22.12.06

MHN ΞΕΧΝΑΣ

Μην ξεχνάς μια μαμά που αυτά τα Χριστούγεννα η αγκαλιά της είναι άδεια.

Μια μαμά που το παιδί της χάθηκε. Απρόσμενα. Ξαφνικά. Αναίτια.

Μια μαμά που ψάχνει στα μάτια άλλων παιδιών να δει το δικό της.

Μια μαμά που περιμένει το χαμόγελο του αγγέλου της.

Μην ξεχνάς. Μην ξεχάσεις. Μην ξεχαστείς.

21.12.06

H ΜΑΜΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΡΙΣΗ


Αυτή η μικρή της φωτογραφίας, έγινε η αφορμή για να καταλάβει η μαμά ότι περνάει κρίση.
Βλέπεις η μαμά δεν μπορεί να την αφήσει αβοήθητη.
Είναι 6 μηνών χειρουργημένη 2 φορές και στα 2 ποδαράκια της, βρέθηκε χτυπημένη και αδέσποτη. Τώρα πρέπει να επιστρέψει στο δρόμο. Αλλά πως να αφήσεις ένα τέτοιο πλάσμα σε αυτή τη κατάσταση στο δρόμο;
Καρδούλα μου θα την φέρω σπίτι μας να συνέλθει. Γιατί η μαμά νομίζει ότι αυτό το κουτάβι πρέπει να έχει μια δεύτερη ευκαιρία.


Όμως .........






20.12.06

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Το ταξίδι μου στη μητρότητα ξεκίνησε από το τέλος ....

Μια ψυχρή κατηγορηματική δήλωση. "Δεν μπορείς να κάνεις παιδιά"

Απορία, οδύνη, απελπισία. Εξετάσεις, αποτελέσματα και πάλι εξετάσεις.Αγωνία.Επιβεβαίωση.Σπασμωδικές αντιδράσεις. Θυμός. Πίκρα. Φόβος.Ανωριμότητα.Αποδοχή. "Δεν μπορώ να κάνω παιδιά".

*****************************************************************

Ένα Σαββατιάτικο βράδυ / Αύγουστος 2005

- "Δεν νιώθω καλά τον τελευταίο καιρό"
- "Τι έχεις;"
- "Πονάει η μέση μου και το στήθος μου, νυστάζω πολύ, έχω ατονίες, το στομάχι μου είναι χάλια. Δεν είμαι καλά σου λέω." (Παράπονο)
- "Μήπως είσαι έγκυος;"
- "Μήπως λες βλακείες; Υπερκόπωση θα είναι. "
- "Καλά. Πάω να πάρω τσιγάρα."

Επέστρεψε μισή ώρα μετά. Με τα τσιγάρα του. Και με ένα τεστ εγκυμοσύνης. Το οποίο βγήκε θετικό. Και εγώ βγήκα απο το μπάνιο κάτωχρη.

-"Πήγαινε να πάρεις και άλλο. Άλλης μάρκας."

Γύρισε γελώντας.

-"Άκου τι μου είπε ο φαρμακοποιός μόλις με ξαναείδε: Ωχ φίλε πρόβλημα ε; Η γκόμενα;"Γελάσαμε και οι δύο. Που να ήξερε ο χριστιανός .....

Το δεύτερο τεστ βγήκε θετικό και αυτό.Η Σωτηρία μας γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 2006

H EYA

Καρδιά μου, ήθελα πολύ καιρό τώρα να σου γράψω για την Εύα.

Κάθε μέρα που πηγαίνω στη δουλειά περνάω κάτω απο μια διάβαση. Η Εύα είναι πάντα εκεί μαζί με τη μαμά της. Κάθε μέρα. Εκτός αν βρέχει ή αν κάνει πολύ κρύο. Δεν μιλάνε, δεν ζητάνε λεφτά. Αν κάποιος τους δώσει η μαμά της τα δέχεται με ένα τεράστιο χαμόγελο και ένα ευχαριστώ σε σπαστά ελληνικά. Η Εύα είναι δίπλα της και παίζει ή ζωγραφίζει. Καμιά φορά χώνεται στην αγκαλιά της μαμάς της και κοιμάται.

Μωρό μου. Η Εύα είναι ένα κοριτσάκι σαν και εσένα. Λίγο μεγαλύτερο απο εσένα. Είναι τεσσάρων ετών. Με μακριά μαύρα μαλλιά, τεράστια μαύρα μάτια και ένα πανέξυπνο παιχνιδιάρικο βλέμμα. Με μια ζωή διαφορετική απο τη δική σου. Πιο σκληρή μάλλον. Λιγότερο προστατευμένη ίσως.

Τις παρατηρούσα πολύ καιρό πριν πάρω το θάρρος να τους μιλήσω. Έβλεπα τις φροντίδες της μαμάς της, έβλεπα την αξιοπρέπεια στη στάση τους. Έβλεπα τα καθαρά - αν και παλιά - ρούχα. Ήθελα να τις πλησιάσω χωρίς να τις προσβάλλω. Τελικά τους μίλησα. Έτσι έμαθα το όνομα της μικρής. Και την ηλικία της. Και ότι έχει δύο μεγαλύτερα αδερφάκια που πάνε σχολείο. Δεν ξέρω ούτε που ζουν ούτε πως ζουν. Δεν ξέρω το όνομα της μαμάς της. Την εθνικότητά τους. Πως βρέθηκαν εδώ.

Προχτές λοιπόν συνάντησα τον Αη - Βασίλη. Μου έδωσε δώρα για να τα πάω στην Εύα, στον Αιμίλιαν και στον Ντάνιελ. Της τα πήγα και το προσωπάκι της άστραψε απο χαρά αν και μέσα στα μάτια της έβλεπα την απορία.

Όμως η Εύα είχε και ένα δώρο για μένα. Μου το έδωσε σήμερα όταν με είδε να κατεβαίνω στη διάβαση και τρέχοντας προς το μέρος μου σκαρφάλωσε πάνω μου και μου έδωσε μια τεράστια αγκαλιά.

8.12.06

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!!!

Τα πρώτα μας χριστούγεννα :)

Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για σένα μωρό μου. Έχω αρχίσει να σου αγοράζω δώρα. Παιχνίδια, βιβλία, στολίδια για το σπίτι, στολίδια για το δωμάτιο σου. Θα ετοιμάσω τα πακέτα για να σε δω να σκίζεις τα πολύχρωμα χαρτιά, να τραβάς τους φτιόγκους. Να ακούω το "Ααα" της έκπληξης σε κάθε τι καινούργιο. Και το γέλιο σου μέχρι να σε πιάσει λόξυγκας.

Θα σου φτιάξω ένα δέντρο γεμάτο με παιχνίδια και φωτάκια να χαζεύουμε αγκαλιά τα βράδυα. Με τον μπαμπά να μας χαζεύει, την Holly να κοιμάται στα πόδια μας και τον Fluffy μας να χουρχουρίζει δίπλα μας.

Tο σπίτι θα μυρίσει κανέλλα, πορτοκάλι και πεύκο.

Και ο Αη Βασίλης θα έρθει και φέτος .... :)

7.11.06

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ & Η ΜΑΜΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

Ο μπαμπάς και η μαμά αύριο έχουν την έπετειο του γάμου τους. Και η μαμά έχει και τα γενέθλιά της. Έτσι αποφάσισαν να κάνουν ένα μονοήμερο ταξιδάκι μέχρι τη Ρώμη για να γιορτάσουν.

Tip για τη Σωτηρία: Τρέμω που θα σε αφήσω για μια ολόκληρη μέρα. Θα ήθελα να σε έχω μαζί αλλά είσαι πολύ μικρούλα για να σε ταλαιπωρήσω τόσο. Εύχομαι του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και να πάμε οι τρεις μας το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό. Το πρώτο απο τα πολλά που ο μπαμπάς και η μαμά σχεδιάζουν να κάνουν μαζί σου.

1.11.06

TO ΑΡΜΟΝΙΟ

Στα παιδάκια αρέσει να χτυπάνε πράγματα και να κάνουν θόρυβο. Ή τελος πάντων αυτό αρέσει στη κόρη μου. Έχει το ρυθμό μέσα της; Είναι καπετάν φασαρίας; Αντιμετωπίζει το δίλλημα "κιθαρίστας ή ντράμερ"; Δεν ξέρω ακόμη. Θα μάθω σύντομα φαντάζομαι .....

Πάντως ένα πανικό όταν άρχισε προχθές να χτυπάει το πληκτρολόγιο του υπολογιστή το έπαθα. Και έτσι είπα στον μπαμπά της: "Αγόρασε του παιδιού ένα παιχνίδι με πλήκτρα και ήχους για να ασχολείται", έχοντας στο μυαλό μου τα αρμόνια παιχνίδια με τα φωτάκια και τα χρώματα.

Τώρα τι κατάλαβε ο μπαμπάς της και πήγε σήμερα και αγόρασε ένα μικρό αρμόνιο YAMAHA σε πράσινο ζουζουνί χρώμα αγνοώ .....


Tip για την Σωτηρία: Τον μπαμπά σου μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις. ( Ο μπαμπάς αυτό το σχόλιο δεν το βρήκε πολύ ευγενικό !!!)

ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Ιδανικό. Γλυκύτατο. Συντροφικό. Ώριμο.

31.10.06

24 Μαρτίου 2006

Ένας προγραμματισμένος τοκετός λόγω διαβήτη κυήσεως.

Καισαρική λόγω εγκυμοσύνης υψηλού κινδύνου.

Εννέα μήνες αναμονής έπαιρναν τέλος.

Έξι το πρωί εμφανίζομαι στο μαιευτήριο. Και κάνω εισαγωγή μόνη μου !!!!

Καλημέρα σας. Ήρθα να γεννήσω. (σώωωωωπααα.)

Υπογράφω τα έντυπα και τσουπ η πόρτα ανοίγει. Οι μαίες μου με περίμεναν. Μπαίνω μέσα, καλημερίζω τα κορίτσια και αρχίζει η διαδικασία ..... Λήψη αίματος για εξετάσεις, ξύρισμα, κλύσμα, ντους, προετοιμασία για την επισκληρίδιο, ενημέρωση.... Η Άννα και η Μαρία να μου μιλάνε, να μου εξηγούν, να μου αναλύουν το κάθε βήμα. Εγώ να ρωτάω, να προσπαθώ να παραμείνω ήρεμη ....΄Έρχεται η αναισθησιολόγος, ο γιατρός που θα μου έκανε την επισκληρίδιο, ο μαιευτήρας μου ..... Έτοιμοι; Πάμε να γεννήσουμε !!!!


Ναι φυσικά!!!!

Όχι Όχι !!!!!!!!!! Δεν έχω δει τον άντρα μου !!!!! Υποτίθεται ότι θα τον περίμενα να παρκάρει και μετά θα έμπαινα μέσα !!!!!!

Μου την έκαναν την χάρη .... Μια στάση πριν την αίθουσα τοκετού να τον δω. Ξέρω ότι συνέβη αλλά δεν το θυμάμαι ..... Δεν θυμάμαι πως ήταν, αν του μίλησα, τι του είπα ....

Και μετά η αίθουσα ..... Ούτε αυτή τη θυμάμαι ..... Θυμάμαι μόνο το ρολόι απέναντι μου. Έδειχνε 8 ακριβώς. Ήμουν συνδεδεμένη με κάτι μηχανήματα. Νομίζω ότι έλεγχαν την πίεση μου και τους παλμούς τους δικούς μου και του μωρού. Άκουγα θορύβους σαν να έσκιζαν κάποιο ύφασμα. Δεν ένιωθα τίποτα όμως.

"Μην τρομάξεις τώρα. Θα σε ταρακουνήσουμε λίγο" Ένιωσα ένα γερό τράβηγμα και μετά μερικά πιο μικρά διαδοχικά κουνήματα δεξιά και αριστερά μετά άλλο ένα μεγάλο τράβηγμα.

Ύστερα ήρθε το κλάμμα. "Να σου ζήσει" είπε η Μαρία και μου έβαλε στην αγκαλιά ένα πλάσμα με κλειστά μάτια, με κάτι τεράστιες βλεφαρίδες, μούσκεμα απο το αίμα και τα υγρά τυλιγμένο σε ένα ασπρο πανί.

Χαμογέλασα, δάκρυσα και της έδωσα ένα φιλί στο στόμα. Το ρολόι έδειχνε οκτώ και είκοσι.

27.5.06

ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ

Χτες αποφάσισα να πάρω το σπλάχνο μου και να πάμε μια βόλτα μέχρι το πατρικό μου. Ξεκινάω μες τη καλή χαρά να κάνω μια διαδρομή Νέα Σμύρνη - Καλλιθέα (για όσους δεν έχουν ιδέα μιλάμε για μια διαδρομή 15' με τα πόδια) με το καρότσι και το μωρό !
Πρόβλημα 1ο : Το καρότσι δεν χωράει στο ασανσέρ. Βγάζω λοιπόν πρώτα το πορτ μπεμπέ διπλώνω το σασί μπαίνουμε μέσα και κατεβαίνουμεεεεεεε ...... Ανοίγω το σασί βάζω επάνω το πορτμπεμπέ και ξεκινάμεεεε ..... (Εγώ καμαρώνω το παιδί μου στο καρότσι και χαίρομαι που τα καταφέρνω και ΜΟΝΗ ΜΟΥ ! )
Πρόβλημα 2ο: Φτάνουμε στη Συγγρού και θέλω να περάσω απο τις υπόγειες διαβάσεις αφού όταν τις έφτιαξαν είχαν προνοήσει (τι καλοί άνθρωποι) να φτιάξουν και ράμπες. Αμ δε ! στην είσοδο και την έξοδο κάθε ράμπας έχουν τοποθετηθεί σίδερα έτσι ώστε όποιος θέλει να μπει ή να βγει μέσω της ράμπας πρέπει να κάνει ζιγκ ζαγκ. Ούτε λόγος φυσικά να χωρέσει να περάσει παιδικό ή αναπηρικό καροτσάκι ανάμεσα απο τις μπάρες. Ξαναβγάζω το πορτ μπεμπέ ξανακλείνω το σασί και προσπαθώ πεισματικά .... Τελικά περνάω το παιδι και το σασί απο πάνω με τον κόσμο να με κοιταει σαν εξωγήινη που ΤΟΛΜΗΣΑ να βγάλω το μωρό έξω και είχα και την ΑΠΑΙΤΗΣΗ να περάσω κάτω απο τη Συγγρού. Μια κυριούλα που γύρναγε απο μπάνιο μου την είπε ότι έχει πολύ ήλιο και να το σκεπάσω καλύτερα το μωρό. Για βοήθεια ούτε λόγος.
Πρόβλημα 3ο: Τα κατάφερα η γενναία μάνα να περάσω τη διάβαση, έχω συναρμολογήσει το καρότσι για 3η φορά και αρχίζω τη διαδρομή του τρόμου. Δεν μπορώ να πάω απο τα πεζοδρόμια ! α) είναι στενά αλλά το καρότσι θα χωρούσε αν δεν υπήρχαν επάνω μηχανάκια, καρέκλες, σταντς με ρούχα, διάφορα άλλα εμπορεύματα έξω από τα μαγαζιά. β) σε όλες οι γωνιές των πεζοδρομίων ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Βγαίνω λοιπόν στο δρόμο (όπου είναι και εκει διπλοπαρκαρισμένα με αποτέλεσμα να είμαι πολύ έξω στο δρόμο και να συναντιέμαι με χαριτωμένα αυτοκινητάκια και χαριτωμένους οδηγούς που την έχουν δει σουμάχερ και σε ξεχέζουν γιατί είσαι στο δρόμο και εμποδίζεις την ένδοξη πορεία τους προς το τερματισμό και τη καρώ σημαιούλα).
Ε λοιπον ! Την επόμενη φορά θα πάρω και εγώ το αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο και σκονίζεται για να πάω Νέα Σμύρνη - Καλλιθέα !!!!! Και όποιον ακούσω να λέει ότι παίρνουμε τα αυτοκίνητά μας με το παραμικρό θα τον πλακώσω στο ξύλο ! Αμήν !!!!!