16.12.11

Αχ μπαμπά μου, πόσο θα ήθελα να ήσουν μαζί μας αυτά τα Χριστούγεννα

11.10.11

Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΜ

Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΜ
ΤΟΥ ΘΙΚΕ ΜΠΛΟΜ (ΧΑΧΑΧΑΧΑ)
Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΜ
ΤΟΥ ΘΙΚΕ ΜΠΛΟΜ (ΧΑΧΑΧΑΧΑ & ΔΑΚΡΥΑ)
ΜΠΛΙΜ ΜΠΛΟΜ

ΝΑ ΠΑΣ ΕΚΕΙ
ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ
ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΦΑΝΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΡΑΚΙ

ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΦΥΛΑΣ ΕΣΥ (ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΧΑΝΑ)

Σ ΑΓΑΠΑΩ ΑΣΤΕΙΟ ΜΟΥ ΦΑΤΣΟΝΙ :)

Υ.Γ. Ξέρω μωρό μου ότι τώρα δεν καταλαβαίνεις γιατί γελάω και νομίζεις ότι απλά με διασκεδάζει το α μπε μπα μπλομ. Ξέρω πως όταν μεγαλώσεις λίιιγο ακόμη και καταλάβεις γιατί γελούσα, θα σμίξεις τα φρυδάκια σου, θα με κοιτάξεις αυστηρά και θα μου πεις "Μαμά μην κοροϊδεύεις, δεν είναι αστείο !!!!". Ξέρω πως και τότε θα σου πω ακριβώς το ίδιο:

Σ ΑΓΑΠΑΩ ΑΣΤΕΙΟ ΜΟΥ ΦΑΤΣΟΝΙ :)

22.9.11

Το πρωτότοκο παιδί της γης

Το πρωτότοκο παιδί της γης

Στρατής Μυριβήλης

Πέρασαν ώρες, πέρασαν μέρες, πέρασαν εβδομάδες, πέρασαν μήνες από τότε που ο Σαμπάοθ οργίστηκε και έδιωξε από τον παράδεισο το ζευγάρι των πρωτόπλαστων ανθρώπων. Νέους κόσμους έφτιαχνε, παλιούς κόσμους χαλούσε, να χορτάσει τη χαρά της δημιουργίας ο ωκεάνιος νους του και η φλογερή του καρδιά. Ήθελε να τους ξεχάσει τους δυο καταραμένους, έκανε κιόλας πως δεν του συλλογιόταν πια, πως δεν τον έμελε που βρίσκονταν και πως τα περνούσαν. Όμως ο νους του ολοένα και πετούσε κατά ʽκείνους…

Πατέρας!

Ο Σαμπάοθ είπε επίσημα:

- Ευλογημένη να είναι τούτη η μέρα τη συγχώρεσης, η μέρα του γυρισμού, να λογαριαστεί σαν μια ακόμα μέρα από τις επτά της δημιουργίας, γιατί σήμερα δημιούργησα τη συγχώρεση. Σηκώνω την αμαρτία από πάνω σας, θα σας κάνω πάλι αγνούς και ανήξερους σαν τα πουλιά, θα σας κάνω άγιους σαν τους αγγέλους, όπως ήσασταν πριν δαγκώσετε το μήλο της αμαρτίας και δείτε τη γύμνια σας.

- Όχι αυτό, έλεος πατέρα, βόγκησαν οι δυο άνθρωποι. Αν αληθινά απέμεινε μέσα στην καρδιά σου λίγο έλεος για μας, άφησέ μας να γυρίσουμε πίσω πανάγαθε. Άφησέ μας το αμάρτημα που έγινε ο πλούτος της ζωής μας. Άφησέ μας τη νόηση του καλού και του κακού που έγινε η πικρή σοφία μας. Άφησέ μας στη γύμνια μας που έλυσε τη μοναξιά του κορμιού μας. Συμπάθησέ μας Κύριε που κάναμε έναν νέο παράδεισο την κατάρα σου. Βρήκαμε τη νέα μας Εδέμ στον έρωτα και τη δημιουργική δουλειά. Μέσα στα δολερά λόγια του φιδιού ήταν μια νέα αλήθεια.

- Κι ο θάνατος τρελά παιδιά; Τον λησμονήσατε το θάνατο που σέρνεται σαν φίδι πίσω από τα βήματά σας από τότε που χάσατε τον παράδεισο.

- Με τον έρωτα τον νικήσαμε και το θάνατο, Κύριε.

Και η Εύα σήκωσε στα δυο της χέρια το δέμα που σφιχτά κρατούσε πάνω της τόση ώρα, πάνω στο στήθος της. Μέσα στην αρκουδοπροβιά σάλεψε το τριανταφυλλί σωματάκι ενός παιδιού. Μέσα από το πρόσωπό του χαμογελούσαν όλοι οι άγγελοι του χαμένου παραδείσου.

- Ευλόγησέ το, πατέρα.

Ήταν το πρώτο παιδί της γης.

Στρατής Μυριβήλης


Για την αντιγραφή: http://www.eimaimama.gr/2011/09/to-prototoko-paidi-tis-gi.html

ΠΑΛΙΜΠΑΙΔΙΣΜΟΣ

χΑχΑχΑ !!!! Σήμερα το πρωί έδειξα στην κόρη μου πως παίζεται το κουτσό. Στο προαύλιο του νηπιαγωγείου της! Και δεν μ ε ένοιαξε καθόλου που πια είμαι σαράντα. Και δεν σκέφτηκα καθόλου πως δείχνει άραγε μια υπέρβαρη κυρία με το τακουνάκι της και τη τσαντούλα της στον ένα ώμο, τον ροζ παιδικό σάκο και την τσάντα φαγητού στον άλλο, να χοροπηδάει μέσα σε μια αυλή. Και ήθελα να βγάλω την γλώσσα στις άλλες μαμάδες, που μπαίνοντας μας κοίταζαν και ύστερα τράβαγαν τα παιδάκια τους να μπουν στις αίθουσες με αυτά να έχουν γυρισμένα τα κεφαλάκια τους πίσω σε εμάς.

Σήμερα είμαι πέντε !!!

22.8.11

Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΡΙΑ (?)

Κλείσαμε (εδώ και καιρό - η αλήθεια είναι - τα πέντε).

Δεν εντυπωσιάζομαι πλέον από κάθε αντίδραση, κάθε λέξη, κάθε κίνηση της μικρής. Βέβαια, η μικρή δεν είναι τόσο μικρή πια. Είναι αστείο ίσως να το σκέφτομαι, αλλά η Σωτηρία είναι ένας μικρός άνθρωπος με ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ναι θα την εξελίξει, ναι θα διαφοροποιηθεί, ναι θα αλλάξει στο μελλον, προσθέτωντας εμπειρίες, γνώσεις, βιώματα αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους μας μεγαλώνοντας :0)

Έρχονται όμως κάποιες φορές που την ανακαλύπτω απο την αρχή। Ή που διακρίνω σε εκείνη κάτι που δεν είχα παρατηρήσει μέχρι τώρα. Με τα χρόνια το θαύμα της ύπαρξης ενός παιδιού ξεχνιέται και αυτή η ύπαρξη γίνεται - ανόητα - δεδομένη. Οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές αναμενόμενες, ίσως και αδιάφορες κάποιες στιγμές. Κι ύστερα ....

Η Σωτηρία από τρεισήμισι ετών, έχει αρχίσει να εκφράζεται μέσα απο αυτοσχέδια τραγουδάκια. Όταν είναι πολύ χαρούμενη ή πολύ λυπημένη σκαρωνει τραγούδια ή ποιήματα και πόσο γελάω όταν μου λέει ότι έχει γράψει πολλά ακόμα στο μυαλό της :0) Έτσι κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στο γραφείο μου, σκάρωσε σε ανύποποτο χρόνο τρία ποιηματάκια

Χιόνια σκορπούν πάνω στη γη
Ο ήλιος όταν βγαίνει
τα λιώνει και γίνονται νερά

Φιογκάκια είσαστε παιδιά
Οι νεράιδες μας φέρνουν ζωή

Αστέρια λάμπουν στη ζωή το βράδυ
και στην καρδιά

Ύστερα κάθισε και ζωγράφισε για όλους τους συναδέλφους σπαζοκεφαλιές για να βρουν τις διαφορές !

4.1.11

ΤΟ ΔΩΡΟ

Πρωι Κυριακής 2 Ιανουαρίου 2011

Σπίτι βομβαρδισμένο απο το εορταστικό τριήμερο. Οι φιλοξενούμενοι μας μόλις έχουν φύγει. Παιχνίδια σκορπισμένα παντού. Καρέκλες δεξιά και αριστερά. Πιάτα ποτήρια στο πλυντήριο. Κι αλλα πιάτα ποτήρια στον νεροχύτη. Γλυκά σκεπασμένα με αλουμινόχαρτο στο τραπέζι. Βροχή. Νωχελικότητα. Γλυκιά κούραση, ευτυχία για τις πρώτες ωραίες στιγμές του 2011.

Η Σωτηρία ανοίγει το μαξιλλάρι Hana Montana που έφερε ο Άγιος Βασίλης (επειδή όταν είσαι προχώ παιδάκι .. παίρνεις προχωρημένα δώρα που κανονικά θα έπρεπε να πάρεις την επόμενη δεκαετία :P), βγάζει το μικρό σημειωματάριο και μου λέει περήφανα ... κοίτα μαμά έγραψα το όνομά μου.

Κοιτάζει η μαμά και έκπληκτη συνηδοτοποιεί ότι όντως η Σωτηρία έγραψε το όνομά της !!!! Κολυβογράμματα ναι, το ένα πάνω το άλλο κάτω ναι, το άλφα λιγο να γέρνει σαν τον πύργο της Πίζας ναι, αλλά ήταν εκεί, το διάβαζες σ Ω τ Η ρ ι Α !!!

Συγκινήθηκα, άρχισα να χαμογελάω, να δακρύζω. Και τότε ήρθε η χαριστική βολή. Η Σωτηρία έτρεξε, με πήρε σφιχτή αγκαλιά και μου είπε: "μανούλα ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει". Ξέσπασα σε γέλια και κλάμματα ταυτόχρονα. Κατι που έκανε τον μπαμπα της να αναφωνήσει: "Μη τα κανεις απότομα αυτά βρε Σωτηρία. Δεν αντέχει η μανούλα" !!!!

Το βιαστικό μου κουνέλι μεγαλώνει και ο Άγιος Βασίλης - τι ευχάριστη έκπληξη - φέρνει δώρα και στις μαμάδες :)