29.7.07

ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ !!!

Φούσκωσε τα μαγουλάκια της, έβαλε όσο περισσότερο αέρα μπορούσε και είπε με στόμφο "Παππού"!!!

26.7.07

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΥΓΑΣ

"Έχεις ακούσει για τον υπολογιστή των 100 δολλαρίων;"
"Κάτι έχω ακούσει αλλά όχι πολλά"
"Είναι ένα project (εδώ ψάχνουμε την ελληνική λέξη) όπου κάθε παιδάκι θα έχει έναν τέτοιο φορητό υπολογιστή ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες"

Γκλιν Γκλιν Γκλιν καμπανάκια .... Red Alert ..... Λαμπάκια που αναβοσβήνουν .... Πίεση στα ύψη ... Βαθιές ανάσες .... Μέτρημα εως το 10 και πάμε γιατί στις αναπτυσσόμενες χώρες (ή μήπως ανεπτυγμένες - που βρίσκεται η Ελλάδα οεο;) έναν πολιτισμό τον έχουμε βρε αδερφέ, μια κουβέντα μπορούμε να κάνουμε ... πριν κατεβάσουμε τον πλάστη στο κεφάλι του συζύγου !

"Και γιατί τα παιδάκια να έχουν δικό τους φορητό υπολογιστή;"
"Γιατί είναι χρήσιμος. Αντί να έχουν βιβλία που σε μερικές χώρες δεν έχουν, θα μπορούν να διαβάσουν έτσι και να ενημερωθούν και να έχουν επαφή με την τεχνολογία"

Σκέφτομαι σε ποιες χώρες τα παιδάκια δεν έχουν βιβλία. Υποθέτω ότι στις χώρες που εγω έχω στο μυαλό μου με παιδάκια που δεν έχουν βιβλία δεν έχουν και ηλεκτρισμό, δεν έχουν νερό, δεν έχουν φαγητό. Θυμάμαι απο ντοκυμαντέρ που έχω παρακολουθήσει παιδάκια πεινασμένα χωρίς ρούχα, θυμάμαι μια μαμά να προσπαθεί να θηλάσει το παιδί της απο ένα βυζί άδειο, μια κρεμασμένη πέτσα και το μωρό κολλημένο πάνω του να προσπαθεί να φάει. Η μαμά δεν είχε η ίδια να φάει. Πως να κατεβάσει γάλα για να ταίσει το παιδί της;

Χτυπάω κόκκινα !!! "Α ωραία ιδέα να δώσουμε σε αυτά τα παιδιά τους υπολογιστές - πολύ χρήσιμο εργαλείο" (Δεν με χέζεται, να πάτε να κάνετα καμια γεώτρηση καλύτερα;;;)

"Μα γιατί το λες, θα μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν"

Σωστά ! Πως μου ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια !!! "Όπως έμαθα και εγώ !" (Ξαναθυμάμαι ότι απο τότε που γράφω αποκλειστικά σε υπολογιστή, ο γραφικός μου χαρακτήρας έχει γίνει απλά ... σκατά)

"Μαρία (το όνομά μου - ξέρω χαρήκατε - παρομοίως) είναι απαραίτητο εργαλείο, τώρα οι υπολογιστές είναι μάθημα στο δημοτικό (ορίστεεε;;;), τι θα κάνεις σε μερικά χρόνια - θα απαγορεύσεις στη μικρή να έχει υπολογιστή;"

ΟΚ τώρα ξεφύγαμε απο τα παιδάκια που πεινάνε. Περάσαμε στο δικό μας. Μαύρο φίδι που τους έφαγε ....

"Τι τον θέλει η Σωτηρία τον φορητό στο δημοτικό; Να γράφει εργασίες; Ας τις κάνει με το χέρι" (γιατί τα δικά μας παιδιά στο δημοτικό γράφουν τεράστιες εργασίες, έχουμε και πολύ προχώ σύστημα παιδείας οπότε ...)

"Εεε δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και για ψυχαγωγία" Κοίτα να δεις !!! Εγώ η αφελής μάνα νόμιζα πως το παιδάκι μου θα ψυχαγωγηθεί κάνοντας παρέα με άλλα παιδάκια, ότι θα την πηγαίνω βόλτες, ότι θα της μαθαίνω όλα όσα ξέρω και μαζί θα ανακαλύπτουμε όλα όσα δεν θα ξέρω! Τώρα μου έλυσαν τα χέρια. Τσούκου τσούκου με το ποντίκι (όχι αυτό με την ουρά καλέ - το άλλο το πλαστικό λέω) και όλη η διασκέδαση στα πόδια της μικρής μου ... Θα έχω και χρόνο να φτιάχνω τα νύχια μου.

Ευτυχώς ήρθαν σπίτι ο Σπύρος με τη Ροζαλία και η οικογενειακή μας ηρεμία .. was saved by the bell !

23.7.07

Έχω μια αγωνία ....

Η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί αλλά έχω σταθερή ωράριο, καλό μισθό και χωρίς πολλά πολλά ζόρια.

Να που μου δίνεται η ευκαιρία όμως να κάνω κάτι άλλο. Με πολύ καλύτερο μισθό, προοπτικές, δημιουργικό, που μου αφήνει περιθώρια για πρωτοβουλίες. Και με τρελλά ωράρια.

Το δόλωμα είναι πολύ μεγάλο για να μην τσιμπίσω. θα το έκανα και για λιγότερα λεφτά αυτό γιατί καραγουστάρω την πρόκληση.

Και εκεί που το φιλόδοξο πλάσμα μέσα μου σπρώχνει για να βρεθεί μπροστά, η μαμά με φρενάρει. Αν δεχτώ θα κάνω αυτό που πάντα ήθελα. Αυτό που πάντα ήθελα όμως ΠΡΙΝ γίνω μαμά. Τώρα σκέφτομαι τη μικρή. Ότι θα την βλέπω μόνο κοιμισμένη και θα έχω μαζί της μια μέρα τη βδομάδα για να κάνω πράγματα με το παιδί μου. Ότι στο μεγάλωμά της δεν θα έχω λόγο, θα είμαι απούσα για 2 χρόνια τουλάχιστον. Στα πιο σημαντικά χρόνια δηλαδή ....

Είναι πόλεμος αυτό.

22.7.07

To κουνέλι μου είναι για διακοπές με τον παππού και την γιαγιά.

Η ψυχή μου είναι άδεια.

19.7.07

To σπίτι των ονείρων μου απέχει 5 λεπτά με τα πόδια απο το δικό μας σπίτι και 400.000 ευρώ. Θα μπορούσα να κλαίγομαι για πάντα που όπως λέει ο άντρας μου, το όνομα του πατέρα μου δεν είναι Αριστοτέλης Ωνάσης όμως άκουσα σήμερα το πρωί στο αμάξι το αγαπημένο μου τραγούδι από τον Jason Mraz και θυμήθηκα ότι το σπιτι των ονείρων μου
απέχει μόνο τόσο όσο χρειάζομαι για να φτάσω απο την αυλόπορτα στην αγκαλιά της κόρης μου.

Φυσικά και αυτό το τραγούδι όπως και όλα τα τραγούδια που μιλάνε για έρωτα, αγάπη, πάθος είναι αφιερωμένο στη Σωτηρία μου γιατί κανείς δεν ένιωσε στ΄αλήθεια το μεγαλείο, το μέγεθος, την αγωνία του έρωτα και της αγάπης αν δεν έχει ζήσει την εμπειρία της μητρότητας.

It takes a crane to build a crane
It takes two floors to make a story
It takes an egg to make a hen It takes a hen to make an egg
There is no end to what I'm saying

It takes a thought to make a word
And it takes some words to make an action
And it takes some work to make it work
It takes some good to make it hurt It takes some bad for satisfaction

Ah la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la la life goes full circle
Ah la la la la life is wonderful Ah la la la la la

It takes a night to make it dawn
And it takes a day to make you yawn brother
And it takes some old to make you young
It takes some cold to know the sun
It takes the one to have the other

And it takes no time to fall in love
But it takes you years to know what love is
And it takes some fears to make you trust
It takes some years to make it rust
It takes the dust to HAVE it polished

It takes some silence to make sound
And it takes a loss before you found it
And it takes a road to go nowhere
It takes a toll to make you care
It takes a hole to MAKE a mountain

Ah la la la la la life is full of Ah la la la la la life is so full of love

Tip για την Σωτηρία: Μυστικο στο αυτάκι "Σσσε αγαπάαω"

13.7.07

MOΥΣΙΚΗ

Όταν ο μπαμπάς ακούει hard rock και η μαμά latin το παιδάκι με ποια μουσική θα άρχιζε να χορεύει σαν το λαγουδάκι της duracell?

Με funky jazz φυσικά !!!

11.7.07

ΤΗΕ ΜΙRROR EFFECT AGAIN ....

Γονιός παιδικής μου φίλης παίρνοντας αγκαλιά την κόρη μου.

"Να μεγαλώσεις και να γίνεις έξυπνη όπως η μαμά σου" !!!!

Aααααα θα αρχίσω να δαγκώνω .......

10.7.07

Είμαι υπέρβαρη. Δεν ήμουν πάντα αλλά εδώ και 10 χρόνια παλεύω με το βάρος μου. Γιατί; Γιατί τρώω. Γιατί έχω κληρονομικότητα. Γιατί έχω πρόβλημα με τις ορμόνες μου. Γιατί κάνω καθιστική ζωή. Γιατί δεν έμαθα να κάνω διατροφή. Γιατί οι γονείς μου έπασχαν απο το κατοχικό σύνδρομο. Γιατί δεν έχω αυτοπειθαρχία. Γιατί μου αρέσουν τα γλυκά.

Αλλά η υπέρβαρη στην οικογένεια είμαι εγώ. Όχι το παιδί μου. Βαρέθηκα να με ρωτάνε όσοι δεν έχουν δει τη Σωτηρία ή έχουν να την δουν πολύ καιρό. Πως είναι το παιδί; Είναι παχύ; Όχι αν είναι καλά, αν είναι παχύ έχει σημασία. Βαρέθηκα να με ρωτάνε στα μαγαζιά όταν ζητάω νούμερα μεγαλύτερα απο την ηλικία της αν το παιδί είναι παχύ και να πρέπει να εξηγώ ότι το παιδί δεν είναι παχύ αλλά είναι ψηλό και τα ρούχα που αντιστοιχούν στους μήνες της της πέφτουν κοντά.

Βλέπω τον ρατσισμό να έρχεται. Δυστυχώς όχι σε εμένα αλλά στο παιδί μου. Χτύπημα κάτω απο τη μέση. Η Σωτηρία είναι ο εύκολος στόχος. Και εγώ καλούμαι τώρα να κάνω δίαιτα όχι για μένα αλλά για το παιδί μου. Για να μην πρέπει αργότερα η μικρή να έχει να αντιμετώπισει τον κάλο και τα απωθημένα της καθε μιας ΑΑ κυριούλας.

Λόγος πανηλίθιος για να αρχίσει κάποιος να κάνεις δίαιτα δηλαδή. Ασε που η Σωτηρία έχει το πλέον ανατομικό βολικό στρωματάκι για να κοιμάται όταν ξαπλώνει πάνω μου !!!

(Όποιος δε τολμήσει και μου γράψει "μη μασάς" στα σχόλια να ξέρει ότι θα το θεωρήσω υπονοούμενο και θα τον βαλω στη μαύρη λίστα) :P

9.7.07

Συγκλονιστική ανακάλυψη !
Όλες οι έγκυες έχουν το περπάτημα της πάπιας και όλα τα μωρά όταν αρχίσουν να περπατάνε έχουν το βάδισμα του πιγκουίνου.
===========================================

Κατά τα άλλα το ωραιότερο μέρος για να περάσει ένα παιδί καλά πρωϊνό Κυριακής είναι η εκκλησία. Ειδικά όταν βαφτίζεται άλλο παδάκι (να μας ζήσεις Μαρία), και επομένως κανείς δεν ασχολείται πολύ μαζί σου.

Έτσι στο προαύλιο της εκκλησίας μπορείς να κυνηγήσεις περιστέρια. Μπορείς να ανέβεις σε ύπτια θέση τις σκάλες αφού η μαμά σε κρατάει απο τις μασχάλες και εσύ νομίζεις ότι είσαι αεροπλάνο. Μπορείς να είσαι ανεβασμένη στο πεζούλι και να κοιτάς τον κόσμο απο ψηλά. Επίσης μπορείς να κοροϊδεύεις τον κόσμο κάνοντας "γεια" με το χεράκι σου και όλοι να λένε τι χαριτωμένο κοριτσάκι που είσαι ενώ στην πραγματικότητα χαιρετάς τον σκύλο που είναι κάτω απο το παγκάκι.

Τα στασίδια είναι ιδανικά για να βάζεις τα πόδια σου ανάμεσα στα ξύλα της μπροστινής σειράς και να κρεμιέσαι. Όπως επίσης να τα ταρακουνάς όλα μαζί (ντουπ ντουπ). Οι μπονμπονιέρες είναι εκπληκτικά παιχνίδια αφου κάνουν θόρυβο αν τις κουνήσεις,, έχουν έντονα χρώματα, κορδέλες για να λύσεις, κουτάκια για να τα ανοίξεις και κάτι για να δώσεις στη μαμά να φάει ώστε να έχει απασχολημένο το στόμα της και να σταματήσει να λέει συνέχεια "Μη αυτό, όχι έτσι, φτάνει τώρα". Η ουρά των καλεσμένων είναι απίστευτη εμπειρία αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ένα σωρό άγνωστοι σου τσιμπάνε τα μάγουλα. Μπορείς όμως να τους κάνεις όλους να παίζουν μαζί σου "κούκου τα" σκαρφαλωμένη στην αγκαλιά του μπαμπά σου.

Και φυσικά το καλύτερο έρχεται όταν σε επίσημη πρώτη βγαίνεις μεσημέρι για φαγητό με τους γονείς σου και επιτέλους τρως έξω απο το δικό τους φαγητό !!!!