30.6.08

Θέλω χρόνο, χρήμα, διακοπές για να ηρεμήσω ....

Δεν έχω χρόνο, χρήμα οπότε τα νεύρα μου θα συνεχίσουν να είναι τσατάλια ...

Να βάλω τώρα τις φωνές ή θα ξυπνήσει το παιδί ;;;;;;;

29.6.08

Πήραμε στην Σωτηρία το πρώτο της κανονικό ποδήλατο. Ροζ με πορτοκαλί και κόκκινες φραουλίτσες στις ρόδες και πάνω στη σέλα. Είναι απίστευτο πως μπλέκονται έτσι τα χρώματα και έναν συνδυασμό που σε άλλη περίπτωση θα τον χαρακτήριζες τουλάχιστον κιτς όταν αφορά στον κόσμο ενός παιδιού τον βρίσκεις απίστευτα χαριτωμένο.

Πήραμε κράνος φούξια, μαύρες επιγονατίδες, 2 ροζ παπάκια (άσχετα με το ποδήλατο - αλλά αφού τα ήθελε τι να κάνουμε;;;;) και αρχίσαμε τα μαθήματα οδήγησης - κατήχησης. Δεν ανεβαίνουμε σε ποδήλατο - σκούτερ - άλογο - μηχανή αν δεν φοράμε κράνος. Ναιι; Ναι.

Ναι σιγά ... λέω απο μέσα μου και τρέμει η ψυχή μου ενώ απο την άλλη καμαρώνω την κόρη μου στις πρώτες της βόλτες. Το κουνελάκι μου έχει μεγαλώσει. Έχει γινει κανονικό κοριτσάκι, το μωρό που γέννησα υπάρχει πλέον μόνο στις αναμνήσεις μου. Εκείνο το μωρό, αυτή τη στιγμή είναι ένα ξανθό κοριτσάκι που φοράει ένα γκρι φόρεμα, παίζει μπάλα με τον μπαμπά της στην βεράντα και αν δεν βγω έξω τώρα θα σπάσουν την τζαμαρία.

18.6.08

DANCE ME TO THE END OF LOVE

Χτες η Σωτηρία είδε την πρώτη της παράσταση χορού. Μια παράσταση απο μαθητές κάποιας σχολής χορού που τα είχε όλα. Και κλασσικό μπαλλέτο και λάτιν και ροκ εν ρολ και χιπ χοπ.

Κοίταζε η Σωτηρία μαγεμένη στην αρχή απο τη μουσική, απο τις καινούργιες εικόνες, τα χρώματα, τις μπαλλαρίνες. Μετά αποφάσισε η μικρή μου πεταλουδίτσα πως όταν ακούμε μουσική χορεύουμε και προσπαθούσε να κάνει ότι έβλεπε. Στη συνέχεια έκανε ότι ήθελε. Αυτό λέγεται χορογραφία για να μαθαίνετε !!!!!

Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, κουνάμε τη μέση, φέρνουμε σβούρες γύρω απο τον ευατό μας, ανεμίζουμε το φορεματάκι μας με νάζι, σηκώνουμε το ποδαράκια εναλλάξ, ξαπλώνουμε στην κερκίδα και κάνουμε βαρελάκια - ουπς πέσαμε, δεν πειράζει - φιλάκι στην μαμά, φιλάκι στον μπαμπά (μπράβο μπράβο παιδί μου).

Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι εκτός και αν είσαστε το πιο χαριτωμένο δίχρονο κοριτσάκι του κόσμου ....

Το βράδυ μέσα στον ύπνο της παραμιλούσε .. Μαμά, χορό, καλό, πάλι.

Η μαμά το έλαβε το μύνημα αγάπη μου.

4.6.08

ΠΕΙΝΑΜΕ !!!!

Την Κυριακή τρώγαμε απο το ίδιο πιάτο κοτόπουλο με πατάτες.

Η Σωτηρία έχει αρχίσει πια να επιλέγει τι θέλει να φάει. Μαμά πατάτα, μαμά τυρί, μαμά ντομάτα.

Κάποια στιγμή εγώ έτρωγα και είχα σταματήσει να της δίνω.

Έτσι ήρθε η πρώτη μας ολοκληρωμένη πρόταση.

Μαμά δώσε και στο παιδάκι σου !!!!!!!