Χτες η Σωτηρία είδε την πρώτη της παράσταση χορού. Μια παράσταση απο μαθητές κάποιας σχολής χορού που τα είχε όλα. Και κλασσικό μπαλλέτο και λάτιν και ροκ εν ρολ και χιπ χοπ.
Κοίταζε η Σωτηρία μαγεμένη στην αρχή απο τη μουσική, απο τις καινούργιες εικόνες, τα χρώματα, τις μπαλλαρίνες. Μετά αποφάσισε η μικρή μου πεταλουδίτσα πως όταν ακούμε μουσική χορεύουμε και προσπαθούσε να κάνει ότι έβλεπε. Στη συνέχεια έκανε ότι ήθελε. Αυτό λέγεται χορογραφία για να μαθαίνετε !!!!!
Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, κουνάμε τη μέση, φέρνουμε σβούρες γύρω απο τον ευατό μας, ανεμίζουμε το φορεματάκι μας με νάζι, σηκώνουμε το ποδαράκια εναλλάξ, ξαπλώνουμε στην κερκίδα και κάνουμε βαρελάκια - ουπς πέσαμε, δεν πειράζει - φιλάκι στην μαμά, φιλάκι στον μπαμπά (μπράβο μπράβο παιδί μου).
Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι εκτός και αν είσαστε το πιο χαριτωμένο δίχρονο κοριτσάκι του κόσμου ....
Το βράδυ μέσα στον ύπνο της παραμιλούσε .. Μαμά, χορό, καλό, πάλι.
Η μαμά το έλαβε το μύνημα αγάπη μου.
2 σχόλια:
Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;
Προχθές είχαμε τη παράσταση στο μπαλέτο μας, χρόνια έξη η μεγάλη, χρόνια πέντε η μικρή, ακόμα κλαίω στις παραστάσεις τους...
(Το πρόβλημα θα είναι να βρείτε σχολή να τη δεχτεί το Σεπτέμβρη λόγω ηλικίας)
Καλό σ/κ σε όλους σας
Δεν πρόκειται να ξεκινήσει χορό τον Σεπτέμβρη γιατί είναι πολύ πολύ μικρή ακόμα. Το μόνο που κάνω για την ώρα είναι να της δίνω ερεθίσματα και να παρατηρώ αντιδράσεις. Ελπίζω γύρω στα τρία να μπορεί και η ίδια να μας εκφράσει τις επιθυμίες της. (Μέσα μου βέβαια ελπίζω να αγαπήσει τον χορό και την ιππασία όσο τα αγαπάω εγώ - αλλά δεν πρόκειται να της το πω αυτό !!!)
Δημοσίευση σχολίου