3.4.07

Holly's Story


Η Ηolly μας ήρθε στην οικογένεια το βράδυ της 14ης Φεβρουαρίου 2005.

Ένα φοβισμένο κουτάβι 5 μηνών που γεννήθηκε και έζησε στο δρόμο μέχρι που κάποιος το περιμάζεψε μαζί με τα 10 αδερφάκια του και απο εκεί ξεκίνησε μια αλυσίδα σωτηρίας για τα μικρά. Όσα δεν δόθηκαν βρέθηκαν να φιλοξενούνται σε κennel και απο κει σε σπίτια μέχρι να υιοθετηθούν. Έτσι εκείνο το βράδυ άνοιξε το δικό μας σπίτι για να φιλοξενήσει την μικρή. Μόνο που δεν έφυγε ποτέ απο εμάς. Αποφασίσαμε να την κρατήσουμε. Για την ακρίβεια αυτή η απόφαση ήταν το δώρο του μπαμπά σε εμένα για την γιορτή των ερωτευμένων. Και το βάλσαμο της ψυχής μου για την απώλεια του πρώτου μου σκυλιού που ακόμα θρηνούσα.

Δεν ήταν το ιδανικό κουτάβι και ήταν φανερό ότι δεν θα γινόνταν ποτέ ο ιδανικός σκύλος. Είχε ταλαιπωρηθεί απο πολύ μωρό και δεν είχε πια εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Δεν θα γινόνταν ποτέ ένα γενναίος μεγάλος σκύλος. Δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει μόνη της. Εμείς όμως το αγαπήσαμε αυτό το σκυλί. Και ας χρειάστηκε να την κουβαλάμε αγκαλιά εναν ολόκληρο μήνα για δυο φορές την ημέρα για να την βγάλουμε βόλτα. Και ας έπρεπε να πηγαίνουμε κάθε Σαββάτο στη Κόρινθο σε εκπαιδευτή μήπως και κοινωνικοποιηθεί το σκυλί. Και ας έφαγε όλες μας τις παντόφλες, τα παπούτσια και τις καινούργιες αφόρετες μπότες μου. Και ας έκλεβε φαγητό απο τα πιάτα.


Η Ηοlly τελικά έμαθε να εμπιστεύεται. Μόνο εμάς. Μεγάλωσε και έγινε αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Ένα γλυκός ντροπαλός φοβισμένος ενήλικας σκύλος. Απόλυτα εξαρτημένη απο την οικογένειά της.

Η μετακόμιση την αναστάτωσε. Βρέθηκε σε καινούργια περιοχή, σε καινούργιο σπίτι και όσο και να χάρηκε με το κήπο, το γκαζόν, την εξοχή, πρέπει να ένιωσε ανασφάλεια με την απουσία μας τις ώρες της δουλειάς. Γυρνώντας χτες το απόγευμα σπίτι, η Holly δεν ήταν στον κήπο. Τρομοκρατήθηκα. Αποκλείεται να την είχαν κλέψει γιατί σίγουρα κανείς δεν θέλει ένα φοβισμένο κοπράκι για σκύλο του. Όντως είχε πηδήσει το φράκτη. Είδαμε τα σημάδια απο τις πατούσες της απο το σημείο που πέρασε. Ακόμα και να την έβρισκε κάποιος δεν θα έμπαινε στο κόπο να την πάει σε κτηνίατρο ώστε να μας εντοπίσουν απο το μικροτσιπ και να μας την επιστρέψουν. Ξέραμε ότι στο δρόμο ήταν θέμα ωρών να την χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο. Και δεν ξέραμε πόσες ώρες έλειπε...

Αρχίσαμε να την ψάχνουμε με τα αυτοκίνητα. Εγώ έκλαιγα και την φώναζα, ο μπαμπάς είχε γίνει κάτασπρος και κοίταζε σε κάθε στενό, σε κάθε ανοιχτή αυλή. Σταματάγαμε με το που ακούγαμε γαύγισμα σκύλου ελπίζοντας ότι ήταν το δικό μας. Δεν ξέρω πόση ώρα ψάχναμε. Το τηλεφώνημα που μας ανακούφισε ήρθε απο τον παππού. Την βρήκε μέσα στη μέση της λεωφόρου για Σαρωνίδα, με τα αυτοκίνητα να προσπαθούν να την αποφύγουν.

Η Ηolly μας είναι πάλι σπίτι. Κοιμάται στο χαλάκι της μπροστά απο το καλοριφέρ. Ασφαλής.

12 σχόλια:

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ουφ!

mako είπε...

ουφ δεν λες τίποτα .....

τώρα ας μένει κλεισμένη στο σπίτι η χαζή όταν λείπουμε γιατί για να την ξαναφήσω στο κήπο χωρίς να είμαι εκεί αποκλείεται. (το φυσάω και δεν κρυώνει ακόμη)

Ανώνυμος είπε...

φιλάκια στο χαζομουσουδάκι... και αν μπορείς/θέλεις ανέβασεις κι άλλες φωτογραφιούλες της :)
Αλήθεια πώς τα πάει με την μπέμπα;

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μου έχει συμβεί και καταλαβαίνω την τρομάρα σας.
Κουκλί είναι!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Καλό σας Πάσχα απο όλους μας για όλους σας!!

mako είπε...

aa-duck: Η Holly με την Σωτηρία τα πάνε θαύμα. Η μια γελάει και φωνάζει χαρούμενα όταν την βλέπει η άλλη την έχει τρελλάνει στα γλυψ γλυψ.

φυρδην-μιγδην: Ευχαριστούμε :)

νερίνα & όλοι : Χρόνια πολλά. Να είμαστε όλοι καλά :)

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς για την Holly που βρέθηκε εγκαίρως.
Καλύτερα να την κρατάς μέσα μη ξαναφύγει και πάθει κανένα κακό.
Έχουμε κι εμείς σκύλο και ξέρω την αγωνία αυτή ...

Τέλος καλό όλα καλά.

mako είπε...

trelofantasmeni αυτό ακριβώς κάνω. Αλλα με στεναχωρεί. Όταν αγοράσαμε αυτό το σπίτι που έχει κήπο, σκεφτόμασταν ότι και για το παιδί θα ήταν καλό αλλά και τα ζώα θα είχαν χώρο να τρέχουν και να μην είναι κλεισμένα μέσα όπως στο διαμέρισμα. Αλλά προφανώς η Holly είναι του καναπέ .. :)

Αθηναϊς είπε...

Πολύ χαίρομαι που τη βρήκατε!!!Και πιο πολύ χαίρομαι που τη βρήκατε καλά!
Είναι μία κούκλίτσα!

Γεωργία είπε...

Τα "κοπράκια" είναι κάτι σαν αυτό που λέμε "της καρδιάς".

Ένας σκύλος ράτσας, καλοσχηματισμένος και αριστοκρατικός είναι πάντα μια ευχάριστη εικόνα.

Ένα κοπράκι όμως, μια αλητοφατσούλα όλο νάζι είναι ρε παιδί μου ΑΛΛΟ φρούτο!!

Είναι γλύύύκααα!! Και θα είναι ακόμη γλυκύτερο κοπράκι όταν του τραβολογάει τη μουσούδα η Σωτηρία, ε;;;

APOTINEDRA είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
Χαιρομαι που η Χολυ είναι και πάλι μαζί σας! Η δική μου η Ρίτα, πέντε χρόνια πριν δεν φάνηκε τόσο τυχερή αφού πήγε από φόλα του γείτονα:(

allmylife είπε...

ουφ!
κι' από μένα.


( μία χαζοσκυλογατομαμά)