κάνει ο τρόπος που διορθώνεις τα "λάθη" σου.


υ.γ. Μαμά της Σωτηρίας, για μένα δεν είσαι υπέροχη γι αυτά που κατά καιρούς γράφεις ούτε για την προσωπικότητά σου πχ που δεν γνωρίζω. Υπέροχη για μένα είσαι γιατί ζήτησα μια "καλημέρα" και μου έδωσες ένα κουτάκι γεμάτο φιλιά και καλημέρες...Κι αυτό μόνο οι μαμάδες το κάνουν :)

Δεν περιμένω τίποτα από σένα για να εξακολουθήσω να το πιστεύω αυτό.

Ακόμη κι αν δεν ξαναγράψεις ποτέ τίποτα και "χαθούμε" από τον κόσμο των Blog, δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό το κουτάκι με τις καλημέρες και -κυρίως- ότι μου το έδωσε ένας άγνωστος άνθρωπος και μάλιστα χωρίς καν να το ζητήσω...

Και αυτό ΕΙΝΑΙ υπέροχο.

Όπως υπέροχο είναι αυτό το Blog όχι για όσα γράφεις εσύ τώρα αλλά για όλα αυτά που θα διαβάζει η Σωτηρία κάποτε...

Μην το σβήσεις το post...Aπλά μην το σβήσεις :)

mako είπε...

Τι να σας πω τώρα ;;;;;;;

Ευχαριστώ και φιλιά πολλά.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου και από μένα,

Μη το σβήσεις το Post έχει την δική του αξία , δεν είναι κακό εμείς οι μαμάδες να έχουμε και τα αδύναμα σημεία μας, εγώ τα παραδεχόμουν ενώ άκουγα πολλές υποκρίτριες δίπλα μου να μιλούν λες και ήταν κάθε μέρα μέσα στην τρελή χαρά με τα παιδιά τους…λες και δεν έχαναν την υπομονή τους…λες και δεν κουραζόταν καθόλου…δεν ξεχνούσαν ….δεν βαριόταν …δεν, δεν, δεν …!
Παρουσίαζαν τον εαυτό τους τέλειο δείγμα μητρότητας…μη χαιρετίσω !

Μετά άλλαξα το τροπάριο και άρχισα να εκμαιεύω την αλήθεια , όλες είχαν τις δύσκολες στιγμές τους , τα παιδιά τους δεν τρώγανε τα πάντα, δεν κοιμόταν όλη νύχτα σερί , δεν εκείνο , δεν το άλλο ………..η αλήθεια βγήκε στη φόρα!

Τελικά εμείς που το παραδεχόμαστε ότι δεν είμαστε τέλειες είμαστε οι πιο σωστές.

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

kathe mama gia to paidi tis einai teleia
min mou anisixeis
ki egw skotwnomai mera nixta me ti dikia mou alla kserw oti kalyteri den tha vrw ;)