Παιδί μου,

έβαλαν φωτιά στα όνειρα, στις ελπίδες μας, στα σχέδια μας να ζήσεις σε καλύτερες συνθήκες. Συγνώμη αγάπη μου. Αποδειχθήκαμε πολύ μικροί, πολύ λίγοι, πολύ αδύναμοι. Ονειρευόμασταν με τον μπαμπά, βόλτες με ποδήλατα στο βουνό, εκδρομές με την Holly, πεζοπορίες καθώς θα μεγάλωνες. Δεν θα μπορέσουμε καρδιά μου. Για τα επόμενα χρόνια θα μαζεύουμε στάχτες.

Η θέα απο το σπίτι μας το Σάββατο 25 Αυγούστου 2007


Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται ....

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Εμείς άμα αγαπάμε ... αγαπάμε

Τα ξανθά αγοράκια

και τα μικρά γατάκια

K A Λ Ε Σ

Δ Ι Α Κ Ο Π Ε Σ ! ! !

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Όταν με είδε απο μακρυά να κατεβαίνω απο το τρένο, η χαρά ζωγραφίστηκε στο προσωπάκι της και άπλωσε τα χεράκια της κάνοντας μου νόημα "έλα μαμά".

Η συνάντησή μας μάλλον ήταν κινηματογραφική. Ένας σταθμός τρένου, κόσμος να πηγαινοέρχεται, μια μαμά να τρέχει ανάμεσα τους ζητώντας συγνώμη και να φωνάζει "παιδί μου, παιδί μου". Μια σφιχτή αγκαλιά απο το μωρό, πολλά πολλά δάκρυα ανακούφισης, περηφάνιας, λατρείας και φιλιά στα μπρατσάκια, στο λαιμουδάκι παντού.

Όπως έφευγα είδα με την ακρη του ματιού μου το παλικάρι που καθόνταν δίπλα μου στο ταξίδι. Δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα στις 5 ώρες που καθόμασταν μαζί εκτός απο τη στιγμή που του είπα να μην ξεχάσει το mp3 player που είχε πάνω στο τραπεζάκι λίγο πριν κατέβουμε.

Μας κοίταζε και έχω την εντύπωση πως μου χαμογέλασε με νόημα την στιγμή που έμπαινε στο αμάξι της μητέρας του που τον περίμενε.

NA ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΜΩΡΟ ΜΟΥ

Ένας απο τους χιλιάδες μικρούς πρίγκηπες που κυκλοφορούν, ανήκει πλέον στη Σωτηρία. Με αφιέρωση: "Στην κορούλα μου για την γιορτή της".

Αύριο μετά τη δουλειά θα ταξιδεύω για την αγκαλιά της κόρης μου. Της μιλάω στο τηλέφωνο και λιώνω, κλαίω μετά μόνη μου στη βεράντα. Σήμερα γέλασα. Μου είπε η γιαγιά της ότι αφού της μίλησα, πήρε το ακουστικό και το φίλαγε !!!

Έρχομαι γλυκιά μου για 3 μέρες αγκαλίτσες και πολλά πολλά πραγματικά φιλιά.

ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ !!!

Φούσκωσε τα μαγουλάκια της, έβαλε όσο περισσότερο αέρα μπορούσε και είπε με στόμφο "Παππού"!!!

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΥΓΑΣ

"Έχεις ακούσει για τον υπολογιστή των 100 δολλαρίων;"
"Κάτι έχω ακούσει αλλά όχι πολλά"
"Είναι ένα project (εδώ ψάχνουμε την ελληνική λέξη) όπου κάθε παιδάκι θα έχει έναν τέτοιο φορητό υπολογιστή ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες"

Γκλιν Γκλιν Γκλιν καμπανάκια .... Red Alert ..... Λαμπάκια που αναβοσβήνουν .... Πίεση στα ύψη ... Βαθιές ανάσες .... Μέτρημα εως το 10 και πάμε γιατί στις αναπτυσσόμενες χώρες (ή μήπως ανεπτυγμένες - που βρίσκεται η Ελλάδα οεο;) έναν πολιτισμό τον έχουμε βρε αδερφέ, μια κουβέντα μπορούμε να κάνουμε ... πριν κατεβάσουμε τον πλάστη στο κεφάλι του συζύγου !

"Και γιατί τα παιδάκια να έχουν δικό τους φορητό υπολογιστή;"
"Γιατί είναι χρήσιμος. Αντί να έχουν βιβλία που σε μερικές χώρες δεν έχουν, θα μπορούν να διαβάσουν έτσι και να ενημερωθούν και να έχουν επαφή με την τεχνολογία"

Σκέφτομαι σε ποιες χώρες τα παιδάκια δεν έχουν βιβλία. Υποθέτω ότι στις χώρες που εγω έχω στο μυαλό μου με παιδάκια που δεν έχουν βιβλία δεν έχουν και ηλεκτρισμό, δεν έχουν νερό, δεν έχουν φαγητό. Θυμάμαι απο ντοκυμαντέρ που έχω παρακολουθήσει παιδάκια πεινασμένα χωρίς ρούχα, θυμάμαι μια μαμά να προσπαθεί να θηλάσει το παιδί της απο ένα βυζί άδειο, μια κρεμασμένη πέτσα και το μωρό κολλημένο πάνω του να προσπαθεί να φάει. Η μαμά δεν είχε η ίδια να φάει. Πως να κατεβάσει γάλα για να ταίσει το παιδί της;

Χτυπάω κόκκινα !!! "Α ωραία ιδέα να δώσουμε σε αυτά τα παιδιά τους υπολογιστές - πολύ χρήσιμο εργαλείο" (Δεν με χέζεται, να πάτε να κάνετα καμια γεώτρηση καλύτερα;;;)

"Μα γιατί το λες, θα μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν"

Σωστά ! Πως μου ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια !!! "Όπως έμαθα και εγώ !" (Ξαναθυμάμαι ότι απο τότε που γράφω αποκλειστικά σε υπολογιστή, ο γραφικός μου χαρακτήρας έχει γίνει απλά ... σκατά)

"Μαρία (το όνομά μου - ξέρω χαρήκατε - παρομοίως) είναι απαραίτητο εργαλείο, τώρα οι υπολογιστές είναι μάθημα στο δημοτικό (ορίστεεε;;;), τι θα κάνεις σε μερικά χρόνια - θα απαγορεύσεις στη μικρή να έχει υπολογιστή;"

ΟΚ τώρα ξεφύγαμε απο τα παιδάκια που πεινάνε. Περάσαμε στο δικό μας. Μαύρο φίδι που τους έφαγε ....

"Τι τον θέλει η Σωτηρία τον φορητό στο δημοτικό; Να γράφει εργασίες; Ας τις κάνει με το χέρι" (γιατί τα δικά μας παιδιά στο δημοτικό γράφουν τεράστιες εργασίες, έχουμε και πολύ προχώ σύστημα παιδείας οπότε ...)

"Εεε δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και για ψυχαγωγία" Κοίτα να δεις !!! Εγώ η αφελής μάνα νόμιζα πως το παιδάκι μου θα ψυχαγωγηθεί κάνοντας παρέα με άλλα παιδάκια, ότι θα την πηγαίνω βόλτες, ότι θα της μαθαίνω όλα όσα ξέρω και μαζί θα ανακαλύπτουμε όλα όσα δεν θα ξέρω! Τώρα μου έλυσαν τα χέρια. Τσούκου τσούκου με το ποντίκι (όχι αυτό με την ουρά καλέ - το άλλο το πλαστικό λέω) και όλη η διασκέδαση στα πόδια της μικρής μου ... Θα έχω και χρόνο να φτιάχνω τα νύχια μου.

Ευτυχώς ήρθαν σπίτι ο Σπύρος με τη Ροζαλία και η οικογενειακή μας ηρεμία .. was saved by the bell !

Έχω μια αγωνία ....

Η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί αλλά έχω σταθερή ωράριο, καλό μισθό και χωρίς πολλά πολλά ζόρια.

Να που μου δίνεται η ευκαιρία όμως να κάνω κάτι άλλο. Με πολύ καλύτερο μισθό, προοπτικές, δημιουργικό, που μου αφήνει περιθώρια για πρωτοβουλίες. Και με τρελλά ωράρια.

Το δόλωμα είναι πολύ μεγάλο για να μην τσιμπίσω. θα το έκανα και για λιγότερα λεφτά αυτό γιατί καραγουστάρω την πρόκληση.

Και εκεί που το φιλόδοξο πλάσμα μέσα μου σπρώχνει για να βρεθεί μπροστά, η μαμά με φρενάρει. Αν δεχτώ θα κάνω αυτό που πάντα ήθελα. Αυτό που πάντα ήθελα όμως ΠΡΙΝ γίνω μαμά. Τώρα σκέφτομαι τη μικρή. Ότι θα την βλέπω μόνο κοιμισμένη και θα έχω μαζί της μια μέρα τη βδομάδα για να κάνω πράγματα με το παιδί μου. Ότι στο μεγάλωμά της δεν θα έχω λόγο, θα είμαι απούσα για 2 χρόνια τουλάχιστον. Στα πιο σημαντικά χρόνια δηλαδή ....

Είναι πόλεμος αυτό.

To κουνέλι μου είναι για διακοπές με τον παππού και την γιαγιά.

Η ψυχή μου είναι άδεια.

To σπίτι των ονείρων μου απέχει 5 λεπτά με τα πόδια απο το δικό μας σπίτι και 400.000 ευρώ. Θα μπορούσα να κλαίγομαι για πάντα που όπως λέει ο άντρας μου, το όνομα του πατέρα μου δεν είναι Αριστοτέλης Ωνάσης όμως άκουσα σήμερα το πρωί στο αμάξι το αγαπημένο μου τραγούδι από τον Jason Mraz και θυμήθηκα ότι το σπιτι των ονείρων μου
απέχει μόνο τόσο όσο χρειάζομαι για να φτάσω απο την αυλόπορτα στην αγκαλιά της κόρης μου.

Φυσικά και αυτό το τραγούδι όπως και όλα τα τραγούδια που μιλάνε για έρωτα, αγάπη, πάθος είναι αφιερωμένο στη Σωτηρία μου γιατί κανείς δεν ένιωσε στ΄αλήθεια το μεγαλείο, το μέγεθος, την αγωνία του έρωτα και της αγάπης αν δεν έχει ζήσει την εμπειρία της μητρότητας.

It takes a crane to build a crane
It takes two floors to make a story
It takes an egg to make a hen It takes a hen to make an egg
There is no end to what I'm saying

It takes a thought to make a word
And it takes some words to make an action
And it takes some work to make it work
It takes some good to make it hurt It takes some bad for satisfaction

Ah la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la la life goes full circle
Ah la la la la life is wonderful Ah la la la la la

It takes a night to make it dawn
And it takes a day to make you yawn brother
And it takes some old to make you young
It takes some cold to know the sun
It takes the one to have the other

And it takes no time to fall in love
But it takes you years to know what love is
And it takes some fears to make you trust
It takes some years to make it rust
It takes the dust to HAVE it polished

It takes some silence to make sound
And it takes a loss before you found it
And it takes a road to go nowhere
It takes a toll to make you care
It takes a hole to MAKE a mountain

Ah la la la la la life is full of Ah la la la la la life is so full of love

Tip για την Σωτηρία: Μυστικο στο αυτάκι "Σσσε αγαπάαω"

TI ΣΚΑΝΔΑΛΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ ;;;

MOΥΣΙΚΗ

Όταν ο μπαμπάς ακούει hard rock και η μαμά latin το παιδάκι με ποια μουσική θα άρχιζε να χορεύει σαν το λαγουδάκι της duracell?

Με funky jazz φυσικά !!!

ΤΗΕ ΜΙRROR EFFECT AGAIN ....

Γονιός παιδικής μου φίλης παίρνοντας αγκαλιά την κόρη μου.

"Να μεγαλώσεις και να γίνεις έξυπνη όπως η μαμά σου" !!!!

Aααααα θα αρχίσω να δαγκώνω .......

Είμαι υπέρβαρη. Δεν ήμουν πάντα αλλά εδώ και 10 χρόνια παλεύω με το βάρος μου. Γιατί; Γιατί τρώω. Γιατί έχω κληρονομικότητα. Γιατί έχω πρόβλημα με τις ορμόνες μου. Γιατί κάνω καθιστική ζωή. Γιατί δεν έμαθα να κάνω διατροφή. Γιατί οι γονείς μου έπασχαν απο το κατοχικό σύνδρομο. Γιατί δεν έχω αυτοπειθαρχία. Γιατί μου αρέσουν τα γλυκά.

Αλλά η υπέρβαρη στην οικογένεια είμαι εγώ. Όχι το παιδί μου. Βαρέθηκα να με ρωτάνε όσοι δεν έχουν δει τη Σωτηρία ή έχουν να την δουν πολύ καιρό. Πως είναι το παιδί; Είναι παχύ; Όχι αν είναι καλά, αν είναι παχύ έχει σημασία. Βαρέθηκα να με ρωτάνε στα μαγαζιά όταν ζητάω νούμερα μεγαλύτερα απο την ηλικία της αν το παιδί είναι παχύ και να πρέπει να εξηγώ ότι το παιδί δεν είναι παχύ αλλά είναι ψηλό και τα ρούχα που αντιστοιχούν στους μήνες της της πέφτουν κοντά.

Βλέπω τον ρατσισμό να έρχεται. Δυστυχώς όχι σε εμένα αλλά στο παιδί μου. Χτύπημα κάτω απο τη μέση. Η Σωτηρία είναι ο εύκολος στόχος. Και εγώ καλούμαι τώρα να κάνω δίαιτα όχι για μένα αλλά για το παιδί μου. Για να μην πρέπει αργότερα η μικρή να έχει να αντιμετώπισει τον κάλο και τα απωθημένα της καθε μιας ΑΑ κυριούλας.

Λόγος πανηλίθιος για να αρχίσει κάποιος να κάνεις δίαιτα δηλαδή. Ασε που η Σωτηρία έχει το πλέον ανατομικό βολικό στρωματάκι για να κοιμάται όταν ξαπλώνει πάνω μου !!!

(Όποιος δε τολμήσει και μου γράψει "μη μασάς" στα σχόλια να ξέρει ότι θα το θεωρήσω υπονοούμενο και θα τον βαλω στη μαύρη λίστα) :P

Συγκλονιστική ανακάλυψη !
Όλες οι έγκυες έχουν το περπάτημα της πάπιας και όλα τα μωρά όταν αρχίσουν να περπατάνε έχουν το βάδισμα του πιγκουίνου.
===========================================

Κατά τα άλλα το ωραιότερο μέρος για να περάσει ένα παιδί καλά πρωϊνό Κυριακής είναι η εκκλησία. Ειδικά όταν βαφτίζεται άλλο παδάκι (να μας ζήσεις Μαρία), και επομένως κανείς δεν ασχολείται πολύ μαζί σου.

Έτσι στο προαύλιο της εκκλησίας μπορείς να κυνηγήσεις περιστέρια. Μπορείς να ανέβεις σε ύπτια θέση τις σκάλες αφού η μαμά σε κρατάει απο τις μασχάλες και εσύ νομίζεις ότι είσαι αεροπλάνο. Μπορείς να είσαι ανεβασμένη στο πεζούλι και να κοιτάς τον κόσμο απο ψηλά. Επίσης μπορείς να κοροϊδεύεις τον κόσμο κάνοντας "γεια" με το χεράκι σου και όλοι να λένε τι χαριτωμένο κοριτσάκι που είσαι ενώ στην πραγματικότητα χαιρετάς τον σκύλο που είναι κάτω απο το παγκάκι.

Τα στασίδια είναι ιδανικά για να βάζεις τα πόδια σου ανάμεσα στα ξύλα της μπροστινής σειράς και να κρεμιέσαι. Όπως επίσης να τα ταρακουνάς όλα μαζί (ντουπ ντουπ). Οι μπονμπονιέρες είναι εκπληκτικά παιχνίδια αφου κάνουν θόρυβο αν τις κουνήσεις,, έχουν έντονα χρώματα, κορδέλες για να λύσεις, κουτάκια για να τα ανοίξεις και κάτι για να δώσεις στη μαμά να φάει ώστε να έχει απασχολημένο το στόμα της και να σταματήσει να λέει συνέχεια "Μη αυτό, όχι έτσι, φτάνει τώρα". Η ουρά των καλεσμένων είναι απίστευτη εμπειρία αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ένα σωρό άγνωστοι σου τσιμπάνε τα μάγουλα. Μπορείς όμως να τους κάνεις όλους να παίζουν μαζί σου "κούκου τα" σκαρφαλωμένη στην αγκαλιά του μπαμπά σου.

Και φυσικά το καλύτερο έρχεται όταν σε επίσημη πρώτη βγαίνεις μεσημέρι για φαγητό με τους γονείς σου και επιτέλους τρως έξω απο το δικό τους φαγητό !!!!

H EΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Του πήρε έναν ολόκληρο μήνα να ανακαλύψει τα διπλανά σπίτια, τα διπλανά χωράφια, τους απο κάτω δρόμους, να γνωριστεί με τους άλλους, να τσακωθεί με όλους, να κάνει φιλίες. Έναν ολόκληρο μήνα το ένστικτο τον οδήγησε στην φύση και τον συμφιλίωσε με την πραγματική του φύση. Αυτή του αιλουροειδούς. Κυνήγησε, πείνασε, δίψασε, κοιμήθηκε στα δέντρα. Κινδύνευσε. Επιβίωσε.

Του πήρε έναν ολόκληρο μήνα για να γυρίσει τελικά στις 4 τα ξημερώματα τραγουδώντας "Oh baby baby it's a wild world" και να φωνάξει με όλη του τη δύναμη "Μαμά, γύρισα άφησε με να μπω στο σπίτι".

Φυσικά η μαμά τον ξαναέβαλε στο σπίτι. Μαζί με την σκόνη του, τους ψύλους του, τα χόρτα πάνω στη γούνα του. Κοιμήθηκαν μαζί στον καναπέ όπως παλιά.

Το πρωί στη βεράντα ήταν και ο επισκέπτης - γάτος. Κοιτάχτηκαν για λίγο, έδωσαν ένα φιλί ο ένας στον άλλο με τις ροζ μύτες τους και έπιασαν απο μια γωνιά για να ραχατέψουν. Ο επισκέπτης - γάτος απέκτησε σήμερα όνομα: "Πατουσάς" ! Που σημαίνει ότι πλέον στην οικογένεια αριθμούμε αισίως 6 μέλη !!! Είναι μια φωτεινή μέρα η σημερινή !

MONH MOY !!! MONH MOY !!!!

Οι ροζ πασχαλίτσες το έκαναν το θαύμα τους.

Δάνεισαν τα φτερά τους στη Σωτηρία και εκείνη χτες κατάφερε να περπατήσει μόνη της !!!

Φυσικά αλώνισε το σπίτι των παππούδων και το δικό μας, άνοιξε μόνη της τη σίτα και βγήκε στον κήπο, κυνήγησε τον επισκέπτη γάτο, τέντωσε το λαιμουδάκι της για να της δώσει ένα μεγάλο γλυψ η Holly, πήρε το ασύρματο ποντίκι του μπαμπά, ανέβηκε πάνω στο τραπέζακι του καθιστικού και άφησε χαρούμενες φωνούλες σε όλες τις γωνίες του σπτιού μας.

Άγγελέ μου :)

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Ο μπαμπάς υποσχέθηκε στην μαμά ότι το Σάββατο θα πηγαίναμε στο Αττικό Πάρκο. Η μαμά χάρηκε και φώναζε "ωραία ωραία θα δούμε ζωάκια". Εγώ τα μόνα ζωάκια που ξέρω είναι αυτά στο σπίτι μας. Ο σκύλος μας και ο γάτος μας. Δηλαδή όχι ο γάτος μας, γιατί αυτός έφυγε αλλά ένας άλλος που ήρθε μόνος του στο σπίτι και η μαμά με τον μπαμπά κουνάνε το κεφάλι περα δώθε περα δώθε και λένε για τον παλιό γάτο - τον δικό μας ότι ήταν αχάριστος. Μόνο η μαμά μπερδεύεται καμια φορά και φωνάζει τον νέο γάτο όταν τον ακούει να νιαουρίζει Fluffy και μετά τον κοιτάζει και αναστενάζει ...

Στο Αττικό Πάρκο δεν με πήγαν τελικά γιατί είχε ζέστη αλλά με πήγαν σε ένα μεγάλο κατάστημα που πουλούσε παιχνίδια. Με έβαλαν σε ένα καρότσι και μετά ότι τους έδειχνα το έβαζαν μέσα στο καρότσι. Μου πήραν και μια πισίνα με τέντα που ο μπαμπάς τη φούσκωσε με το στόμα και στο σπίτι η μαμά του έλεγε "είδες που δεν με άκουσες και δεν αγοράσαμε τρόμπα;" Στο σπίτι γέμισαν την πισίνα με νερό μου έβαλαν και το μαγιό μου και με άφησαν να τσαλαβουτάω μέχρι που άρχισα να κρυώνω. Τότε με πήραν αγκαλιά και με στέγνωσαν με μια πετσέτα αλλά εγώ εκλαιγα γιατί ήθελα να κάνω και άλλο μπάνιο και εκείνοι δεν με άφηναν.

Μετά την άλλη μέρα με πήραν και με πήγαν σε ένα σπίτι με τεράστιοοο κήπο με πράσινο όπου ήταν και άλλα παιδάκια και οι γονείς τους και με άφησαν εκεί να παίξω πολλές ώρες. Έπαιξα, περπάτησα, έτρεξα και όταν άρχισα να σκουντουφλάω η μαμά με πήρε αγκαλιά, έκανε ένα νόημα στον μπαμπά και γυρίσαμε σπίτι. Στο σπίτι όμως εγώ ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που δεν ήθελα να κοιμηθώ. Η μαμά μου φώναζε "Σωτηρία νάνι" αλλά εγώ ήθελα να παίξω και άλλο και έτσι πήγαινα πάνω κάτω στο μεγάλο κρεββάτι και η μαμά με κυνηγούσε. Μετά της έδωσα την πιπίλα μου για να κοιμηθεί εκείνη και να με αφήσει εμένα να παίξω ... αλλά δεν έπιασε το κόλπο ... τελικά κοιμήθηκα.

Μετά ήρθε το σήμερα που η μαμά με ετοίμασε και ήρθε ο παππούς με τη γιαγιά να με πάρουν. Ο μπαμπάς με τη μαμά θα πήγαιναν στη δουλειά. Εγώ έβαλα τα κλάμματα γιατί περνάω καλά με τον παππού και τη γιαγιά αλλά οι γονείς μου έχουν περισσότερο πλάκα. Νομίζω πως τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τι σημαίνει Σαββατοκύριακο .....

ΤΡΕΛΟΣ ΠΑΠΑΣ ΣΕ ΒΑΦΤΙΣΕ !!!

asta la vista baby ... είπε ο παπάς στο τέλος της βάφτισης σου και εμείς λιγωθήκαμε στο γέλιο.

Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, η δική σου βάφτιση δεν θα μπορούσε να ήταν συνηθισμένη. Ο νονός σου δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει, εγώ δεν ήξερα που έπρεπε να σταθώ, εσύ έβλεπες τον Φαίδωνα και του έκανες νόημα με το χεράκι σου να έρθει να σε πάρει αγκαλιά (μπορείς να σταματήσεις να ερωτεύεσαι μεγαλύτερους άντρες;), η Κατερίνα έκανε σαπουνόφουσκες την ώρα που σε ντύναμε για να ξεχνιέσαι.

Για να σε πάρω απο τον νονό σου έκανα 3 μετάνοιες και 1 για την φωτογραφία 4 !!!! Ε στο τέλος σε βούτηξα με το ζόρι απο την αγκαλιά του. Ακους εκεί να προσκυνήσω 4 φορές - εγώ που σε κανέναν και για τίποτα δεν έχω σκύψει κεφάλι !!!!

Καρδιά μου, πανέμορφη κόρη μου, λατρεμένο μου παιδί να ζήσεις (έντονα, ευτυχισμένα, χαρούμενα χρόνια).

Για το έργο

Σενάριο: Μπαμπάς και Μαμά

Αφηγητές: Πατέρας Παναγιώτης - Πατέρας Κωνσταντίνος

Έπαιξαν οι: Παππούς & Γιαγιά, Σούλα, Φαίδωνας, Γιάννα, Φώτης, Λευτέρης, Βάσω, Ελένη, Νάντια, Κατερίνα, Νίκος, Ειρήνη, Μπάμπης, Μαρία, Σπύρος, Νίκος.

Γκεστ σταρ: Ο νονός feat. ΣΩΤΗΡΙΑ !!!!