ΦΡΕΝΟΟΟ PLSSSS

10 χτες το βράδυ

- Σωτηρία πάμε να κοιμηθούμε;
-Ναααιιι !!!!

(τι είπε;;; Ναι;;;; Όχι γκρίνιες, όχι κλάμματα, όχι ζεν σελο να κοιμηθώ;;;; Οκ μάλλον είναι πολύ κουρασμένη)

Ανεβαίνουμε επάνω.

- Έλα μωρό μου να ετοιμαστούμε
- Μαμά θα κοιμηθώ στο κρεββάτι μου.
- Τι; θέλεις να κοιμηθείς μόνη σου στο δωμάτιο σου;
- Ναι μαμά.
- Εντάξει. Έλα να σου βάλω πυτζαμούλες.
- Μπορώ μόνη μου μαμά.

(Αποκλείεται δεν τα ακούω εγώ αυτά σήμερα, όλα μαζί....)

Κάθεται στο κρεββάτι της, το δικό της κρεβάτι, στο δωμάτιο της, το δικό της δωμάτιο και βγάζει τις μπότες της, τις κάλτσες της, βάζει τις κάλτσες στις μπότες και αρχίζει να ξεντύνεται. Εγώ παρατηρητής στην πόρτα, κοιτάζω το πλάσμα που γέννησα και για μια στιγμή δεν αναγνωρίζω το κοριτσάκι που βλέπω. Τρία χρόνια τώρα ταίζω, ντύνω, φροντίζω, μεγαλώνω το μωρό μου, αναπνέω απο την ανάσα της και της δίνω την δική μου. Και τώρα το δικό μου μωρό μου δηλώνει ορθά κοφτά "μεγάλωσα". Και δεν είναι πια το δικό μου μωρό. Αυτοπροσδιορίζεται, χρειάζεται τον χώρο της και τον διεκδικεί. Απλά, ήρεμα, χωρίς εντάσεις, απο την μια μέρα στην άλλη ... "μεγάλωσα". Και εγώ που θέλω να την κρατήσω για πάντα μωρό μου, πρέπει να κάνω πίσω. Κάνω πίσω και ας ματώνει η καρδιά μου γιατί τελικά εγώ δεν ήμουν έτοιμη να μεγαλώσει η Σωτηρία.

Βάζει τις πυτζάμες της, παίρνει αγκαλιά το ποντικάκι της και ξαπλώνει.

- Θέλεις την πιπίλα σου;
- Όχι μαμά χαλάει τα δόντια.

(Σωτηρία φρέεεεενοοοο, δυο σε ένα είναι πολύ για την μανούλα αγάπη μου και πως να αντέξει!!! - έτσι νόμιζα δηλαδή γιατί ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα)

Φιλάκι Καληνύχτα μωρό μου σ΄αγαπώ. Και εγώ σ αγαπώ μαμά καληνύχτα.

Φεύγω και ακούω μια φωνούλα

- Μαμάαααα (Περιμένω να ακούσω μην φεύγεις)
- Ναι μωρό μου
- Κλείσε την πόρτα !!!

Υ.Γ. Η αυτονομία της κράτησε μέχρι τις 3 το πρωί όπου ήρθε και χώθηκε στο κρεββάτι μας αλλά σήμερα το πρωί δήλωσε πως απόψε θα κοιμηθεί όλο το βράδυ στο δωμάτιο της και πως δεν θέλει πια το γάλα της με μπιμπερό γιατί αυτό είναι για μωρά !!!!

Άντε να προσαρμοστεί τώρα η μάνα στα νέα δεδομένα .......