30.3.07

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Τα πρώτα μου γενέθλια ήταν επεισοδιακά.

Η μαμά πρωί πρωί με βούτηξε και με έσφιγγε λέγοντας "χρόνια πολλά μωρό μου" και μετά είπε στον μπαμπά "δεν θα σηκωθείς να πεις χρόνια πολλά στην κόρη σου;" Ο μπαμπάς απάντησε "φγδμχ" που σημαίνει ότι ήταν πολύ πρωί και δεν μπορούσε να μιλήσει καλά. Τελικά σηκώθηκε και μου είπε και αυτός "χρόνια πολλά κουτάβι" αλλά μετά χτύπησε το τηλέφωνο.

Στο τηλέφωνο ήταν ο παππούς που μας είπε ότι το καινούργιο μας σπίτι πλημμύρισε απο τις βροχές, πράγμα που θύμωσε πολύ την μαμά γιατί μετά πήρε εκείνη τηλέφωνο κάποιον κύριο και του φώναζε πάρα πολύ. Όταν το έκλεισε, ο μπαμπάς είπε "ότι ο εργολάβος μας έφτιαξε μέχρι και εσωτερική πισίνα και δεν πρέπει να γκρινιάζουμε", η μαμά τον κοίταξε περίεργα και μετά έβαλαν τα γέλια. Εκεί εγώ άρχισα να υποψιάζομαι ότι οι γονείς μου είναι ανώριμοι.

Μετά η μαμά πήρε ένα μεγάλο λαχανί πίνακα με κάτι ζωάκια που τον είχε λέει στο δικό της παιδικό δωμάτιο και ήθελε τώρα να τον βάλει στο δικό μου, με έβαλαν στο αμάξι και πήγαμε σε ένα μαγαζί να αλλάξουμε κορνίζα στον πίνακα. Η μαμά πήγε δηλαδή γιατί εμείς περιμέναμε στο αμάξι για μια ώρα. Όταν γύρισε η μαμά, ο μπαμπάς την ρώτησε αν τελείωσε και πόσο κάνει η κορνίζα. Η μαμά είπε: 180 ευρώ. Ο μπαμπάς είπε πάλι: φγδμχ που σημαίνει ότι πάλι δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά αλλά με μπέρδεψε γιατί δεν ήταν πρωί ! Η μαμά τον ξανακοίταξε περίεργα και έβαλαν πάλι τα γέλια. Δεν έδωσα σημασία.

Στη συνέχεια πήγαμε όλοι μαζί να πάρουμε την τούρτα μου αλλά η μαμά συγκινήθηκε πάρα πολύ όταν είδε το ροζ 1 που μου είχαν παραγγείλει και είπε πως πήγε να βάλει τα κλάμματα μέσα στο ζαχαροπλαστείο !!!! Δεν τα έβαλε όμως και άρχισε να κλαψουρίζει μέσα στο αμάξι. Ο μπαμπάς κούνησε το κεφάλι του και είπε "Δεν πάμε καλά" ε .... και μετά έβαλαν τα γέλια. Εγώ άρχισα να βεβαιώνομαι ότι οι γονείς μου είναι ανώριμοι.

Μόλις γυρίσαμε με έβαλαν στο πάρκο μου και εκείνοι άρχισαν να φουσκώνουν πολύχρωμα μπαλλόνια και να τα πετάνε μέσα στο πάρκο μου φωνάζοντας "πιάσε Σωτηρία". Αφού τελείωσε και αυτό και έκαναν το σπίτι σαν παιδότοπο απο τα μπαλλόνια αποφάσισαν να κοιμηθούν λίγο για να ησυχάσουν. Εγώ δεν έκανα κανένα απολύτως θόρυβο για να κοιμηθούν οι γονείς μου και να με αφήσουν και εμένα ήσυχη αλλά έτσι άργησαν να ξυπνήσουν και όταν άρχισε να έρχεται ο κόσμος δεν ήταν ακόμη έτοιμοι !!!!

Ετοιμάστηκαν όμως, ήρθαν ο παππούς 1 & 2, η γιαγιά 1&2, ο νονός μου με τη Βάσω και η Κατερίνα και σβήσαμε το κεράκι. Η μαμά, μου είχε μάθει να κάνω φουυυυ (όλη την εβδομάδα μου έκανε πρόβες), εγώ ζάρωσα την μυτούλα μου αλλά δεν μπόρεσα να κάνω φουυυ και έτσι το κεράκι το έσβησε η μαμά. Τότε χειροκρότησαν όλοι μαζί και έλεγαν μπράβο Σωτηρία. Εγώ δεν κατάλαβα γιατί μου έλεγαν μπράβο αλλά ήταν τόσο χαρούμενοι που άρχισα να τους χειροκροτώ και εγώ.

Ύστερα μου έδωσαν τα δώρα μου που ήταν όλα τέλεια !!!! Ένα σκυλάκι που μιλάει, μια φούξια κουνουπιέρα, μια αγελάδα που όμως την πήρε η μαμά γιατί λέει ότι ταιριάζει περισσότερο στο δικό της δωμάτιο, ένας λαγός μεγάλος.


Όμως το καλύτερο ήταν αυτό που μου έφερε ο νονός μου. Ένα ροζ ασπρο ποδηλατάκι για μένα που έχει πολλά κουμπιά να πατήσεις και λέει διαφορετικά τραγουδάκια και ανάβουν τα φωτάκια του. Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να κατέβω και ανάγκασα τη μαμά να είναι συνέχεια απο πάνω μου ενω εγω έκανα βόλτες στο σαλόνι. Τότε είπε και η μαμά φγδμχ, κοίταξε περίεργα τον νονό μου και του είπε πως αυτά είναι δανεικά και θα δει όταν κάνει και αυτός παιδάκι ... Τότε όλοι γέλασαν αλλά εγώ έμεινα με την απορία.

Λέτε αν κάνει ο νονός μου παιδάκι να μου πάρουν το ποδήλατο ;;;;;;

23.3.07

ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ !!!!!!!

Κίτρινο τρίγωνο στον ένα χεράκι, κόκκινο τετράγωνο στο άλλο.

Γκλιν Γκλιν Γκλιν. Τα χεράκια χτυπάνε τα σχήματα μεταξύ τους. Ο μπαμπάς κρατάει την Σωτηρία αγκαλιά, η μαμά δίπλα τους χαζεύει.

Σωτηρία δώσε μου το κόκκινο.

Το χεράκι απλώνει και δίνει το κόκκινο σχήμα !!!! Θα μπορούσε να ήταν και το κίτρινο αλλά δεν μας νοιάζει. Καταλαβαίνει την έννοια δώσε μου. Και το δίνει. Με χαμόγελο. Που γίνεται μεγαλύτερο όταν λέμε Αααα Σωτηρία ευχαριστώ !!!!

Το χεράκι απλώνει και πάλι. Θέλει πίσω το παιχνίδι. Ορίστε αγάπη μου.

Γκλιν Γκλιν Γκλιν.

19.3.07

SOS MAYDAY HELP κλπ κλπ κλπ

Μαμάδες & Μπαμπάδες Βοήθεια

Το επόμενο Σάββατο η Σωτηρία έχει τα πρώτα της γενέθλια.


Είναι πολύ μικρή για να της κάνω παιδικό πάρτυ αλλά μια τούρτα θα κόψουμε. Οι πιο κοντινοί σε εμάς θα έρθουν να της ευχηθούν. Αλλά την τούρτα θα την κόψουμε στισ 6:3ο το απόγευμα.

Τι άλλο μπορώ να προσφέρω εκτός απο την τούρτα; Η ώρα είναι απαγορευτική για φαγητό νομίζω ...

16.3.07

Υπάρχει ένα πλάσμα εδω μέσα που έχει χαρακτηρίσει το blog μου ως το πιο γλυκό blog. Που πρόσφατα μου απέδωσε τον χαρακτηρισμό υπέροχη ....

Και με βάρυνε αφάνταστα.

Όταν ξεκίνησα να γράφω κανείς δεν διάβαζε το blog εκτός απο μια φίλη και τον άντρα μου. Όταν αρχίσατε να μου αφήνετε σχόλια το blog απο ημερολόγιο πήρε ζωή, έγινε ένας τρόπος επικοινωνίας. Στην αρχή το βρήκα λίγο φορτικό όλο αυτό. Θεώρησα ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράφω κάτι γιατί έχω υποχρέωση στους ανθρώπους που περνάνε να με δούνε. Δεν μου έβγαινε κάτι τέτοιο. Ούτε θα μου βγει. Δεν μπορώ να γράψω κάτι αν δεν έχω κάτι να πω. Κάτι που είναι σημαντικό για εμένα και πιθανότατα ασήμαντο για όλους τους υπόλοιπους.

Νιώθω την ανάγκη να σας πω ευχαριστώ για την παρέα, για το παράθυρο που μου ανοίξατε στο δικό σας κόσμο. Που με αφήνετε να γνωρίσω εσάς, τα παιδιά σας, να γελάσω με τα καμώματά τους να προβληματιστώ με τα κείμενά σας.

Επίσης νιώθω την ανάγκη να σας (σου) πω πως δεν είμαι υπέροχη. Δεν είμαι η τέλεια μαμά. Υπάρχει και η άλλη μαμά της Σωτηρίας. Αυτή που κουράζεται και νιώθει τις αντοχές της να την εγκαταλείπουν, αυτή που η υπομονή της εξαντλείται μπροστά στο πείσμα της κόρης της, αυτή που φωνάζει δεν αντέχω άλλο, αυτή που ξέχασε να ψωνίσει πάνες τις μικρής και ξεσήκωσε φίλους και γνωστούς για να δανειστεί πάνες κάποια Κυριακή, αυτή που κρύωσε το γάλα περισσότερο απο όσο έπρεπε ή που άργησε να μαγειρέψει και η Σωτηρία αντί για μεσημεριανό έφαγε βραδυνό !!!! Κάνω λάθη άλλα σοβαρά και άλλα αστεία.

Και είμαι και δύσκολος άνθρωπος παναθέμα με. Δεν συμπαθώ εύκολα δεν με συμπαθούν εύκολα και δεν τα παω καθόλου καλά με τα κοπλιμέντα.

Α να χαθείς δεσποινίς :P που με έβαλες στη διαδικασία να σκεφτώ τι εικόνα περνώ σε εσάς και να προβληματιστώ μη τυχόν και έχετε λάθος εντυπώσεις.

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ )

13.3.07

ΜΕ & ΜΥ ΜΟΝΚΕΥ

Όταν σε βλέπαμε στον υπέρηχο καθώς άρχιζες να σχηματίζεσαι στην κοιλιά μου,
ο μπαμπάς σε φώναζε ΤΣΙΠΟΥΡΑ

Όταν τραβολογάς τον Fluffy και την Holly σε φωνάζουμε ΕΛΜΑΪΡΑ

Όταν διαλύεις το σπίτι μας σε φωνάζουμε TAZ

Αλλά όλοι έχουν μάθει πια πως είσαι το ένα και μοναδικό ΚΟΥΝΕΛΟΠΑΙΔΟ
To ωράριο για την περίοδο Άνοιξη - Καλοκαίρι 2007 διαμορφώνεται ως εξής:

01:οο Εγερτήριο
01:05 Ελαφρύ γεύμα
01:15 Ασκήσεις cross επι παπλώματος
01:30 Τεστ αντοχής γάτου
01:35 Τεστ αντοχής μπαμπά
01:40 Τεστ αντοχής μαμάς
01:45 Ολοκλήρωση των τεστ


Εκ της Διευθύνσεως

9.3.07

ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΤΟ ΕΙΠΕΣ !!!!!
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ ΔΥΝΑΤΟ
ΜΑΜΑ

8.3.07

ΓΙΟΡΤΕΣ

(Φιλί)

- Δεν θα μου πεις χρόνια πολλά;
- Γιατί τι είναι σήμερα;
- Η γιορτή της γυναίκας

(Χαμόγελο)

- Διάλεξε πότε θέλεις να γιορτάζεις. Στη γιορτή της μητέρας ή στην γιορτή της γυναίκας;

Μα και τις δύο μέρες υποθέτω.

Είμαι γυναίκα και είμαι και μαμά. Και τις θέλω και τις δυο γιορτές μου.

Α όλα κι όλα. Με τις γιορτές έχω ένα θέμα. Μου αρέσουν. Διασκεδάζω. Θυμάμαι. Εκεί που είσαι μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας, τσουπ να μια γιορτούλα. Να κάνει λίγο πιο μαγική τη μέρα σου, λίγο πιο διαφορετική, λίγο πιο αστεία. Να σου δώσει μια ανάσα μέχρι την επόμενη. Να βάλει λίγο αλατάκι. Και όσο προχωράει η ζωή τόσο προστίθενται γιορτές.

Μικρότερη προσπαθούσα να κάνω συλλογές. Γραμματόσημα, κούκλες, χαρτοπετσέτες, κάρτες. Τίποτα δεν με ενθουσίαζε και οι συλλογές έμεναν μισές. Στο τέλος της βαριόμουν τόσο πολύ που τις πέταγα. Τελικά το βρήκα !

Είμαι συλλέκτης γιορτών. Γενέθλια και ονομαστικές γιορτές στην αρχή. Προσωπικές επέτειοι μετά. Επέτειοι γάμων αργότερα. Άλλα γενέθλια στη συνέχεια. Του παιδιού μου. Και των παιδιών των φίλων μας. Ακόμα και η ημέρα που ήρθε η σκύλα μας στο σπίτι έχει ξεχωριστή σημασία κάθε χρόνο. Η οποία συμπίπτει με την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Η οποία με τη σειρά της συμπίπτει με την επέτειο μας. Κάπως έτσι τυχαία δημιουργείται η δική μου αλυσίδα του χρόνου. Η μια γιορτή έρχεται και πέφτει μέσα στην άλλη ή συνδέεται με κάποιο γεγονός. Το ημερολόγιο γεμίζει σιγά σιγά.

Που θα μου πάει. Αυτή τη συλλογή θα την ολοκληρώσω. Κάποτε θα έχω μια γιορτή για κάθε ημέρα. Κάποτε ο χρόνος θα έχει 365 γιορτές. Τις προσωπικές μου γιορτές.

4.3.07

Μέσα στο σαββατοκύριακο αρχίσαμε τα δαγκωνιάρικα σαλιωμένα φιλιά.

Και εγώ λιώνω λιώνω λιώνω !!!!!!

1.3.07

7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2007 - ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

"κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου..."


Ο Δημήτρης ήταν ένα νέο παιδί. Ένα ψηλό αδύνατο ξανθό παλικάρι, με μελαγχολικό βλέμμα.
Περιθωριακός ήθελε να δείχνει. Αντικοινωνικός δήλωνε. Τίποτα απο αυτά δεν ήταν. Ένα πληγωμένο παιδί ήταν που αναζητούσε την αγάπη, την θαλπωρή, την αναγνώριση. Που η ακύρωση που εισέπραττε τον βούλιαζε όλο και περισσότερο σε ένα κόσμο φανταστικό. Σε ένα κόσμο που θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερος, ξεχωριστός. Αυτό ήθελε να είναι. Ξεχωριστός. Είτε στην φωτεινή πλευρά αυτού του κόσμου είτε στην σκοτεινή. Δεν τον ένοιαζε. Φτάνει να ήταν ξεχωριστός. Ήταν όμως ένας μέσος άνθρωπος. Όπως όλοι μας. Ίσως λίγο παραπάνω ευαίσθητος.

Ο Δημήτρης δεν ήταν φίλος μου. Γνωστός ήταν και ούτε. Μας ένωσαν κάποτε κοινές φιλίες, παρέες, διακοπές, γιορτές. Τον Δημήτρη τον έμαθα, τον αγάπησα, τον μίσησα, του θύμωσα μέσα απο τα μάτια μιας άλλης γυναίκας που τον αγάπησε πολύ. Τον Δημήτρη τον κατάλαβα αργά - τώρα στο τέλος. Στο τέλος που εκείνος επέλεξε να δώσει. Μια ματωμένη κραυγή.

Κλάψε πατέρα. Κλάψε μάνα. Για το μοναχογιό που χάσατε. Για το σ αγαπώ που δεν του είπατε, για την αγκαλιά που δεν του δώσατε, για τις στιγμές που δεν ζήσατε, για το παιδί που δεν γνωρίσατε.


Αχ βρε αγόρι μου τι πήγες και έκανες ......