28.7.10

Η ΜΙΚΡΗ ΜΠΛΕ ΤΣΑΝΤΑ

Έχω μια μικρή μπλε τσάντα.

Έρωτας με την πρώτη ματιά σε κάποιο απο τα ταξίδια μου στό Βόλο. Περήφανη - με το πανάκριβο, είναι αλήθεια - απόκτημά μου και απογοητευμένη όταν αργότερα ανακάλυψα το "made in china" ταμπελάκι μέσα της. Όχι όμως μετανοιωμένη, γιατί ο έρωτας είναι έρωτας από όπου και αν προέρχεται, όσο και αν κοστίζει. Εξάλλου πάντα πληρώνουμε το τίμημα των επιλογών μας, έτσι δεν είναι;

Σήμερα λοιπόν άδειασα το περιεχόμενό της και ανακάλυψα πως αυτή η μικρή μπλε τσάντα χωράει 1 επίσης ακριβό και μεγάλο πορτοφόλι με 8 ευρώ και 79 λεπτά (σχήμα οξύμωρο και ενδεικτικό των καιρών), κλειδιά αυλής, σπιτιού, αποθήκης, αυτοκινήτου και κάτι άσχετα που δεν θυμάμαι απο που είναι, 2 πακέτα τσιγάρα, βουρτσάκι για το ρουζ, 1 γλυφιτζούρι (της Σωτηρίας), 2 τσιμπιδάκια (επίσης της Σωτηρίας), 1 σκουλαρίκι (δεν ξέρω που είναι το άλλο), άλλα 40 λεπτά (χύμα), μικρό νεσεσέρ με είδη μακιγιάζ (3 ρουζ, 2 μάσκαρα, κορδέλα για τα μαλλιά, χτένα, κονσίλερ, φακελάκι καντερέλ, μολύβι χειλιών, lip balm), 1 κραγιόν, χάρτινο προστατευτιkό τουαλλέτας (για την Σωτηρία), μωβ σακουλάκι που έχει ένα παιδιό μενταγιόν (δώρο για την Σωτηρία), κινητό.

Ω, η ζωή μου μια βόλτα :)

7.7.10

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΜΠΙΝΓΚ

ΚΑΜΠΙΝΓΚ ΣΗΜΑΙΝΕΙ:

Είναι που πας με σκηνή

Όταν πηγαίνουμε για μπάνιο

Φωλιά απο χελώνες

Όταν τρώμε

Όταν πηγαίνουμε να σκάψουμε

Όταν παιρνουμε παιχνίδια απο το καμπιγκ

Όταν γνωρίζουμε τους φίλους μου

Όταν πηγαίνουμε στη σκηνή με τους φίλους μου

Όταν πάμε με το καράβι βόλτα - αυτό μου άρεσε (δείχνοντας το dvd απο τα σπήλαια Δηρού)

Όταν κοιτάω τον ουρανό.


=================================================================

Αυτή ήταν η παγκόσμια πρώτη για τη Σωτηρία και τη μαμά της στο καμπιγκ.

Φάγαμε μαζί πρωινό και μεσημεριανό και βραδυνό. Ήρεμα, χωρίς να μας κυνηγάει το ρολόι (που το είχα αφήσει να κάνει παρέα στο κινητό στο σπίτι, άλλωστε το μόνο πλάσμα που με ενδιέφερε το είχα μαζί μου).

Κάναμε μπάνιο σε νερά καθαρά, γαλάζια, λίγο θυμωμένα τα απογεύματα με τους σπάρους να μας τσιμπάνε τις πατούσες.

Είδαμε κάστρα και σπηλιές και προϊστορικά ζώα να δηλώνουν με πείσμα την παρουσία τους σε αυτή τη γη, να διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή.

Κάναμε κοτσιδάκια διακοπών. Μαζί με εκείνη και εγώ, πρώτη φορά στα 40 να κυκλοφορώ περήφανα με το κοτσιδάκι μου που το έχω ακόμα και τώρα. Η Σωτηρία ως η ωριμότερη γυναίκα της οικογένειας το έβγαλε τη στιγμή που φύγαμε απο το καμπιγκ.

Κοιμηθήκαμε αγκαλιά, βαριά, ξεκούραστα χωρίς βήχα, χωρίς φτέρνισμα, χωρίς ροχαλητό.

Γνώρισε παιδάκια που δεν καταλάβαιναν την γλώσσα μας αλλά έφτανε ένα χαμόγελο και δυο νοήματα για να γίνουν παρέα (Η αλήθεια εδώ είναι ότι μας πήρε κατιτις παραπάνω). Γνώρισε παιδάκια που καταλάβαιναν την γλώσσα μας και έγιναν παρέα, φίλες των διακοπών που χάριζαν η μια στην άλλη στάχυα και δακτυλομαργιονέτες (ευχαριστούμε Φαίδρα και Μάγια), φεύγοντας.

Η αλήθεια είναι πως ο μπαμπάς της Σωτηρίας είχε πολύ καλή ιδέα για τις φετινές μας διακοπές και αυτό του το οφείλουμε.