PEPE LE PIU

Το αγαπημένο μου αρσενικό. Στην καρακοσμάρα του. Μόνιμα ερωτευμένος (με τον ευατό του) και μάχιμος. Νάρκισος του κερατά. Επίμονος. Αξιαγάπητος. Έτσι νομίζει. Ένα κουνάβι δανδής. Γύρω του μπορεί να γκρεμίζεται το σύμπαν αλλά αυτός μυρίζει τα λουλούδια. Και όλα τα κάνει με το πάασο του. Γιατί κάποιος του σφύριξε στο αυτί εκείνη την τετριμμένη ρήση για το σύμπαν του Coelho. Και ο χαζός (;) το πίστεψε !!! Έτσι όταν συναντά την μαύρη γάτα ξεχνάει τις προλήψεις και μπλέκει μαζί της.

Που πας καλέ μου να μπλέξεις με γάτα και μάλιστα μαύρη; Πως περίμενες ότι θα σε αποδεχθεί και δεν θα φρικάρει; Έχεις δει γάτα να της αρέσουν οι αγκαλιές χωρίς να τις έχει ζητήσει εκείνη πρώτα; Την πνίγεις με την αγάπη σου ανόητε και αυτή θέλει να ξεφύγει. Τι είπες; Δεν είναι γάτα; Είναι θηλυκό κουνάβι; Θα ήθελες !!! Μπογιά έπεσε πάνω της και απέκτησε άσπρη λωρίδα αλλά κουνάβι δεν είναι. Μα επιτέλους τι σκεφτόνταν ο σκιτσογράφος σου όταν σε έφτιαχνε; Και εγώ πόσο τρελλή είμαι που γελάω κάθε φορά με την φρικαρισμένη γάτα και βρίσκω εσένα αξιολάτρυτο;

Τόοσο τρελλή πια;